meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2012

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΙΠΠΑΣΙΑ


Θεραπευτική ιππασία - Μικροί ιππείς

Άρθρο τού περιοδικού «7 Μέρες TV» τής 27ης Μαρτίου 2010.
Για τις θεραπευτικές ιδιότητες τής ιππασία στα παιδιά και τους εφήβους μάς
ενημερώνει ο Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασία Ελλάδας.
Από τη Βάσια Λαπατσάνη

Η θεραπευτική ιππασία είναι μία κοινωνική δραστηριότητα πολύ ευχάριστη για
όλους όσοι ασχολούνται με αυτήν. Στόχος της είναι να δώσει ψυχολογική και
σωματική αυτονομία σε άτομα με ειδικές ανάγκες, επιτρέποντάς τους να
προσαρμοστούν σε διαφορετικές καταστάσεις. Χωρίζεται σε τρεις τομείς:

      • Την ιππασία ως σπορ

      • Την ιπποθεραπεία

      • Την εκπαιδευτική ιππασία

Τα προγράμματα αποκατάστασης που χρησιμοποιούν το άλογο ως μέσο θεραπείας
βελτιώνουν την υγεία και την ποιότητα ζωής των ατόμων με φυσική, νοητική ή
συναισθηματική υστέρηση, και ιδιαίτερα των παιδιών.

Σε ένα ιππευτικό περιβάλλον το άλογο γίνεται τo επίκεντρο τής προσοχής. Ο
ιππέας αναπτύσσει φιλία με το άλογό του, μιλώντας για τις σκέψεις και τα
συναισθήματά του. Αυτή η σχέση τού δίνει την ελευθερία να εκφραστεί χωρίς
το φόβο τής απόρριψης ή τής κριτικής. Το άλογο γίνεται εθελοντικά ακροατής
ήσυχος, προσεκτικός και επιδοκιμαστικός, αλλά και προέκταση τού σώματός
τους, βοηθώντας τον ιππέα του να ανακαλύψει πρωτόγνωρα συναισθήματα, όπως
η χαρά ενός περιπάτου, μίας βόλτας στην ύπαιθρο και κυρίως τής κινητικής
και προσωπικής ανεξαρτησίας. Όταν το άλογο περπατά, μιμείται τον ανθρώπινο
βηματισμό, μεταφέροντας στον κορμό τού ιππέα-αναβάτη την ίδια ακριβώς
κίνηση που μεταδίδουν τα πόδια στους ανθρώπους με φυσιολογική
κινητικότητα. Έτσι αναπτύσσονται σημαντικά οι μύες τού κορμού των ατόμων
με δυσκολίες στην κίνηση, ενώ παράλληλα το ευθύ κάθισμα διευκολύνει την
αναπνοή τους. Αξιοποιώντας την κίνηση τού αλόγου, τη θερμότητά του, την
ικανότητά του για επαφή και επικοινωνία με τον άνθρωπο, την ομαδικότητα
και το παιχνίδι, η θεραπευτική ιππασία, σύμφωνα με παγκόσμιες
επιστημονικές έρευνες βοηθά στην αύξηση τής συμμετρίας, στη βελτίωση τής
ισορροπίας, στη μείωση τής σπαστικότητας, στη βελτίωση τού συντονισμού,
στην αύξηση τής αυτοπεποίθησης και τού αυτοσεβασμού.




Πληροφορίες για το πρόγραμμα:
Σύνδεσμος Θεραπευτικής Ιππασίας Ελλάδας (ΣΘΙΕ)
Π. Κανελλοπούλου 10. 115 27 Γουδί, τηλέφωνο - fax: 210 74 88 566, e-mail:
trag@acn.gr .


Ο ΣΘΙΕ ιδρύθηκε το 1992 και είναι σωματείο εθελοντικού μη κερδοσκοπικού
χαρακτήρα, με ουσιαστική κοινωνική δραστηριότητα, που αναγνωρίστηκε και ως
αθλητικό σωματείο.


Πηγή: Περιοδικό «7 Μέρες TV»



Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Η ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ


Γράφει η ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΒΕΛΕΝΤΖΑ, ψυχολόγος στο Κέντρο Ημέρας Ιεράπετρας



Κάθε ανθρώπινη οντότητα είναι μοναδική και ιδιαίτερη. Σε όλους μας δίνονται ευκαιρίες να ξεπερνάμε τον εαυτό μας και να πηγαίνουμε κάθε φορά λίγο παραπέρα. Φυσικά, αυτό εξαρτάται από το πώς ο καθένας μας αντιλαμβάνεται τις ανάγκες του, χρησιμοποιεί το μυαλό του και διαθέτει τον εαυτό του δημιουργικά.



Στη συνείδηση πολλών ανθρώπων έχει καθιερωθεί η εικόνα ενός ανθρώπου «με ιδιαιτερότητα - αναπηρία» ως μίζερου, περίεργου πολλές φορές, κακότροπου και γενικότερα ενός ανθρώπου πολύ διαφορετικού από τα δικά τους στενά και απαρχαιωμένα κοινωνικά πρότυπα.

Οι στάσεις της οικογένειας απέναντι στο παιδί με ιδιαιτερότητες αρχίζουν από την πρώτη στιγμή της διάγνωσης.

Οι γονείς είναι σπάνια προετοιμασμένοι για μια κατάσταση αναπηρίας ή για μια αρρώστια επικίνδυνη για τη ζωή του παιδιού τους. Η επιβεβαίωση της διάγνωσης, είτε κατά τη γέννηση είτε αργότερα, δημιουργεί συχνά μια τεράστια κρίση που σχετίζεται με τις προηγούμενες προσδοκίες τους. Ετσι, βιώνοντας αυτού του είδους την απογοήτευση, οι γονείς μπορεί να έχουν υπερβολικές αντιδράσεις. Ομως, τη στιγμή και την ώρα της ανακοίνωσης σημαντικό και σπουδαίο ρόλο έχει ο επαγγελματίας υγείας, που είναι στην ουσία ο φορέας των δυσάρεστων νέων προς την οικογένεια. Εχει μέγιστη σημασία ο επαγγελματίας υγείας να αντιμετωπίσει τους γονείς ζεστά, με μεγάλη προσοχή, ευαισθησία και κατανόηση. Παρ' όλο που η ανακοίνωση των νέων είναι συχνά για τους γονείς μια δύσκολη και εξαιρετικά οδυνηρή διαδικασία προσωπικής προσαρμογής, έχει αποδειχθεί ότι ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώνονται τα νέα στους γονείς επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο προσαρμόζονται στην κατάσταση και στη θεραπευτική αγωγή του παιδιού τους γενικότερα.

Αντιθέτως, η έλλειψη ευαισθησίας, η καθυστέρηση της ανακοίνωσης και ο τρόπος μεταφοράς των νέων σε δημόσιο χώρο δείχνουν έλλειψη σεβασμού και ανικανότητα του επαγγελματία υγείας να κατανοήσει τη θέση των γονέων και αυτό έχει αποτέλεσμα οι γονείς να εμφανίσουν σύγχυση και αρνητική στάση απέναντι στα δυσάρεστα νέα και, κατ' επέκταση, να εμφανίσουν δυσκολίες στην προσαρμογή της νέας κατάστασης.

Ετσι λοιπόν, η επικοινωνία είναι το κλειδί για τη σωστή αντιμετώπιση της νέας κατάστασης και, επίσης, για την περαιτέρω ομαλή εξέλιξη της σχέσης γονέα - επαγγελματία. Δημιουργώντας μια καλή επικοινωνία με τον επαγγελματία υγείας, οι γονείς πληροφορούνται για τη νέα κατάσταση και προετοιμάζονται ψυχολογικά.

Ομως αυτό πάντα δεν είναι εφικτό και εμφανίζεται συχνά δυσπιστία απέναντι στον επαγγελματία υγείας και απογοήτευση για την πορεία και την εξέλιξη της νέας κατάστασης.

Σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει σχετικά με τις αντιδράσεις των γονέων στα πρώτα νέα της διάγνωσης και της αποδοχής, έχει γίνει αξιολόγηση των συναισθηματικών σταδίων με τα οποία έρχονται αντιμέτωποι οι γονείς.

Ο Ντροτάρ περιγράφει τα εξής στάδια:
1 ΣΟΚ. Οι αντιδράσεις των γονέων χαρακτηρίζονται από υπερβολικό σοκ, επειδή περίμεναν ένα φυσιολογικό παιδί.

2 ΑΡΝΗΣΗ. Οι γονείς προσπαθούν να δραπετεύσουν από την πραγματικότητα αντιμετωπίζοντας με δυσπιστία την διάγνωση.

3 ΘΛΙΨΗ, ΘΥΜΟΣ, ΑΓΩΝΙΑ. Μια κοινή αντίδραση είναι η υπερβολική θλίψη και ο θρήνος που συνοδεύουν ή ακολουθούν την άρνηση. Μπορεί επίσης να εκδηλωθεί δυνατός θυμός.

4 ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ. Τα έντονα συναισθήματα υποχωρούν τελικά και οι γονείς είναι σε θέση να φροντίσουν το παιδί τους.

5 ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ. Τελικά αναπτύσσονται θετική στάση και μια μακροπρόθεσμη αποδοχή.

Η διάρκεια της πρώτης τραυματικής περιόδου, κατά την οποία οι γονείς είναι πιθανόν να αντιδράσουν με λύπη ή κάποιο σωματικό πρόβλημα, διαρκεί από μερικές μέρες μετά την ανακοίνωση έως και 12 εβδομάδες.

Η ψυχική κρίση κατά την αποκάλυψη του προβλήματος έχει τις εξής εκδηλώσεις: Στη φάση του σοκ εκδηλώνονται συναισθήματα αποδιοργάνωσης, με κύρια χαρακτηριστικά τη σύγχυση, τη δυσπιστία, τον παραλογισμό. Αυτό έχει διάρκεια από μερικά λεπτά μέχρι αρκετές μέρες. Οι γονείς σε αυτή τη φάση έχουν ανάγκη από συμπάθεια και συναισθηματική στήριξη από ειδικούς και από το οικείο περιβάλλον τους. Στη φάση της αντίδρασης, οι γονείς διακατέχονται από επιθετικότητα, ενοχή, λύπη, απογοήτευση και άγχος. Οι γονείς θα ήταν σωστό σε ένα πλαίσιο συμπάθειας και ειλικρίνειας μέσα από διάλογο και ανοιχτή συζήτηση να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, με σκοπό να επέλθει η κάθαρση.

Στη φάση της προσαρμογής εκφράζεται η ρεαλιστική εκτίμηση των γονέων με τις εξής ερωτήσεις: Τι μπορεί να γίνει; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε εμείς; Οι γονείς ήδη βρίσκονται στο στάδιο της διερεύνησης και της συλλογής πληροφοριών, γιατί γι' αυτούς είναι σημαντική η ανάγκη να αποκομίσουν όσο το δυνατόν αξιόπιστες και ακριβείς πληροφορίες από τους επαγγελματίες υγείας για τη μελλοντική εξέλιξη ή θεραπεία της κατάστασης με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι.

Στη φάση του προσανατολισμού, οι γονείς αρχίζουν να οργανώνονται και να
αναζητούν εξειδικευμένες πληροφορίες, έτσι ώστε να σχεδιάσουν το μέλλον. Οι γονείς εξακολουθούν να έχουν την ανάγκη βοήθειας από ειδικούς, έτσι ώστε να αποφορτίζονται από το άγχος και τις ενοχές τους.

Σύνηθες γεγονός αποτελεί η συχνή ψυχική διακύμανση των συναισθημάτων των γονέων μεταξύ των φάσεων αυτών.

Η λήξη της κρίσης επέρχεται όταν πλέον οι γονείς έχουν αποδεχθεί πλήρως τη νέα κατάσταση και η λειτουργικότητα της οικογένειας είναι σε φυσιολογικά επίπεδα. Αυτό βέβαια είναι σχετικό, γιατί πάντα η οικογένεια αντιμετωπίζει νέες καταστάσεις και νέα δεδομένα, τα οποία πρέπει να ξεπεράσει, πάντα με την κατάλληλη παροχή υπηρεσιών.

Οι συναισθηματικές αντιδράσεις των γονέων είναι πιθανόν να εκδηλωθούν με τις εξής μορφές, σύμφωνα με τον MacKeith:

**Εμφάνιση έντονων συναισθημάτων προστασίας προς το βρέφος και το παιδί, επιθυμία προστασίας του από κάθε κίνδυνο ή ρίσκο.

**Αποστροφή προς το «μη κανονικό», αισθήματα ανησυχίας, στενοχώριας και αποστροφής προς τους ανάπηρους ανθρώπους.

**Προβλήματα αναπαραγωγής. Π.χ. αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά με αυτούς ως γονείς, επειδή έχουν «παραγάγει» ένα «ελαττωματικό παιδί».

**Ανεπάρκεια ανατροφής. Π.χ. το αίσθημα ότι ως γονείς είναι ανεπαρκείς και δεν
μπορούν να φροντίσουν όπως πρέπει το ανάπηρο παιδί τους ή ότι η δική τους ανεπάρκεια στον ρόλο του γονέα έχει συμβάλει στα προβλήματα και τις δυσκολίες του παιδιού τους.

**Θυμός. Π.χ. αίσθημα θυμού, πίκρας και εξαπάτησης από την ίδια τη ζωή και τη μοίρα, που τους έδωσε ένα ανάπηρο παιδί.

**Θλίψη για τα προβλήματα του παιδιού που γεννήθηκε ή θλίψη για το φανταστικό παιδί που δεν ήρθε ποτέ, ως αίσθημα απώλειας.

**Σοκ, που σημαίνει αισθήματα έντονου μουδιάσματος, ανικανότητα πρόσληψης πληροφοριών, αποστασιοποίηση και απομόνωση.

**Αισθήματα ενοχής όταν συμβαίνει κάτι στο παιδί, αίσθηση ότι το ανάπηρο παιδί είναι μια τιμωρία για κάτι που έκανε ο γονέας στο παρελθόν.

**Αμηχανία, λόγω της άγνοιας για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί μια κατάσταση, και ανησυχία για το τι σκέπτονται οι άλλοι άνθρωποι, όπως το να μην ξέρεις πώς να πεις στους φίλους και γείτονες για τη διάγνωση, ντροπή για τον τρόπο που συμπεριφέρεται το παιδί δημόσια, ανησυχία για τις αντιδράσεις του ξένου.

Οι γονείς βιώνουν πολύ συχνά σύνθετα και μπερδεμένα συναισθήματα. Αναρωτιούνται πολλές φορές αν είναι και οι ίδιοι φυσιολογικοί και πολλές φορές κρύβουν τα συναισθήματά τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι κανείς δεν μπορεί να απομακρύνει εντελώς αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα, αλλά μπορεί να βοηθήσει τους γονείς να τα αντιμετωπίσουν και να τα κατανοήσουν καλύτερα. Συγκεκριμένα, μπορούν να βοηθηθούν να ανοιχθούν και να συζητήσουν και με άλλους ανθρώπους που έχουν περάσει τις ίδιες εμπειρίες ή να συμβουλευθούν επαγγελματίες υγείας, οι οποίοι θα τους καθοδηγήσουν και κατευθύνουν για μια πιο λειτουργική αντιμετώπιση αυτών των σύνθετων συναισθημάτων.

Ακόμη και όταν οι γονείς βιώνουν όλα αυτά στη διάρκεια της ζωής του παιδιού τους, πολλοί από αυτούς μιλούν επίσης για πολλές θετικές εμπειρίες και συναισθήματα. Μαθαίνουν με τον καιρό να αγαπούν, να φροντίζουν και να εκτιμούν βαθιά το παιδί τους. Εχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει μεγάλη ικανότητα προσαρμογής των οικογενειών και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι, παρ' όλα τα εμπόδια στη σχέση γονέα-παιδιού, στην πλειονότητά τους δημιουργούν ισχυρούς δεσμούς με τα παιδιά τους.

Μεγάλη βοήθεια μπορούν να προσφέρουν οι κοινωνικές υπηρεσίες και οι αρμόδιοι φορείς στην ανακούφιση από το μεγάλο φορτίο της φροντίδας, καθώς επίσης και η στήριξη και η βοήθεια που προσφέρουν οι συγγενείς και οι φίλοι. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται ο κοινωνικός αποκλεισμός και η απομόνωση των οικογενειών και μειώνεται το άγχος.

Η ζωή από μόνη της μάς χαρίζει χαρές και λύπες, καλές στιγμές και δύσκολες στιγμές και εφόσον είμαστε στη ζωή, δεν πρέπει να αγνοούμε ό,τι μας συμβαίνει ή ό,τι μας προκύπτει, διότι η ζωή δεν σταματάει εδώ
.




ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/06/2008


Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ


            Σ’αυτό το blog σας είχα υποσχεθεί να συναντιόμαστε συχνά. Παρ’όλα αυτά έχω καιρό να γράψω. Μοιράζομαι εδώ και αρκετές ημέρες μαζί σας κυρίως αναδημοσιεύσεις για κοινωνικά θέματα, πτυχές της αναπηρίας ή με κατασταλαγμένα πολιτικά μηνύματα και συνειδητοποιημένα σχόλια. «Δεν έχω έμπνευση», απαντούσα σε κάποιους από σας που με ρωτούσατε «Γιατί δε γράφεις»;



            Και που να τη βρεις τη διάθεση για να γράψεις; Απ’τη δικηγορία; Περίπου 7.800 συμπολίτες μας προσέφυγαν στα ειρηνοδικεία το 2011 ζητώντας ρύθμιση των οφειλών τους προς τις τράπεζες, ψάχνοντας να βασιστούν στις ευεργετικές διατάξεις του νέου νόμου, αλλά βγήκαν αποφάσεις για περίπου 600 αιτήσεις μόνο και οι μισές απ’αυτές απέρριπταν τα αιτήματα των υπερχρεωμένων νοικοκυριών για τυπικούς λόγους.

           Επομένως με τις τράπεζες να καταδιώκουν και να μη δανείζουν και τους οικογενειάρχες να βρίσκονται σε απόγνωση και να μη μπορούν να ταγίσουν τα παιδιά τους, τα τοκογλυφικά κυκλώματα σαν κι αυτό που εξαρθρώθηκε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη που δάνειζαν με τεράστια καπέλα και μετά με μπράβους αποκεφάλιζαν ζωές και οικογένειες, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Δεν είναι τυχαία και η αύξηση των διαφημίσεων που μιλούν για «άμεση εξυπηρέτηση και παροχή ποιοτικών υπηρεσιών» από ενεχυροδανειστήρια.



            Ή μήπως να εμπνευστώ από τη θέση μου στην Αυτοδιοίκηση; Εκεί ως Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής στο Ίλιον, η επιταγή νιώθω πως είναι μόνο μια: «Δουλειά». Και μου το επαναλαμβάνουν καθημερινά οι δεκάδες ηλικιωμένοι που ταλαιπωρούνται με το νέο ασφαλιστικό σύστημα και τα ενοποιημένα ταμεία στον ΕΟΠΥΥ, αφού για την καταπολέμηση της διαφθοράς και των βρώμικων παιχνιδιών στο χώρο του φαρμάκου κάποιοι σκέφτηκαν να κόψουν μαχαίρι κάθε συνταγογράφηση στα ΚΑΠΗ που βρίσκονται στις γειτονιές των απόμαχων της ζωής, που δούλευαν και μοχθούσαν επί δεκαετίες για να ταλαιπωρούνται τώρα καθημερινά στην Οδύσσεια μιας συνταγής, ενός συμβεβλημένου γιατρού και ενός απαραίτητου για την επιβίωση τους φαρμάκου. Μου το αναφέρουν βουβά και κάποιοι που αδυνατούν πλέον να καλύψουν τη συμμετοχή τους σε φάρμακα που χρειάζονται για κάποια χρόνια πάθηση που έχουν και τα σταματούν, με αποτέλεσμα να μας ενημερώνουν οι φαρμακοποιοί μήπως ως Κοινωνική Υπηρεσία μπορούμε να κάνουμε κάτι για να μην τους βρουν νεκρούς κάποιο πρωί, ενώ ταυτόχρονα έρχεται εγκύκλιος του Υπ.Υγείας που από 1η Μαρτίου καταργεί ουσιαστικά τα κοινωνικά φαρμακεία (=προσφορά αχρησιμοποίητων φαρμάκων σε άλλους που τα έχουν ανάγκη).



            Μου το φωνάζουν καθημερινά οι άνθρωποι που επισκέπτονται την Κοινωνική μας Υπηρεσία και κάνουν αιτήσεις για τρόφιμα, «με αξιοπρέπεια δεν τρέφεσαι» μας λένε και δακρύζουν. Και οι αποδεκατισμένες κοινωνικές υπηρεσίες με το ελάχιστο προσωπικό, πώς να διαχειριστούν αυτή τη θύελλα; Οι εργαζόμενοι πιέζονται ψυχολογικά, φορτίζονται καθημερινά και ρίχνουν αυτό το βαρύ αρνητικά φορτισμένο συναισθηματικό φορτίο στις πλάτες των συζύγων και των παιδιών τους, ενώ παράλληλα βλέπουν στις περικοπές των μισθών τους πως σ’αυτή την κρίσιμη στιγμή για την Κοινωνία, το έργο τους δεν το αποτιμά σωστά μάλλον κανείς.

            Και εντάξει, το Ίλιον είναι και ένας Δήμος που έχει χρήματα στην άκρη και η πολιτική βούληση της Δημοτικής Αρχής επιτάσσει πολλαπλασιασμό των κοινωνικών δαπανών. Και πάλι καταβάλλουμε τιτάνιες προσπάθειες για τη διαχείριση της ανεξέλεγχτης πλέον κατάστασης. Αλλού όμως, στους υπερχρεωμένους δήμους, στις πιο φτωχές περιοχές, τι γίνεται; Πόσο πιο έντονα είναι τα σημάδια της Γερμανικής οικονομικής κατοχής εκεί;



            Διαζευγμένη νοικοκυρά, επί μήνες άνεργη με ένα ανήλικο παιδί και εισόδημα το 2011 περίπου 900 ευρώ, τώρα χωρίς καθόλου πόρους πρέπει να στέργει και τον καρκινοπαθή πατέρα της. Πώς;

           Μια άλλη κυρία διαζευγμένη, άνεργη, παραπληγική, με δύο ανήλικα παιδιά πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνο με το επίδομα αναπηρίας που παίρνει από την Πρόνοια και να πληρώνει και ενοίκιο κάθε μήνα όπως και ένα δάνειο που της άφησε ο πρώην σύζυγος πριν εξαφανιστεί. Γίνεται;

           Έγγαμος αλλοδαπός με 4 ανήλικα ήρθε στην Ελλάδα για μια καλύτερη τύχη, νομοταγής πολίτης δήλωσε τα περίπου 6.000€ που έβγαλε πέρυσι δουλεύοντας εδώ κι εκεί, πλήρωνε τα 370€ κάθε μήνα για το ενοίκιο του, χωρίς μεροκάματο τώρα όμως εδώ και μήνες νοσταλγεί το Αφγανιστάν «αν μου πεθάνει κανένα παιδί από πείνα εκεί τουλάχιστον θα μου φταίει ο πόλεμος», μας είπε.

            Τρία μόνο παραδείγματα αιτήσεων που πήραμε την τελευταία εργάσιμη ημέρα στο Δήμο, την Παρασκευή. Τα παραθέτω ενδεικτικά για να συνυπογράψουμε όλοι μαζί το ένταλμα σύλληψης όλων των τρομοκρατών που μας πλάσαραν τις τελευταίες μέρες τα διλλήματα «Μνημόνιο ή χρεοκοπία», ή των άλλων που πρότειναν αναρχία επανάσταση αυτομόληση και όπου βγει. Όλοι φταίνε. Για όσα δε μας είπαν, για όσα άργησαν να μας πουν, για κάθε κακή μετάφραση ξένων συμφωνιών που μας έκαναν, για κάθε τι ανέφικτο που μας υπόσχονται επειδή ακούγεται ωραίο, για κάθε υποθήκη που έβαλαν στη δική μας περιουσία, για κάθε πολυτελές αφρόλουτρο που απολάμβαναν τόσα χρόνια με ποικίλα παρερμηνευμένες σταγόνες του δικού μας ιδρώτα, για όσα μας κρύβουν ακόμη και τώρα, μισό βήμα πριν τον γκρεμό.

            Για τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία, τη φιλοσοφία και το συρτάκι, για τη χώρα της φιλοξενίας, του ήλιου, της θάλασσας και της Ακρόπολης, για τη χώρα που ποτίστηκε με το αίμα των κατακτητών Περσών, Τούρκων Ιταλών και Γερμανών, μονόδρομος είναι μόνο η διαύγεια, το νέο αίμα, η συνείδηση, οι συλλογικές εφικτές προτάσεις, η ορθή απόδοση ευθυνών, οι καθαρές φωνές, στρατηγικές βγαλμένες μέσα από τα σπλάχνα της κοινωνίας και αληθείς οικονομικές αναλύσεις από αυτούς που γιούχαραν όσους εντολοδόχους ψέκαζαν στη διαδήλωση της περασμένης εβδομάδας με χημικά τον Θεοδωράκη και τον Γλέζο σεβόμενοι την ιστορία και διψώντας για το μέλλον.



            Αναζήτησα μια τελευταία σταγόνα δύναμης, μια γουλιά έμπνευσης και μια οσμή ελπίδας στους συναγωνιστές μου αναπήρους που ίσως καινα’χουν ξεπεράσει τα εσωτερικά συλλογικά υπαρξιακά τους προβλήματα και στην αναπηρική οικογένεια που έχει μάθει να μας στηρίζει στα δύσκολα. Αλλά και αυτή η δύναμη, η έμπνευση, η ελπίδα, πνίγηκαν στους λυγμούς και στις κραυγές οργής μετά τις τελευταίες εικόνες ντροπής από την κηδεία του κοινωνικού μας πολιτισμού έξω από την Πρόνοια στο Αιγάλεω για την απογραφή των δικαιούχων των αναπηρικών επιδομάτων και το κυνήγι των μαϊμούδων.



            Εμένα όμως το κίνημα μου δεν είναι τσίρκο, γιατί να’χει μαϊμούδες;

           Οι γειτονιές μας είναι πλούσιες σε φιλότιμο, χαμόγελα, όνειρα, δύναμη, αξίες, διάθεση, κοινωνική συνείδηση, αλληλεγγύη, ήθος, ψυχή. Γιατί να’χουν φτωχούς με υποθηκευμένο μέλλον και καρκινοπαθείς ελπίδες;

            Εμένα μου είπαν πως η επιστήμη μου θα συναντά τη Δικαιοσύνη και την ισονομία και θα υπηρετεί τη δίκαιη δίκη και το αγνό, λαϊκό περί δικαίου αίσθημα. Γιατί με κορόιδεψαν;

            Έφτασα 23 ετών και παθιάστηκα διαβάζοντας, ακούγοντας και μαθαίνοντας για την Ελλάδα. Με σαγήνευσε, τη λάτρεψα, την ονειρεύομαι και την ποθώ. Όμως μαμά, μπαμπά, γιατί αφήσατε τη χώρα μου και μου την έκαναν πόρνη που βιάζεται καθημερινά από λάθρους και κτηνωδώς κενούς επιβήτορες χωρίς να προλάβει να μας γνωρίσει, να της χαμογελάσουμε και να μας αγκαλιάσει;



            Δεν ξέρω αν είμαστε οικογένεια, γειτονιά, υπηρεσία, τάξη, ποίμνιο, ομάδα, κίνημα, παρέα, είμαστε όμως σίγουρα Κοινωνία. Ίσως σήμερα να είμαστε και μόνο αυτό… Ας κατακάτσει λοιπόν η σκόνη να φανεί η Κοινωνία, να φανούμε εμείς, γιατί από μας μόνο μπορεί να καθαρίσει και να γλιτώσει η Ελλάδα. Γιατί σας είπα, την Ελλάδα την αγαπάμε και την πονάμε πολλοί και δε μπορεί να ανεχτούμε να μας την ντροπιάζουν λίγοι. Γιατί η Ελλάδα μας ανήκει, παλέψαμε, πολεμήσαμε, νικήσαμε και την κατακτήσαμε, πώς να μας πείσουν τώρα οι ηττημένοι να αλλάξουμε ρόλους;



           Στην Πατρίδα μας οφείλουμε τον έρωτα που της έταξε ο Καζαντζάκης στην «Αναφορά στον Γκρέκο». Γιατί για μας τραγουδούσε κάποτε η Βέμπο. Γιατί στα δικά μας σύνορα ανήκει η αιματοβαμμένη Μακρόνησος. Γιατί για να με διαβάζετε και να με κρίνετε ελεύθερα σήμερα εσείς δε φυγομάχησε αλλά θυσιάστηκε κάποτε πίνοντας το κώνειο ο Σωκράτης…


Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Έγκλημα η κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Εστίας και Εργατικής Κατοικίας

Επιστολή τής Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία τής 14ης
Φεβρουαρίου 2012, προς τον υπουργό Εργασίας κύριο Γ. Κουτρουμάνη, με θέμα:
     
«Η Ε.Σ.ΑμεΑ. καταδικάζει το εγκληματικό μέτρο της κατάργησης του
Οργανισμού Εργατικής Εστίας και του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας».
     

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 14.02.12

Έγκλημα η κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Εστίας και Εργατικής
Κατοικίας
 
 
Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία καταγγέλλει με ανοιχτή επιστολή
της στον υπουργό Εργασίας Γ. Κουτρουμάνη το εγκληματικό μέτρο της
κατάργησης του Οργανισμού Εργατικής Εστίας και του Οργανισμού Εργατικής
Κατοικίας, το οποίο στρέφεται ενάντια στις πιο ευπαθείς οικονομικά ομάδες
του πληθυσμού.
Πρόκειται για παράλογη πράξη: Οι πόροι της Εργατικής Εστίας προέρχονται
αποκλειστικά από εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών χωρίς επιχορήγηση από
τον κρατικό προϋπολογισμό και οι παροχές του απευθύνονται ανταποδοτικά σε
εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, κοινή ωφέλεια, τράπεζες, που καταβάλλουν
σχετικές εισφορές, σε συνταξιούχους που τις κατέβαλλαν όταν εργάζονταν, σε
πολυτέκνους, άτομα με αναπηρία, αλλά και επιδοτούμενους ανέργους, άγαμες
μητέρες και εν’ γένει ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Πασίγνωστη είναι επίσης
η συμβολή του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας στη χορήγηση στεγαστικών
δανείων και λοιπών στεγαστικών παροχών (π.χ. επιδοτήσεων ενοικίου) με
ευνοϊκούς όρους σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.
Ακόμα και αν δεν τους είχαμε αυτούς τους Οργανισμούς, στην περίοδο της
κρίσης θα έπρεπε να τους ιδρύσουμε. Η κατάργησή τους αποτελεί πράξη
ανεξήγητη οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά. Η μνημονιακή απαίτηση
κατάργησή τους το μόνο που θα επιφέρει είναι κοινωνική ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ.
 
 
 Η επιστολή ακολουθεί.
 
 
Αθήνα: 14-2-2012
Αρ. Πρωτ: 631
ΚΑΤΕΠΕΙΓΟΝ
Πληροφορίες: Μπαρμπαλιά Ελένη
Προς:
κ. Γ. Κουτρουμάνη Υπουργό Εργασίας
ΚΟΙΝ:
- Γραφείο Πρωθυπουργού κ. Λ. Παπαδήμου
- Γραφείο Αντιπροέδρου Κυβέρνησης κ. Ευ. Βενιζέλου
- Αρχηγούς Πολιτικών Κοινοβουλευτικών Κομμάτων Πρόεδρο και Μέλη του
Ελληνικού Κοινοβουλίου
- Πρόεδρο ΟΚΕ
- Ε.Σ.Ε.Ε.
- Γ.Σ.Ε.Β.Ε.Ε
- Γ.Σ.Ε.Ε.
- ΑΔΕΔΥ
- Φορείς μέλη Ε.Σ.ΑμεΑ.
- Μέλη Γ.Σ., Ε.Γ. και Ε.Ε. Ε.Σ.Α.μεΑ

Θέμα: «Η Ε.Σ.ΑμεΑ. καταδικάζει το εγκληματικό μέτρο της κατάργησης του
Οργανισμού Εργατικής Εστίας και του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας»

Κύριε Υπουργέ,
Η Ε.Σ.ΑμεΑ από τη θέση του τριτοβάθμιου φορέα των ατόμων με αναπηρία και
χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους εκφράζει την αποδοκιμασία του
για το επαχθές και εγκληματικό μέτρο της κατάργησης του Οργανισμού
Εργατικής Εστίας και του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας, το οποίο
στρέφεται ενάντια στις πιο ευπαθείς οικονομικά ομάδες του πληθυσμού και
τους οδηγεί σε περαιτέρω εξαθλίωση.
Η κατάργηση των δύο αυτών φορέων που υλοποιούν δεκαετίες τώρα προγράμματα
κοινωνικής πολιτικής για τις πλέον ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού όπως
χαμηλοσυνταξιούχους, άτομα με αναπηρία, πολύτεκνους κ.λπ. χαρακτηρίζεται
επιεικώς παράλογη. Ο φορέας της Εργατικής Εστίας ιδρύθηκε το 1931 και
είναι ανταποδοτικός φορέας. Οι πόροι του προέρχονται αποκλειστικά από
εισφορές εργαζομένων και εργοδοτών χωρίς επιχορήγηση από τον κρατικό
προϋπολογισμό και οι παροχές του απευθύνονται ανταποδοτικά σε εργαζόμενους
στον ιδιωτικό τομέα, κοινή ωφέλεια, τράπεζες, που καταβάλλουν σχετικές
εισφορές, σε συνταξιούχους που τις κατέβαλλαν όταν εργάζονταν, σε
πολυτέκνους, άτομα με αναπηρία, αλλά και επιδοτούμενους ανέργους, άγαμες
μητέρες και εν’ γένει ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Όλοι γνωρίζουμε επίσης
τη συμβολή του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας στη χορήγηση στεγαστικών
δανείων και λοιπών στεγαστικών παροχών (π.χ. επιδοτήσεων ενοικίου) με
ευνοϊκούς όρους σε ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού.
Το σίγουρο είναι ότι η μνημονιακή απαίτηση κατάργησή τους το μόνο που θα
επιφέρει είναι κοινωνική ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ. Εκτός των άλλων, η κατάργησή τους
ενισχύει την ανεργία αφού θα δημιουργήσει αυτομάτως εκατοντάδες ανέργους
μεταξύ των οποίων είναι και άτομα με αναπηρία οι οποίοι εργάζονται σε
αυτούς του Οργανισμούς.
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Σας καλούμε να προστατέψετε δύο βασικούς πυλώνες κοινωνικής πολιτικής. Οι
χαμηλοσυνταξιούχοι, χαμηλόμισθοι, οι ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και
πρωτίστως τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους δεν αντέχουν άλλη
επίθεση στα αναφαίρετα θεμελιώδη δικαιώματά τους.
Ακόμα και αν δεν τους είχαμε αυτούς τους Οργανισμούς, στην περίοδο της
κρίσης θα έπρεπε να τους ιδρύσουμε. Η κατάργησή τους αποτελεί πράξη
ανεξήγητη οικονομικά κοινωνικά και πολιτικά και συνεπώς είναι ανάλγητη και
σκληρή.

Με εκτίμηση
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Ι. ΒΑΡΔΑΚΑΣΤΑΝΗΣ
Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΧΡ. ΝΑΣΤΑΣ


"ΟΥΡΑΝΙΣΚΟΥ ΤΡΕΛΕΣ¨" : ΤΑ...ΦΑΓΑΜΕ ΣΑΛΑΤΑ!





"ΟΥΡΑΝΙΣΚΟΥ ΤΡΕΛΕΣ"
Αυγά-μάτια..και όχι μόνο..!

Αισθήσεις 5, 6 για τους φίλους μας με ιδιαίτερες ικανότητες! Και επειδή δεν είμαι γιατρός να μιλήσω για τις άλλες αλλά μαγείρισσα,
θα προσπαθήσω να ομορφύνω την απόλαυση της γεύσης με ιδέες και συνταγές.
Είμαι η Βίβιαν Τσαραμύρση,πολύ καλή φίλη του Βαγγέλη και
επαγγγελματίας Chef.Εδώ θα βρείτε συνταγές κάθε εβδομάδα
για διάφορες περιστάσεις,από το sandwich που τρώτε για 10τιανό
μέχρι το μεγάλο σας γιορτινό τραπέζι.Δοκιμάστε τις
και πείτε μου!
Σχόλια πάντα επιτρέπονται και επιζητούνται!
 
Oups τα κάναμε σαλάτα!!!!
 
Ότι υλικό μας αρέσει, ότι λαχανικό προτιμάμε, με ένα νόστιμο dressing καιιιι το αποτέλεσμα μια σαλάτα!!
Η σαλάτα είναι από τα πιο διαιτητικά πιάτα λόγο της μεγάλης περιεκτικότητας σε νερό!
Μπείτε λοιπόν στην κουζίνα και δημιουργήστε γρήγορα ένα πιάτο που σε χορταίνει ενώ δεν σου προσθέτει περιττές θερμίδες!
Εύκολη νοστιμότατη σαλάτα

Υλικά

3 φύλλα γαλλικού μαρουλιού
2 φύλλα ραντίτσιο
2φύλλα ice berg(είδος μαρουλιού)
Κουκουνάρι
Λίγα καρύδια
1φύλλο τορτίγιας
100γρ παρμεζάνα
4κουτ. Ελαιόλαδο
2κουτ. Βαλσάμικο ξύδι
Λίγη ζάχαρη
αλάτι

Εκτέλεση
Πλένουμε καλά όλα τα φύλλα από τα λαχανικά! Εδώ θα σας δώσω ένα μυστικό! Γεμίζουμε το νεροχύτη με νερό παγωμένο και βάζουμε μέσα στο νερό και μπόλικα παγάκια και βουτάμε τα φύλλα στο νερό. Επαναλαμβάνουμε 2 με 3 φορές! Με τον τρόπο αυτό θα έχουμε πραγματικά ζωντανή και δροσιστική σαλάτα! Αφού τα στεγνώσουμε καλά τα κόβουμε με τα χέρια μας, κάθε φύλλο περίπου σε 2με 3 κομμάτια. Παίρνουμε την παρμεζάνα και με ένα peeler η αλλιώς με αυτό που καθαρίζουμε το καρότο βγάζουμε flakes. Σε ένα τηγανάκι καβουρδίζουμε το κουκουνάρι χωρίς ελαιόλαδο, απλά σε μέτρια φωτιά το φέρνουμε βόλτες να πάρει ωραίο χρώμα. Κόβουμε ένα φύλλο τορτίγιας στα 8 κομμάτια όπως κόβουμε μια πίτσα. Τα τηγανίζουμε για λίγο γιατί παίρνουν πολύ εύκολα χρώμα. Σπάμε τα καρύδια με το χέρι μας. Σε ένα μπολ βάζουμε το ξύδι και ρίχνουμε σιγά σιγά το ελαιόλαδο και το ανακατεύουμε συνεχώς με ένα σύρμα, προσθέτουμε λίγη ζάχαρη και λίγο αλατάκι. Παίρνουμε το κουκουνάρι, τα καρύδια, και τα κομμάτια της τορτίγιας τα βάζουμε πάνω από τη σαλάτα. Προσθέτουμε και τα flakes παρμεζάνας και ρίχνουμε και την βινεγκρετ μας.
Καλή όρεξη φίλοι μου!!!

[Υ.Γ. Στη Βουλή ούτε σαλάτα δεν ξέρουν να μαγειρεύουν, γι’αυτό μια ζωή την πληρώνουμε εμείς!
Βαγγέλης Αυγουλάς]