ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
-Ο Κορυδαλλός «βράζει» και ζητάει τον «καουμπόι» του
- Αντώνης Αραβαντινός : Ο δεσμοφύλακας-φιλόσοφος, βρίσκεται μακριά από το πεδίο της μάχης με τους «Ταλιμπάν» των φυλακών
- « Θα ξαναγυρίσω στον Κορυδαλλό 6 μήνες πριν πάρω σύνταξη. Θα τον «μακελέψω» - γιατί αλλιώς δεν γίνεται φυλακή αυτό το σπίτι της Βασίλως- και θα φύγω» .
«Ψηφίζω Τσίπρα γιατί μας δίνει μιαν ελπίδα»
«Ετοιμάζω ένα βιβλίο που όταν εκδοθεί, μετά τη συνταξιοδότησή μου, θα τα λέει ΟΛΑ. Όλη την αλήθεια, τα ονόματα, τις υποθέσεις, τις λεπτομέρειες, τις συναντήσεις, τις κουβέντες, τη δράση»
«Η Βίκυ Σταμάτη, όσο τρελή κι αν θέλει να το «παίξει», σίγουρα δεν είναι τόσο τρελή ώστε να θέλει να έρθει εδώ. Ούτε ο Τσοχατζόπουλος»
«Τι πισίνες και μπάρμπεκιου και πράσινα άλογα; Θελήσαμε να φτιάξουμε μέσα σ΄ ένα σκουπιδότοπο, ένα χώρο ψυχής. Όχι αναψυχής. Και τα φωτογράφισαν οι εξωτερικοί φύλακες για να με εκδικηθούν που επιδιώκω ενοποίηση των υπηρεσιών. Και τα είπαν και όπως ήθελαν στο θύμα το δημοσιογράφο»
« Μου έχουν ανοίξει 4 φορές όλους μου τους λογαριασμούς για να βρουν τα εισοδήματά μου. Για να ανακαλύψουν αν τα «παίρνω». Και δεν βρήκαν τίποτα. Διότι δεν τα «πήρα» ποτέ μου»
ΜΟΤΟ1
«Το πρόβλημά μας είναι εθνικό. Και οι εθνικές λύσεις χρειάζονται κι άλλα πράγματα Τον λαό που μεγάλωσε με λαχανοβλάσταρα, δεν μπορείς να τον απειλείς με την πείνα. Θα σου αλλάξει την Παναγία».
ΜΟΤΟ2
Χωρίς επιδότηση, επιχορήγηση ή δαπάνη της φυλακής, με χορηγούς που δεν μας αποκαλύπτει τα ονόματά τους και με δαπάνες των ιδίων των κρατουμένων αλλά και των υπαλλήλων μετατρέπουν τα υγρά, βρώμικα κελιά με τους τοίχους τους «ποτισμένους» από τα περιττώματα που «έτρεχαν» από τα κελιά του επάνω ορόφου, σε φρεσκοβαμμένα , στεγανοποιημένα δωμάτια με πλακάκια στα μπάνια και με ντουζιέρες.
Συνέντευξη στον Δημήτρη Κωνσταντάρα
Φωτογραφίες του Βαγγέλη Ρασσιά
[για το περιοδικό “Crash”]
Μια συνέντευξη σε …πολλές δόσεις ήταν αυτή που κατάφερα να ολοκληρώσω σε διάστημα πάνω από ένα μήνα με τον Αντώνη Αραβαντινό, τον «δεσμοφύλακα με τα πολλά πρόσωπα», τον «καουμπόι του Κορυδαλλού», τον σκληρό σωφρονιστικό αρχιφύλακα/ φιλόσοφο που τη στιγμή που το «σύστημα» ολόκληρο τρίζει, τρέμει, απειλείται και καταρρέει υπό την απειλή άγριων οπλισμένων Μουσουλμάνων, αδίστακτων «Ταλιμπάν», που ετοιμάζονται για «Ιερό Πόλεμο» , εκείνος συνεχίζει να υπηρετεί στο Ψυχιατρικό Κατάστημα . Αλλά ξέρει και παρακολουθεί τα πάντα.
Τέλη Αυγούστου, Τετάρτη, με καύσωνα 42 βαθμών , τέσσερις η ώρα το απομεσήμερο, τον συνάντησα στο Ψυχιατρικό Κατάστημα των φυλακών , την ώρα που άρχιζε σιγά-σιγά το επισκεπτήριο . Έμεινα κοντά 4 ώρες. Μετά, μιλήσαμε 5 φορές στο τηλέφωνο, ανταλλάξαμε emails, μου έστειλε αποκόμματα…του έστειλα κείμενα…
«Δεσμοφύλακας ήμουνα πάντα, όχι σωφρονιστικός υπάλληλος» μου είπε μόλις με υποδέχτηκε. «Αυτό ήμουνα πάντα, αυτό είμαι και τώρα, αυτό θα μείνω όσο μείνω, και τη δουλειά μου θα την κάνω όπου κι αν βρίσκομαι. Τα πάντα στις φυλακές είναι χάλια, γίνονται κάθε μέρα χειρότερα και απορώ που κανείς δεν το καταλαβαίνει».
Κι όταν τον ρωτάω γιατί το έκανε αυτό, γιατί βρίσκεται στην Ψυχιατρική ύστερα από 25 τόσα χρόνια στις ποινικές, τις δικαστικές, τις ανηλίκων, της αποκατάστασης, μέσα στην τυφλή και βίαιη εγκληματικότητα, μέσα στα ναρκωτικά και τους ισοβίτες, μέσα στη συναλλαγή και την ιδιότυπη «παραβατικότητα της φυλακής» σε μια στιγμή που ακόμη και οι πέτρες γνωρίζουν ότι αν δεν προωθηθεί και περάσει απ΄ τη Βουλή ο νόμος για την αποσυμφόρηση, η έκρηξη θα είναι αναπόφευκτη, αποφεύγει να πάρει θέση. «Κάτι» συμβαίνει.
Γιατί άραγε να είναι εκεί σήμερα , την ώρα που ο Κορυδαλλός τον έχει ανάγκη και ζητάει τον «καουμπόι» του, ο πιο έμπειρος δεσμοφύλακας ; Γιατί να μην είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης αυτός που έγινε γνωστός στο Πανελλήνιο για το συγκρουσιακό του χαρακτήρα, ο πιο καλός αυτόπτης μάρτυς υποθέσεων και εξελίξεων που αν ποτέ μαθευτούν, μπορούν να ανατρέψουν το σκηνικό της σημερινής μας κοινωνίας και να αναγκάσουν τους ιστορικούς να «ξαναγράψουν» την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας;
Τα γράφω ΟΛΑ σε βιβλίο. Με λεπτομέρειες, ημερομηνίες, πρόσωπα
Χαμογελάει πικρά, χτενίζει με το χέρι τα μαλλιά του, δεν μιλά. Δεν αφήνει να του «ξεφύγουν λόγια» παρά μόνο όταν το θέλει.
Αλλά ανακαλύπτω ότι γράφει. Έχει ήδη γράψει 800 χειρόγραφες σελίδες ενός βιβλίου που θα εκδοθεί μετά τη συνταξιοδότησή του. Που δεν αργεί. Υπάρχει και ο εκδότης. Που δεν μας λέει το όνομά του. Αλλά από τα συμφραζόμενα, ο γνώστης μπορεί να καταλάβει. Τα χειρόγραφά του βρίσκονται ήδη στην πρώτη επεξεργασία.
«Κι όσα δεν μου λες τώρα, όσα αποφεύγεις να πεις, τα γράφεις όλα εκεί μέσα;» θα τον ρωτήσω αργότερα.
« Όλα» θα μου απαντήσει.
«Με ονόματα, λεπτομέρειες, ημερομηνίες, πρόσωπα;»
«Τα πάντα. Είμαι υποχρεωμένος να το κάνω. Και το θέλω ».»
Ξέρω πολύ καλά τι γίνεται στον Κορυδαλλό. Σε όλες τις φυλακές. Ξέρω ότι πάνω από το 60% των κρατουμένων στις ελληνικές φυλακές είναι ξένοι. Ξέρω ότι πάνω από 2.500 είναι Αλβανοί. Και ότι έχουν τον τρόπο τους να …περνάνε καλύτερα απ΄ τους Έλληνες. Γιατί τα λεφτά…είναι το κλειδί. Κι ο Αραβαντινός, σα δεσμοφύλακας, δεν …μασάει. Δεν «τα παίρνει». Και δεν «τα έπαιρνε» ποτέ. Έτσι, επιμένω να επανέρχομαι στο θέμα της –ας πούμε- Κεντρικής φυλακής. Εκεί που υπάρχει το τεράστιο πρόβλημα σήμερα με την «αγεληδόν κράτηση κρατουμένων σε κελλιά-τρύπες» όπως έγραψε πρόσφατα μια εφημερίδα τιτλοφορώντας το ρεπορτάζ της «Κάνουν κουμάντο οι 7.500 αλλοδαποί – Αν κάνουν μαζικό «ντού», μόνο τα πολυβόλα μπορούν να τους σταματήσουν». Ίσως η επιμονή μου να το εκνευρίζει. Και ξεσπάει:
«Να σου πω κάτι με όλη μου την ειλικρίνεια; Η φιλοδοξία μου είναι να ξαναγυρίσω στον Κορυδαλλό 6 μήνες πριν πάρω σύνταξη. Θα τον «μακελέψω» - γιατί αλλιώς δεν γίνεται φυλακή αυτό το σπίτι της Βασίλως- και θα φύγω χωρίς να πάρω τα προηγούμενα μαζί. Γιατί εγώ με τη δράση μου διοικώντας τις φυλακές, «έπαιρνα» και τα προηγούμενα μαζί. Μόνο η ψυχούλα μου ξέρει τι ακούγαν τα παιδιά μου στο σχολείο, πώς μου πετάξαν φίδι που δεν υπάρχει στην πανίδα, στο μπαλκόνι του σπιτιού μου, πως με πυροβόλησαν δυο φορές, όχι για να με σκοτώσουν αλλά για να με προειδοποιήσουν, πως έχω παρέμβει για να μη γίνει ζημιά σε 2-3 συναδέλφους μου πούχαμε την τιμή να μας φιλοξενήσουν μέχρι και σε προκηρύξεις διαφόρων οργανώσεων. Θέλω να χρησιμοποιήσω μια φράση του Καρατζαφέρη: Οι σπουδαρχίδηδες και οι αρχολίπαροι πολιτικοί μας νίπτουν τας χείρας τους. Δεν ξέρουν τίποτα. Αν πετύχεις είμαστε μαζί σου. Αλλά όταν σκοντάφτει το γαιδούρι, όλοι το μουντζώνουν. Ένας άλλος λόγος που γράφω».
- Τι σχέση έχει αυτό;
Θέλω να απομυθοποιήσω τις…υπουργάρες που πέρασαν και δεν ήξεραν τι θέλανε
«Ε, θέλω να απομυθοποιήσω κάποιους. Τις υπουργάρες που πέρασαν και δεν ήξεραν τι ζητούσαν . Ή κάποιες άλλες υπουργάρες…που λέγανε…άστα να πάνε στην ευχή κύριε Κωνσταντάρα, δε λέω άλλα. Τα γράφω. Δεν θα τους αφήσω ήσυχους εγώ. Παλιό γαιδούρι καινούργια περπατησιά δεν γίνεται.»
- Τριάντα χρόνια συμπλήρωσες έτσι;
« Τριάντα χρόνια. Κι εγώ αυτό το χώρο τον βρήκα καταφρονεμένο. Να φανταστείτε ότι ντρεπόντουσαν να πούνε ότι είναι δεσμοφύλακες. Εγώ δεν έχω πει ότι είμαι «σωφρονιστικός υπάλληλος». Εγώ είμαι «δεσμοφύλακας». Έτσι διορίστηκα. Αυτό με είπανε. Φύλακας του δέσμιου. Έτσι όπως είναι η λειτουργία των φυλακών όμως, ο φύλακας του δέσμιου δεν μπορεί να είναι παρά μόνο «φύλακας άγγελος». Γιατί εχθρός του κρατούμενου είναι ο κρατούμενος και εχθρός του υπαλλήλου ο υπάλληλος. Δεν μπορεί κανένας να σου κάνει τόσο κακό όσο ο συγγενής σου. Εγώ δεν είμαι συγγενής του κρατούμενου. Δεν μου φταίνε οι κρατούμενοι. Κι επειδή η φυλακή είναι η ταξικά πιο σκληρά διαμορφωμένη κοινωνία, γεμάτη αγριότητα, οι ισχυροί των φυλακών καταδυναστεύουν τους υπολοίπους. Ένα 20% καταδυναστεύει το 80%. Εγώ είχα δυο επιλογές: Ή να τις διοικήσω τις φυλακές ή να τις διαχειριστώ αφού η πολιτεία μου τις εμπιστεύτηκε. Προτίμησα να τις διοικήσω. Μ ένα δικό μου τρόπο».
Σταματήστε ρε… πού….ες να «τα παίρνετε» !
- Εκεί όμως μπαίνει ο υποκειμενικός παράγοντας. Πρέπει να παραβείς διάφορα για να είσαι δίκαιος.
«Πρέπει να παραβείς τύπους. Εγώ σ΄ όλη μου την καριέρα κινήθηκα στις παρυφές των τύπων. Τα όρια τύπου και νόμου είναι δυσδιάκριτα. Γι αυτό μπήκα πολλές φορές σε περιπέτεια. Η επιλογή μου να διοικήσω με ανάγκασε κάποιες στιγμές σε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά. Και απέναντι στους συναδέλφους μου και απέναντι στους συνυπηρετούντες γιατί δεν είναι όλοι συνάδελφοί μου. Δεν μπορεί να είμαι εγώ συνάδελφος με τα αρπακτικά. Τους είπα κάποτε σε μια Γενική Συνέλευση : Σταματήστε π…..δες να τα «παίρνετε». Αν είσασταν Ινδιάνοι θα σας έλεγαν «Απλωμένα Χέρια». Το είχε χρησιμοποιήσει σε μια ομιλία του και ο Δένδιας. (χαμογελάει) Επειδή ήξερε ότι θάρθει εδώ, διάβασε Αραβαντινό. Έχω ένα τεράστιο αρχείο με χιλιάδες δημοσιεύματα και με 300 τόσα βίντεο που τώρα τα ψηφιοποιώ. Με όλα όσα έχουν ειπωθεί για τις φυλακές και για τα οποία πήρα θέση. Ίσως πήρα και άστοχες θέσεις. Αλλά σε πολύ μεγάλο βαθμό, έπαιρνα σωστές. Ταυτίστηκε λοιπόν το «Κορυδαλλός» με το «Αραβαντινός». Κι επειδή δεν έχει ο κόσμος καλή άποψη για τις φυλακές, δεν μπορεί νάχει για τον Αραβαντινό. Τον κούρασα τον κόσμο. Έτσι όπως κουράζουν και οι τηλεπαρουσιαστές. Δεν έχει σημασία αν λες αλήθειες…κάποια στιγμή κουράζεις.»
- Τι θα κάνεις αν αύριο σου φέρουν τη Βίκυ Σταμάτη εδώ;
« Εδώ είναι Ψυχιατρείο. Όσο τρελή και να το παίξει, δεν υπάρχει κανένας τόσο τρελός ώστε να τη στείλει εδώ. Αλλά ούτε η ίδια είναι αρκετά τρελή ώστε να θέλει να έρθει. Ούτε αυτή, ούτε ο Τσοχατζόπουλος.»
- Ναι αλλά κάποια δημοσιεύματα μιλάνε για νευρικές κρίσεις, για αιτήματα, για παράξενες συμπεριφορές…
«Άσε τα δημοσιεύματα και τα παραπολιτικά και τις δήθεν πληροφορίες «από μέσα». Κανείς δεν ξέρει τίποτε έξω απ΄ τη φυλακή παρά μόνο αν κάποιος τα …στείλει. Κάποιοι παίζουν κάποια παιχνίδια, κάποιοι βγάζουν κάποιες φήμες, τα παίρνουν, τα τραβάνε από δώ, τα τραβάνε από κει, τα γράφουν…μπούρδες. Όσο για το Ψυχιατρείο, δεν είναι προνομιακός χώρος . Όσο τρελοί και να το παίζουν αυτοί οι δυο, τόσο τρελοί ώστε να δεχτούν νάρθουν εδώ δεν είναι. Για τον Άκη γράψανε ότι γυρνάει ξεβράκωτος. Ήταν ψέμα. Έχει πέσει θύμα. Γράψανε και τι γράψανε, τον φωτογραφίσανε…είναι μερικοί σωφρονιστικοί, εξωτερικοί φύλακες που έχουν πάθει μετάλλαξη. Από υπάλληλοι, έχουν γίνει φωτορεπόρτερ. Τον τράβηξαν με κινητό, μέσα στο κελλί του. Όχι ξεβράκωτο όμως. Δημοσιεύτηκαν.»
- Κι αυτές τις φωτογραφίες τις πουλάνε Και τις πληροφορίες;
Χαμογελάει.
«Εμ τι; Για Δημόσιες Σχέσεις το κάνουνε; Μαλλιοτραβήχτηκαν λέει η κόρη και η γυναίκα Τσοχατζόπουλου και το είδε η …καφετζού. Όλοι πρέπει να οικονομήσουνε με κάποιο τρόπο. Εγώ πήγα και τον είδα τον Άκη. Τρεις φορές. Και πήγα σαν άνθρωπος. Όταν ήμουν στο Συνδικαλιστικό του ΠΑΣΟΚ, είχαμε συνεργαστεί αρκετές φορές. Έγώ έχω πάει και τους έχω δει όλους. Από τους Απριλιανούς, τη 17 Νοέμβρη…όλους. Θα γράψω και για όλους.»
- Και το αποκλείεις να θέλει ο Τσοχατζόπουλος να φύγει από εκεί και νάρθει εδώ, για καλύτερη μεταχείριση ας πούμε…
« Ούτε μία στο εκατομμύριο. Δεν το καταλαβαίνω αυτό, γιατί να έχει καλύτερη μεταχείριση; Επειδή είμαι εγώ «παλαιό ΠΑΣΟΚ» και αυτός «παλαιό ΠΑΣΟΚ»; Δεν γίνεται να είμαστε και οι δυο. Ο ένας θα είναι»
- Ποιος απ΄ τους δυο είναι;
«Εγώ. Τσακώθηκα προ ημερών στο MEGA μ ένα βουλευτή Λακωνίας και τον είπα φασίστα και μου είπε ο Χασαπόπουλος ότι ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Και του είπα ότι εγώ έχω πιο πολλά χρόνια στο ΠΑΣΟΚ απ΄ αυτόν κι ο πατέρας του ήταν ταγματασφαλίτης. Ξέρεις κάτι, εγώ αυτά που έχω να πω, τα λέω. Κάποιους δημοσιογράφους τους έχω μεταχειριστεί καλά. Αλλά κάποιος που μου είπε ότι κάνω «την πάπια», του απάντησα ότι εμένα δεν με έχουν πιάσει σε σκοτεινό δωμάτιο με καμεραμάν. Κάποια άλλη κυρία μου είπε ότι «λένε πολλά για σένα» και …τέλος πάντων …δεν μιλάω άλλο. Πάμε να σε γυρίσω στο Ψυχιατρείο».
Δεν σηκώνομαι. Θέλω να μάθω και για την πισίνα και για τα …μπάρμπεκιου. Όταν, κάπου στα τέλη Ιουνίου, αρχές Ιουλίου ξέσπασε το «σκάνδαλο» με τις «πισίνες και τα μπάρμπεκιου του Αραβαντινού» στον Κορυδαλλό – θέμα που άλλωστε μας οδήγησε να ζητήσουμε να τον επισκεφτούμε, τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. του έριξαν ΑΜΕΣΩΣ το ανάθεμα. « Τι τις θέλουν τις πισίνες και τα μπάρμπεκιου, ποιος τα πλήρωσε, που τα βρήκαν τα λεφτά, τι είδους φυλακές είναι αυτές» και άλλα τέτοια. Ένα δημοσίευμα του Νάσου Γουμενίδη στο gossiptv.gr μου τράβηξε το ενδιαφέρον γύρω από το Ψυχιατρικό κατάστημα τη στιγμή που στα υπόλοιπα «καταστήματα» του Κορυδαλλού , η Βίκυ Σταμάτη – Τσοχατζοπούλου αγωνιζόταν να βρει τρόπο για να βγει και να πάει στο νοσοκομείο ως ασθενής και ο σύζυγός της, παντοδύναμος υπουργός του ΠΑΣΟΚ Άκης Τσοχατζόπουλος παρουσιαζόταν ότι «περιφερόταν χωρίς παντελόνι» και δημοσιεύονταν θολές φωτογραφίες του να μιλάει στο τηλέφωνο. Θολές, μακρινές, ασαφείς, μάλλον από κινητό τηλέφωνο, όπως και οι φωτογραφίες της «πισίνας» και του «μπάρμπεκιου» με τον κόκορα και τις πάπιες να βολτάρουν δίπλα σε κάτι φυτά.
Έγραφε , ο Γουμενίδης : « Πόσο επικίνδυνο είναι τελικά στην Ελλάδα να πάρεις μια πρωτοβουλία; Όσο επικίνδυνο είναι για κάποιες βίζιτες να νομίζουν ότι είναι τηλεπαρουσιάστριες και μοντέλα. Σε αυτή την Ελλάδα ζούμε. Σε μια Ελλάδα που όποιος κάνει τη δουλειά του σωστά και ακόμη εν μέσω κρίσης ,τον ποινικοποιούμε. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Αραβαντινού. Ο Αραβαντινός πήρε χρήματα από δωρεές καθαρά με έγγραφα, πήρε χρήματα από την Εκκλησία ακόμη και από κρατούμενους που μπορεί να εξέτισαν την ποινή τους αλλά δεν ξέχασαν την φυλακή και δημιούργησε ένα χώρο αναψυχής και υποδοχής συγγενών. Πριν; Ήταν ένας βούρκος. Και σήμερα μια δεξαμενή, δυο κατασκευές, ένα ρυάκι δημιουργούν την αίσθηση του διαφορετικού. Του ανθρώπινου. Γιατί βγήκαν όλα αυτά έτσι; Μα γιατί ο Αραβαντινός-γνωστός… σκύλος-έβαλε χέρι κάποια στιγμή στους ειδικούς φρουρούς να μην έχουν κινητά την ώρα της βάρδιας τους και κάποιος τον εκδικήθηκε φωτογραφίζοντας τον χώρο. Σ’ αυτή τη χώρα, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να φθονούμε την πρωτοβουλία. Γι αυτό και θα περάσουν πολλά χρόνια μέχρι ν΄ αλλάξουμε.»
Τον ρωτάω. Σηκώνεται,
«Πάμε, να περπατάμε, να βλέπεις και να σου λέω»
Μας «ξεναγεί» με το φωτογράφο, τον Βαγγέλη Ρασιά, και στους τρεις ορόφους της Ψυχιατρικής, η μια πτέρυγα της οποίας έχει αδειάσει από κρατούμενους γιατί γίνονται εργασίες αποκατάστασης για τη μετατροπή ενός κολαστηρίου ψυχών και σωμάτων σ΄ ένα – υποφερτό τουλάχιστον – χώρο κράτησης ψυχικά άρρωστων καταδίκων και υποδίκων και με καμάρι και περηφάνια μας δείχνει τι έχει γίνει και τι γίνεται. Κι όταν συγκρίνουμε το παλιό με το καινούργιο, η ανανέωση είναι εντυπωσιακή. Χωρίς καμία επιδότηση, Κρατική επιχορήγηση ή δαπάνη της φυλακής, με χορηγούς που δεν μας αποκαλύπτει τα ονόματά τους και με δαπάνες των ιδίων των κρατουμένων αλλά και των σωφρονιστικών υπαλλήλων μετατρέπουν τα υγρά, μουχλιασμένα, βρώμικα κελιά με τους τοίχους τους «ποτισμένους» από τα περιττώματα που «έτρεχαν» από τα κελιά του επάνω ορόφου, χωρίς σωστή αποχέτευση και χωρίς συντήρηση, σε φρεσκοβαμμένα , στεγανοποιημένα δωμάτια με πλακάκια στα μπάνια και με ντουζιέρες.
«Φωτογραφίστε τους τοίχους…όχι τα πρόσωπα»
Μας αφήνει να φωτογραφίσουμε τους τοίχους αλλά όχι τους ανθρώπους που περιφέρονται και επιδιώκουν να του πουν δυο κουβέντες, να ζητήσουν κάτι, να παραπονεθούν ή να ευχαριστήσουν. Μας αφήνει να φωτογραφίσουμε τις μικρές κουζίνες για πρόχειρες παρασκευές στις οποίες έχει βάλει μικρά ψυγεία αλλά όχι τα κελιά που χρησιμοποιούνται. Οι κρατούμενοι θέλουν να μας μιλήσουν αλλά είναι διστακτικοί. Οι περισσότεροι θλιμμένοι και απομονωμένοι. Μερικοί, «πετάνε’ κάποιες κουβέντες. Οι περισσότερες είναι ασυνάρτητες. Μερικές, είναι απόλυτα συγκροτημένες. Από συγκροτημένους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί γιατί την «κλασική» φυλακή, δεν μπορούσε να την αντέξει το βιολογικό τους σύστημα.. Πολλοί είναι ατελέσφορα άρρωστοι. Άλλοι, «παρκαρισμένοι» από το σύστημα και την κοινωνία. Και άλλοι, ξεχασμένοι, υπέργηροι και «εκτός λειτουργίας» Όλοι θέλουν την προσοχή τους. Το φαγητό, το φάρμακο, την καθαριότητά τους. Κι αυτοί που θεωρούν την ψυχασθένειά τους συμπτωματική, ελπίζουν στην …ελπίδα.
«Ο καθένας έχει την ιστορία του» μας λέει ο Αραβαντινός που τους γνωρίζει όλους με τα μικρά τους ονόματα και ξέρει και την παραμικρή λεπτομέρεια της υπόθεσής τους. Όλοι οι κρατούμενοι, το ιστορικό τους, όλες οι ιατρικές τους εξετάσεις και διαγνώσεις , οι συνταγογραφήσεις, τα φάρμακα που παίρνουν είναι ηλεκτρονικά καταχωρισμένες σ΄ ένα σύγχρονο σύστημα πληροφορικής on line δυο κατευθύνσεων , το ένα για το ιατρικό μέρος και το άλλο για το ποινικό. Το οποίο έχει σχεδιάσει και κατασκευάσει ένας κρατούμενος.
«Αυτός είναι ιδιοφυία» μας λέει. Και μας τον «συστήνει». Κρατούμενος. Νέο παιδί, με αφηρημένο βλέμμα αλλά με δάχτυλα που «τρέχουν» πάνω στο πληκτρολόγιο του υπολογιστή. Ο Αντώνης αποφεύγει να αναφερθεί σε ονόματα, συγκεκριμένες ιατρικές διαγνώσεις και –κυρίως- ποινικό ιστορικό. Είναι πολύ προσεκτικός.
Η «ξενάγηση» κρατά πάνω από μιάμιση ώρα. Βλέπω τη δουλειά που έχει γίνει και διαπιστώνω ότι είναι τεράστια. Χωρίς «επίσημους» πόρους. Με…χορηγούς. Και προσωπική δαπάνη του ιδίου, των συνεργατών του αλλά και αρκετών κρατουμένων και των οικογενειών τους, δημιουργεί μια σύγχρονη ψυχιατρική φυλακή. Που δεν θα πάψει ποτέ να είναι φυλακή. Αλλά μπορεί να είναι ανθρώπινη. Όχι Νταχάου. Μου μιλάει για τις κατηγορίες/ καταγγελίες :
««Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα χώρο ψυχής. Όχι αναψυχής» μου λέει « Ο στόχος μας ήταν να φτιάξουμε μια χωριάτικη αυλή. Δεν κάναμε σε καμία περίπτωση πισίνα. Είναι ένας καλοφτιαγμένος υδροσυλλέκτης και τον φτιάξαμε γιατί μπορούσαμε χωρίς να πληρώσει το κράτος ένα ευρώ. Με ένα υπόγειο λάστιχο, όποτε θέλω, παίρνω το νερό, δημιουργώ κάποιους πίδακες, κάποιους καταρράκτες για ομορφιά και με ένα αυλάκι το οδηγώ πίσω. Ανακυκλώνω το νερό και με το νερό και την πανίδα, ήθελα να αλλάξω ένα χώρο που ήταν σκουπιδότοπος και να κάνω και τους κρατούμενους να τον σέβονται και να μην πετάνε σκουπίδια από τα παράθυρα. Οι κρατούμενοι δεν έχουν πρόσβαση έτσι κι αλλιώς. Είναι εκτός φυλακής και κλειδωμένο. Ο δημοσιογράφος έκανε τη δουλειά του όπως του το παρουσιάσανε το θέμα. Καλοκαίρι ήταν, δεν είχε και θέματα….»
- Ποιος τις τράβηξε τις φωτογραφίες;
« Η εξωτερική φρουρά, από τους μιναρέδες της φρουράς, από ψηλά. Αυτοί ανήκουν σε άλλη υπηρεσία. Εμείς θέλαμε να ενοποιηθούν οι υπηρεσίες μια και υπάρχουν δυο υπηρεσίες για την ασφάλεια των φυλακών και δεν έχουμε ούτε καν την ίδια συχνότητα στους ασύρματους. Εκείνοι δεν το θέλανε και προφανέστατα με καρφώσανε. Και είπανε ένα κάρο ψέματα. Ότι η πισίνα έχει χλωρίωση και καθαρισμό του νερού και στοίχισε 40.000 ευρώ. Επεδίωξαν να μου χρεώσουν και πειθαρχικό και ποινικό παράπτωμα. Εκκρεμεί η προκαταρκτική εις βάρος μου για διερεύνηση τριών αδικημάτων: Απιστία, παράβαση καθήκοντος και πολεοδομικά. Για όποιο από τα δυο πρώτα καταδικαζόμουνα έστω και μία μέρα, απολυόμουνα.»
- Ήθελαν κάποιοι να σε «τελειώσουν» δηλαδή;
« Εγώ έχω άποψη για τη διαδρομή μου στο χώρο, κάποιοι νομίζουν ότι είναι εύκολο να με τελειώσουνε και σου λέει…ευκαιρία είναι τώρα. Παραπληροφόρησαν το δημοσιογράφο, τους πίστεψε…άλλωστε έχω και όλα τα τιμολόγια για τις εργασίες που έγιναν».
Έχουμε επιστρέψει στο γραφείο του. Ανοίγει ένα φάκελο και μας δίνει τα τιμολόγια.
« Ορίστε…Ομοσπονδία Σωφρονιστικών Υπαλλήλων Ελλάδος, η ομοσπονδία μας, δελτία αποστολής…από ένα φίλο που έχει λατομείο μαρμάρων στο Άργος…τιμολόγια στο όνομά μου…»
Με κατηγόρησαν για πολλά, όχι όμως ότι «τα πήρα»
- Αυτό το επεισόδιο είναι ένα. Αλλά στο παρελθόν έχεις κατηγορηθεί για πολλά άλλα, από διάφορους εντός κι εκτός φυλακών, για διάφορες υποθέσεις….
«Δεν έχω κατηγορηθεί ποτέ ότι πήρα χρήματα όμως. Ποτέ. Μπορεί, όπως έλεγε κάποιος φίλος δημοσιογράφος παλιότερα να είχα την ψυχολογία καουμπόι των φυλακών, μπορεί να δοκίμαζα και τις δικές μου αντοχές και τις αντοχές του συστήματος αλλά παρανομία δεν έκανα ποτέ. Και να πω και κάτι άλλο: Δεν καταδικάστηκα ποτέ. Δικαστήρια πήγα. Αλλά καταδίκη ποτέ. Είχα κυρίως κατηγορηθεί ότι είχα αποφυλακίσει έναν κρατούμενο. Για την υπόθεση Ζεκερίδη, το 1993. Που αν ανοίξω το στόμα μου γι αυτή την υπόθεση…αλλά δεν θα το κάνω γιατί τόχω υποσχεθεί σ΄ ένα σπάνιο άνθρωπο, εκδότη. Αλλά θα το εκδώσουμε το βιβλίο μου, όταν είμαστε έτοιμοι. Και είχα προφυλακιστεί κι όλας και προφυλακισμένος ων, έβαλα υποψηφιότητα για την Ομοσπονδία και πήρα ποσοστό 86%. Μα ήταν τόσο γελοία η κατηγορία. Αν μπορεί ποτέ ένας μάχιμος φύλακας να αποφυλακίσει. Δεν είναι δυνατόν.»
- Μα πως τα κατάφερες με τη δραστηριότητά σου να γίνεις ο πιο γνωστός στο χώρο των φυλακών; Αν μιλήσεις για Κορυδαλλό, αυτόματα, ένα όνομα σούρχεται στο στόμα: ΑΡΑΒΑΝΤΙΝΟΣ.
« Στο χώρο των φυλακών συναντιούνται εκ δράσεως και εξ αποτελέσματος και οι τέσσερις εξουσίες. Νομοθετική, Εκτελεστική, Δικαστική και Τύπος. Πώς να μην είναι στο προσκήνιο ο χώρος που συναντώνται οι τέσσερις εξουσίες, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τις φυλακές όπου έχουν «ξεπλυθεί» πολλά πολιτικά ζητήματα / προβλήματα. Εγώ πρόλαβα στις φυλακές τους Απριλιανούς να προαυλίζονται σε αυλή με σχήμα…σφυροδρέπανου που είχε μείνει από παλιότερα. Έζησα το Μένιο Κουτσόγιωργα, τώρα έχουμε τον Τσοχατζόπουλο, πρόλαβα το Γόντικα και άλλους, από τον …άλλο χώρο που με την μια ή την άλλη διαδικασία έμπαιναν «μέσα». Οι εκάστοτε πολιτικές δυνάμεις, για να δικαιολογήσουν τους πολιτικούς διωγμούς, παρουσίαζαν τις φυλακές με τον οποιοδήποτε τρόπο τους βόλευε. Επιλέγανε και διορίζανε υπαλλήλους αγράμματους για να τους κάνουνε ότι θέλανε. Κοίταξε, όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο, στις φυλακές, διευθετήθηκαν ή καλύτερα, με ενέργειες από το χώρο των φυλακών προλάβαμε ζητήματα τα οποία θάτανε κοινωνικές, μέχρι και Εθνικές καταστροφές. Εγώ γράφω ένα βιβλίο για ν απαντήσω σε πράγματα που πρέπει να ειπωθούν. Και το βιβλίο θα εκδοθεί. Φιλοδοξώ να γράψω πράγματα που δεν τα ξέρουν πολλοί. Απόλυτες αλήθειες που δεν τις γνωρίζει ο κόσμος. Και για μένα.»
- Και τι σκοπό θα εξυπηρετήσεις μ αυτό το βιβλίο;
«Κατ αρχάς θα σταματήσω να έχω εχθρούς γιατί έχω πολλούς που όμως δεν ξέρουν, οι φίλοι μου θα είναι περήφανοι και θάρθουν τα παιδιά μου, μετά τα 4 Ευαγγέλια που έχουν στο σπίτι τους να έχουν το Ευαγγέλιο του πατέρα τους. Είμαι στο χώρο από το 1982 και η πρώτη μου δημόσια εμφάνιση ήταν όταν κατήγγειλα, το 1985, στη «Βραδυνή» κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών στις φυλακές στη δημοσιογράφο Εύη Μαγιάση και δίπλα της το Γιώργο τον Τράγκα. Μου ασκήθηκε τότε ποινική και πειθαρχική δίωξη για διασπορά ψευδών ειδήσεων. Κι όταν μετά από 20 μέρες πιάσανε αυτούς τους Πασόκους που είχα καταγγείλει – και ευτυχώς ΔΕΝ ήταν δεξιοί γιατί τότε τα πράγματα ήταν …περίεργα- πήρα και απαλλακτικό. Για ό,τι έχω πει, για όσα έχω πει όλα αυτά τα χρόνια για τις φυλακές, δυστυχώς δικαιώθηκα. Λέω «δυστυχώς» γιατί δεν θάθελα να ήταν έτσι τα πράγματα. Μερικές φορές μελαγχολείς που βγαίνεις μάντης κακών, ειδικά σε κάποια πάρα πολύ σοβαρά θέματα και προτιμάς να ήσουν…κακός μάντης. Όχι μάντης κακών. Δεν θα υπάρχει στο βιβλίο ούτε ένα κόμμα ψεύτικο και ό,τι πω, θα είναι με ντοκουμέντα. Γι αυτό Αραβαντινός και Κορυδαλλός συνδυάζονται πια σαν νάταν ένα».
«Δε λες κουβέντα…κρατάς κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα»
Και η συνέντευξη γίνεται ξαφνικά εξομολόγηση, λες και έχει μέσα του πράγματα που πάντα ήθελε να πει αλλά ποτέ του δεν είπε και σήμερα κρίνει ότι κάποιους πρέπει να…προειδοποιήσει.
« Εγώ είμαι Ελληνοκεντρικός στη σκέψη μου. Το στερνοπαίδι μου το βάφτισα Έλληνα. Ανεξάρτητα από τις πολιτικές αποχρώσεις ή τις ιδεολογικές εξακολουθώ να νοιώθω Έλληνας μέσα μου. Ελλάς γ..ώ τη μάνα τους. Όχι λοιπόν να επιβουλεύονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ή εμένα ή την αλήθεια ή τη χώρα μου, εγώ θα τους σκίσω. Και με ντοκουμέντα. Ξέρεις συναδέλφους σου δημοσιογράφους που μπορεί νάχουν ταινίες με τα πιο σημαντικά πρόσωπα…σε συνέντευξη… αλήθειες… π.χ. λέω…΄67-΄73. Τι θα πουν γι αυτό; Ότι δεν είναι η φωνή τους; Η φωνή τους είναι…και τους ξέρουμε ποιοι είναι. Ξέρεις κάτι; Όλοι μπορεί να διαβάσατε απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες που είχε βγάλει η ΚΥΠ με το «βαλιτσάκι» για διάφορες δράσεις, δεν είμαι σίγουροι ότι καταλάβανε όλοι τα πάντα».
Σταματάει. Έχει πολλά να πει, μπερδεμένα μέσα στο κεφάλι του και δεν θέλει να μιλήσει για όλα. Θυμάται πού βρίσκεται. Στο Ψυχιατρείο. Ότι στο «πεδίο της μάχης».
« Έχουμε ανθρώπους εδώ τους οποίους τους έχουν «παρκάρει». Και η Δικαιοσύνη και οι συγγενείς τους. Ποιος θαρθεί επισκεπτήριο για τον Λουπέλη, για το Τζένη, για το Σεχίδη; Εγκαταλειμμένοι. Θολωμένα μυαλά. Φιγούρες που ενέπνευσαν τον Άκη Πάνου να γράψει το «Θολωμένο μου μυαλό».
- Δηλαδή ήρθες σαν κληρικός ας πούμε, σαν παπάς για να προσφέρεις στο ποίμνιό σου και να το βάλεις στο σωστό δρόμο;
« Δεν κατάλαβα…γιατί δηλαδή η προσφορά να είναι δουλειά μόνο των, ας πούμε, μεταφυσικών σκέψεων; Γιατί ; Είναι ανάγκη να είμαι παπάς για να προσφέρω; Αλλά η σκέψη μου είχε και ιδιοτέλεια. Πρέπει να είμαι ειλικρινής. Ήρθα εδώ γιατί όλοι παραδεχόντουσαν ότι το Ψυχιατρείο είναι το χειρότερο κομμάτι στη φυλακή. Από εδώ γινόταν η διακίνηση ναρκωτικών σε όλες τις φυλακές. Γιατί το Ψυχιατρείο έχει το …ιδίωμα να μπορεί να παίρνει απ΄όλη την Ελλάδα και να στέλνει σ΄όλη την Ελλάδα. Ήταν το διαμετακομιστικό κέντρο των ναρκωτικών. Είχε 4-5 αυτοκτονίες το χρόνο. Είχε 10 αυτοτραυματισμούς την ημέρα. Ένοιωσα όχι παπάς που πάει στο ποίμνιό του. Ένοιωσα σαν πυρπολητής Κανάρης. Δεν ήθελα να κάνω πράγματα σε όλους. Μόνο στους αμνησιδίκες. Στους εγκαταλειμμένους. Σ αυτούς , τους ξερόλες, που όλοι λέγανε «έλα μωρέ τώρα…το Ψυχιατρείο…»
- Δηλαδή αυτό που λένε ότι σε «πετάξανε» εδώ για να μη σ΄ έχουν στα πόδια τους δεν ισχύει;
« Κοιτάξτε να δείτε. Εγώ ήμουν, είμαι και θα είμαι κραγμένος Πασόκος. Τον Ανδρέα έχω στον τοίχο πίσω μου. Το ΠΑΣΟΚ λείπει. Αλλά τη μεγαλύτερη καταξίωσή μου στο χώρο τη βρήκα όχι από Πασόκους. Επί ΠΑΣΟΚ μπήκα φυλακή και γι αυτό θα μιλήσω όταν έρθει η ώρα. Την βρήκα από τον Χατζηγάκη και παλιότερα, από το Θανάση Κανελλόπουλο. Ο Κανελλόπουλος μου είπε ότι επειδή άκουσε τους…πολεμοχαρείς της ΔΑΚΕ να μιλάνε για σένα, εγώ αποφάσισα να σε βάλω διευθυντή σε μια φυλακή να λύσεις το πρόβλημα. Εγώ σκεφτόμουν αλλιώς τότε και του είπα όχι. Του είπα ότι είμαι σε άλλο κλάδο εγώ και τέτοια και γιατί να γίνω διευθυντής αφού το σύστημα κράτησης στη χώρα είναι ταξικό, σύστημα κράτησης είναι και όχι σωφρονισμός, αυτό είναι ζωτικό ψέμα, είναι απάτη. Και ο Χατζηγάκης με έκανε αρχιφύλακα σε δυο φυλακές. Στις Δικαστικές έχω πάει. Στα Ανήλικα πήγα. Στο Κέντρο Απεξάρτησης ήμουνα επί αείμνηστου Γιαννόπουλου. Αλλά θεωρούσα – και θεωρώ- ότι δεν θάχα κάνει τίποτα στη ζωή μου αν δεν ασχολιόμουνα με την πιο καταφρονεμένη ομάδα εγκλείστων. Και να με αναγκάσεις να ξαναπάω στον Κορυδαλλό τώρα, δεν υπάρχει περίπτωση. Είπα ότι ήθελα να έρθω στο Ψυχιατρείο. Και χάρηκαν βέβαια και οι εχθροί και οι φίλοι. Και όλοι θεωρούσαν απίστευτο ότι θα πετύχω. Αλλά τόφτιαξα. Και όπως σου είπα, έξι μήνες πριν πάρω σύνταξη, θα ξαναπάω εκεί. Ξέρεις κάτι; Άμα ο Κορυδαλλός πάει καλά, γενικότερα πάμε καλά. Το έχω φτιάξει το Ψυχιατρείο. Στον Κορυδαλλό, από τότε που έφυγα, δεν έχουν βάλει ούτε ένα πλακάκι.»
- Υπάρχουν σχόλια και συζητήσεις για το ότι μπορεί να έχεις πολιτικές φιλοδοξίες.
«Όχι ρε παιδί μου…τίποτα τέτοιο…αντιδήμαρχος ήμουνα στο χωριό μου και παραιτήθηκα. Πολλά μπορεί να λένε. Εγώ παρά το ότι είμαι στη σχολή των «εμπειρικών», λατρεύω τους ορθολογιστές. Δεν μπορεί να είναι σημείο και μέσο ένδειξης πολιτισμού πολιτικού η εξέλιξη ενός αγράμματου. Εγώ τέλειωσα το σχολείο με 19 αλλά τα πράγματα ήρθαν έτσι και δεν σπούδασα. Και το μετανιώνω κάθε στιγμή που περνάει. Γι αυτό όλα μου τα παιδιά σπούδασαν ή σπουδάζουν ή θα σπουδάσουν. Δεν φιλοδοξώ να βλέπω τη Βουλή με βουλευτές των γραμματικών γνώσεων των δικών μου. Βουλή εγώ βλέπω και θεωρώ το κτίριο. Όχι το περιεχόμενό της. Τα λάθη του κόσμου έχω μάθει να τα συγχωρώ. Και πολλοί είναι βουλευτές από λάθη του Ελληνικού λαού. Αυτό είναι εγγενές μειονέκτημα της Δημοκρατίας. Αντί να ζυγίζει τις ψήφους, τις μετράει. Και ό,τι μετριέται, κλέβεται. Τι να κάνουμε τώρα; Στο ζύγι, αν έχεις τα μάτια σου ανοιχτά δεν κλέβουνε. Στο χρήμα κλέβουνε. Τόκους, τόκο στον τόκο, επιτόκια, σκιές, τα πουλάει ο ένας αδερφός, τα παίρνει ο άλλος…»
Τον διακόπτω. Καταλαβαίνουμε όλοι πού το πάει.
- Αυτό είναι λίγο …κακία.
«Δεν είναι κακία. Να δούμε τι θα πει ο οικονομικός εισαγγελέας. Εδώ τα είπε όλα ο Στρος Καν. Δεν είπε «υπογείως τα είχαμε συμφωνήσει»; Αγράμματος είναι ο Στρος Καν; Δεν είπε τη λέξη «υπογείως»; Αν δεν ήθελε, αν δεν χρειαζόταν, ας μην τόλεγε. Ας έλεγε «είχαμε συμφωνήσει». Απλά. Το «υπογείως»; Θα παίξουμε με τις μεταφράσεις; Σαν το «μαλάκας» του Πάγκαλου όπως αποκάλεσε τον Ελληνικό λαό; Που το είπε και μετά έτρεχε να το «μαζέψει»; Και μετά βρήκε ότι σε μια επαρχία της Γαλλίας το εννοούν αλλιώς; Το «μαλάκας» πως ερμηνεύεται στην Ελλάδα; Αλλιώς στη Σπιναλόγκα και αλλιώς στις Σέρρες; Αυτοί οι σπουδαρχίδηδες και οι αρχολίπαροι λοιπόν, δεν μου λένε τίποτε εμένα. Αλλά δεν φιλοδοξώ ούτε να τους αντικαταστήσω».
Φτάνοντας στο τέλος της συνέντευξης και στο συμπέρασμα ότι όσο κι αν ο Κορυδαλλός ζητάει τον Αραβαντινό του, αυτός δεν επιστρέφει.
Καταλήγουμε στη σημερινή πολιτική κατάσταση. Αυτός λοιπόν ο «κραγμένος Πασόκος, ο λάτρης του Ανδρέα Παπανδρέου, ΔΕΝ ψήφισε καν στις εκλογές του 2009.
« Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στην Ελλάδα που άμα τους πεις «ανάλαβε πρωθυπουργός της χώρας», αντί να το βάλουν στα πόδια, θα φωνάξουν «επιτέλους δικαιώθηκα. Γιατί αργήσατε να μου το πείτε; ». Εγώ αν δεν πήγαινε ο Σαμαράς με το Τζέφρυ, θα ψήφιζα Σαμαρά. Το είπα όταν αποχώρησα, γιατί εγώ το 2009 δεν ψήφισα. Δεν μαγάρισα τα χέρια μου, Τζέφρυ δεν ψήφισα εγώ. Και είπα ότι είμαι πολιτικά άστεγος και θέλω ένα πολιτικά ισχυρό πόλο. Δυστυχώς δυο είναι οι πόλοι , ήθελα να ψηφίσω Σαμαρά αλλά όχι και να πάει με το Τζέφρυ. Έτσι ψήφισα Τσίπρα. Όχι Σύριζα. Τσίπρα . Γιατί αλλιώς θα έπρεπε να δω και τι λέει η Ρόζα η ναζιάρα, η άλλη συνιστώσα, η επόμενη συνιστώσα…Τσίπρα καθαρά»
Αποχαιρετισμός με σημασία και με ειδήσεις
Οχτώ παρά τέταρτο το βραδάκι και το επισκεπτήριο έχει τελειώσει. Βγαίνουμε κι εμείς και ο Αντώνης μας συνοδεύει μέχρι έξω. Μας δείχνει την πανίδα, τη γούρνα, τα ζώα, τις εξωτερικές σκοπιές απ΄ όπου τραβάνε φωτογραφίες, κάτι που απαγορεύεται και μου εξηγεί στην ερώτησή μου για τους χορηγούς ότι οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι κάνουν συχνά «ρεφενέ» για να φτιαχτούν κάποια πράγματα.
«Βοηθάνε και οι κρατούμενοι. Κάποια ψυγεία που είδες, τα αγοράσανε κι εκείνοι. Έχω κι ένα κύκλο φίλων και γνωστών που έχουν όλοι κάποιες ευαισθησίες. Έχουν βοηθήσει απίθανοι άνθρωποι. Από τον παπά της ενορίας του Αγίου Αντωνίου, μέχρι και τον ιδιοκτήτη της εφημερίδας που με «χτύπησε». Δεν μου λένε όχι για κάποια απαραίτητα πράγματα, για τη μηχανοργάνωση, για τη βιβλιοθήκη…» λέει. «Και σε όλα αυτά που κάνουμε, υδροβολή στους τοίχους για να φύγει η βρωμιά δεκαετιών, σοβατίσματα, βαψίματα, μερεμέτια, δουλεύουν και οι κρατούμενοι και οι φύλακες. Γι αυτό άλλαξε, ομόρφηνε, έγινε ανθρώπινος ο χώρος».
Πριν διαβούμε τη σιδερένια πόρτα και βγούμε «έξω» για να πάμε στο σπίτι μας αφήνοντας όλες τις ψυχές που συναντήσαμε να μείνουν «μέσα» γιατί εκεί είναι το σπίτι τους ένας Θεός ξέρει μέχρι πότε, ο «καουμπόι του Κορυδαλλού», μου φωνάζει:
« Ξέρεις τι τους είπα αυτών που χρόνια μου σκάβουν το λάκκο; Είμαι ο καλύτερος, ό,τι και να λέτε. Και δεν «τα παίρνω» ρε μπάσταρδοι». Γυρίζω λίγα βήματα πίσω.
«Τι εννοείς;»
« Μου έχουν ανοίξει 4 φορές όλους μου τους λογαριασμούς για να βρουν τα εισοδήματά μου. Για να ανακαλύψουν αν τα παίρνω. Και δεν βρήκαν τίποτα. Διότι δεν τα πήρα ποτέ μου»
«Και ποιοι είναι οι …μπάσταρδοι; Ποιοι σου σκάβουν το λάκκο;»
«Ξέρουν αυτοί. Μη μπλέκεσαι».
Πριν από λίγο, τον είχα ρωτήσει, τι πιστεύει αυτός, ένας «κραγμένος Πασόκος» για το Γιώργο Παπανδρέου.
« Για το Τζέφρυ; Άμα σου πω τώρα γι αυτόν…άστον» λέει με περιφρόνηση. «Εγώ τον έβγαλα Κόμμοδο. Γιατί και οι δυο είχαν σπάνιους πατεράδες. Τον Ανδρέα ο Τζέφρυ, τον Μάρκο Αυρήλιο ο Κόμμοδος. Και οι δυο καταστρέψανε τη χώρα τους. Και οι δυο ήθελαν να της αλλάξουν όνομα.. Ο Κόμμοδος για ένα διάστημα είχε επιβάλει στους υπηκόους του να λένε τη Ρώμη με το όνομα μιας γκόμενας που είχε τότε και μετά τη σκότωσε ο ίδιος. Ο Τζέφφρυ ήθελε να μας ονομάσει Οικουμενικούς.»
Αφήνω πίσω μου το Ψυχιατρικό κατάστημα της φυλακής , το δεσμοφύλακα – φιλόσοφο και ποιητή, τον παλιό, «ορκισμένο» Πασόκο που ψηφίζει Τσίπρα ,Αντώνη Αραβαντινό.
Που ενώ ο Κορυδαλλός «καίγεται» ενώ έχει αρχίσει η συζήτηση για…απέλαση ξένων καταδίκων για ν αδειάσει ο χώρος και να μην κοστίζουν στο ελληνικό Κράτος, ενώ στην Τρίπολη και την Κόρινθο δεν υπάρχει σωφρονιστικό προσωπικό, ενώ Άραβες ξυλοκοπούν και μαχαιρώνουν σωφρονιστικούς υπαλλήλους, ενώ ογκούται καθημερινά ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός αντιμαχόμενων θρησκευτικών ομάδων και κανείς δεν ξέρει τι πρέπει να κάνει για να μην έχουμε έκρηξη, ο Αραβαντινός, μαζί με τους δικούς του συνεργάτες ανακαλύπτει ναρκωτικά μέσα σε ντομάτες και πορτοκάλια, στέλνει κάθε μέρα 100 μερίδες φαγητό στο Δήμο Κορυδαλλού για τους άπορους και θέλει να μετατρέψει την παλιά «κατοικία του Διοικητή» σε ένα σύγχρονο «Ξενώνα Ελλήνων υπέργηρων αποφυλακιζόμενων».
«Τι βλέπεις εδώ στις φυλακές αλλά και στη χώρα μας ας πούμε του χρόνου τέτοιο καιρό;»
« Του χρόνου; Μεγάλη κουβέντα. Για να δούμε σε 3 μήνες πρώτα. Πάντως βλέπω να έχουμε τις φυλακές του ΄91. Κι ελπίζω σ΄ ένα άνθρωπο τόσο βαθειά ηθικό σαν το Θανάση τον Κανελλόπουλο να μην τις αφήσει να αιματοκυλιστούν. Όσοι ξέρουν, θα καταλάβουν. Για τη χώρα…κάτσε να περάσουμε τον κάβο του Οκτώβρη πρώτα…πάντως Φλεβάρη – Μάρτη θα πάμε σε εκλογές. Κι αν είναι έτοιμος ο Τσίπρας…γιατί αν μακελέψουνε κι αυτή την ελπίδα χαθήκαμε. Το πρόβλημα της χώρας είναι εθνικό. Και οι εθνικές λύσεις χρειάζονται κι άλλα πράγματα. Είχα γράψει ένα άρθρο «Γιαλαντζί σωτήρες και λαχανοβλάσταρα». Το λαό λοιπόν που μεγάλωσε με λαχανοβλάσταρα, δεν μπορείς να τον απειλείς με την πείνα. Θα σου αλλάξει την Παναγία.»
Είπαμε : Δεν σπούδασε αλλά το απολυτήριό του το πήρε με «19». Και ΔΕΝ επιθυμεί να μπει στη Βουλή. Τον Κορυδαλλό επιθυμεί να «φτιάξει». Όταν ο ίδιος αποφασίσει.
Μαζί του , αφήνω πίσω τον πρύτανη, το δημοσιογράφο, το χρηματιστή, τον καπετάνιο, τον κομπιουτεράκια, τον τακτικό και καθαρό Αλβανό, τον μονάχο και ξεχασμένο Τζένη κι όλους τους άλλους τρόφιμους , ισοβίτες και βαρυποινίτες και υπό απόλυση ή σε αναμονή αναστολής να ονειρεύονται – όσοι μπορούν ακόμη να ονειρεύονται- ένα αύριο λίγο καλύτερο απ΄ το σήμερα. Που μπορεί νάρθει, μαζί με την αναστολή ή τη χάρη ή την αποφυλάκιση, μπορεί όμως και να μην έρθει. Ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου