meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 11 Μαΐου 2012

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΜΕ ΣΥΝΔΡΟΜΟ DOWN


Ο Πάμπλο Πινέδα είναι για πολλούς ένας σταρ του σινεμά. Το ταλέντο του
στην υποκριτική έγινε γνωστό από την ταινία «Εμείς οι Δύο», ένα δράμα που
απέσπασε πολλές διακρίσεις φωτίζοντας τη ζωή των ανθρώπων που
αντιμετωπίζουν νοητική υστέρηση.
Ο Πάμπλο απέσπασε το βραβείο Καλύτερου Ανδρικού Ρόλου στο Φεστιβάλ του Σαν
Σεμπαστιάν. Η «Espresso της Κυριακής» επικοινώνησε μαζί του και έμαθε
πτυχές από τη ζωή του αλλά και τις απόψεις του πάνω σε θέματα που αφορούν
τα παιδιά με σύνδρομο Down.
«Στο σχολείο διασκέδαζα πολύ, περνούσα πολύ καλύτερα απ’ ό,τι με τους
φίλους μου στα παιγνίδια μας. Είχα υπέροχες, ενδιαφέρουσες αλλά και πολύ
σκληρές εμπειρίες. Συνολικά, ήταν μια απίστευτα πλούσια φάση της ζωής μου.
Ιδιαίτερα η εφηβεία ήταν σκληρή. Αλλά αυτή είναι πάντα μια δύσκολη
περίοδος. Δεν μπορούσα μερικές φορές να ζήσω με το σώμα μου και μέσα σε
αυτό» λέει αναπολώντας τα σχολικά του χρόνια ο Πάμπλο Πινέδα, ο οποίος
έγινε ο πρώτος Ευρωπαίος δάσκαλος με σύνδρομο Down. Ο Πάμπλο τότε ήταν
ένας ξεχωριστός μαθητής για τη μαθητική κοινότητα των Ισπανών:
«Παλαιότερα, δεν υπήρχε η ένταξη. Εγώ ήμουν ο πρώτος μαθητής με σύνδρομο
Down που πήγα σε ένα δημόσιο σχολείο. Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει
ριζικά στην Ισπανία» λέει.

ΤΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ
Ο 36χρονος σήμερα Πάμπλο Πινέδα τελείωσε τις σπουδές τού παιδαγωγού και
τον Μάρτιο του 2011 έκανε την πρακτική εξάσκηση του στην Κόρδοβα. Φέτος
πήρε και το μεταπτυχιακό του στην παιδοψυχολογία. Η ζωή του έγινε ταινία
με τίτλο «Εμείς οι Δύο» («Yο, Tambien»), όπου μάλιστα κρατά τον
πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ταινία έχει πολλές ρομαντικές στιγμές από τη
γνωριμία δύο ανθρώπων που ο ένας από τους δύο είναι τόσο διαφορετικός.
Ο Πάμπλο εξηγεί ότι έφθασε έως εδώ γιατί είχε την τύχη να μεγγαλώσει σε
μια οικογένεια με πνευματικά ενδιαφέροντα. Οι γονείς του διάβαζαν
εφημερίδες και είχαν μια τεράστια βιβλιοθήκη με αμέτρητα βιβλία. Γι’ αυτό
από πολύ νωρίς ανέπτυξε πολλά ενδιαφέροντα. «Οταν απαγορεύεις σε κάποιον
την καλλιέργεια, κατά έναν τρόπο τον σκοτώνεις» δηλώνει.
ΔΕΝ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΓΑΜΟ
Στην πραγματική ζωή του ο Πάμπλο δεν ονειρεύεται να κάνει δική του
οικογένεια, επειδή «είναι δύσκολο. Η βιβλιογραφία για το σύνδρομο Down
στρέφεται κυρίως γύρω από τη γενετική, την αντίληψη ή τη συμπεριφορά. Ποτέ
δεν συζητιέται η συμπάθεια μεταξύ ανθρώπων. Σε αυτό ακριβώς φαίνεται η
μεγάλη δύναμη της ηθικής. Στην Ισπανία, έπειτα από σαράντα χρόνια
δικτατορίας του Φράνκο και με μια σταθερά διαμαρτυρόμενη καθολική
εκκλησία, αυτό αποτελεί θέμα ταμπού. Είναι δύσκολο να μιλήσεις για σεξ.
Πρέπει τελικά κανείς να διαχωρίσει την ηθική από την πράξη. Μερικά ΜΜΕ
έχουν μια σχεδόν άρρωστη απληστία να προκαλούν εντυπώσεις. Εξαιτίας αυτού
αρνήθηκα μια πρόσκληση για συμμετοχή σε ένα talk show που ονομάζεται “La
Noria”, όπου το θέμα θα ήταν σχετικό με το σεξ και την αναπηρία. Μου ήταν
αδύνατον να πάω, το θεώρησα πολύ προκλητικό και ότι γινόταν μόνο για
δημιουργία εντυπώσεων. Και οι άνθρωποι της τηλεόρασης έμειναν άναυδοι με
την άρνησή μου» λέει.
«Είμαι χαζός;»
Ο Πάμπλο δεν έμαθε από τους γονείς του ότι είχε το σύνδρομο αλλά από τον
δάσκαλό του, ο οποίος βάλθηκε να του εξηγήσει το πρόβλημά του: «Για μένα
αυτό ακουγόταν σαν αραμαϊκά. Ηταν πολύ βαρύ. Του έθεσα μόνο δύο ερωτήσεις:
“Είμαι χαζός;”. Απάντησε “όχι”. “Μπορώ να συνεχίσω να πηγαίνω στο σχολείο
με τους φίλους μου;” Απάντησε “κανένα πρόβλημα”. Τα υπόλοιπα μου ήταν
παντελώς αδιάφορα».
«Να συμπεριφέρεστε όπως σε ένα παιδί, όχι όπως σε έναν ανάπηρο»
Απευθυνόμενος στους γονείς που έχουν παιδιά με σύνδρομο Down τους
προτρέπει: «Πρέπει να συμπεριφέρεστε στο παιδί σας όπως σε ένα παιδί και
όχι όπως σε έναν ανάπηρο. Πρέπει να μιλάτε μαζί του, γιατί ο χειρότερος
εχθρός για τα παιδιά με σύνδρομο Down είναι η σιωπή. Δεν πρέπει να έχετε
κανένα κόμπλεξ. Βγείτε μαζί τους έξω στον κόσμο. Πρέπει να δείξετε στους
άλλους ότι αυτό είναι το παιδί σας. Δεν πρέπει ποτέ να είστε
υπερπροστατευτικοί, ποτέ. Πρέπει να του δίνετε φυσικά και πνευματικά
ερεθίσματα και έτσι να το διδάξετε να είναι αυτόνομο. Γιατί σκεφθείτε τι
θα συμβεί, όταν κάποτε δεν θα είστε πια κοντά του ως γονείς;».
Ο Πάμπλο υπερασπίζεται τη διαφορετικότητα και αγωνίζεται ενάντια στην
προκατάληψη: «Το μεγαλύτερο έλλειμμα της κοινωνίας είναι ότι δεν μπορεί να
κατανοήσει τη διαφορετικότητα.
Λόγω της έλλειψης κατανόησης, κολλά ταμπέλες. “Οι ομοφυλόφιλοι”, “οι
ξένοι-μετανάστες” και φτάνει μέχρι του σημείου “οι γυναίκες”. Χωρίζουν σε
ομάδες, δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν το “διαφορετικό”. Το απομονώνουν,
το απλοποιούν ή το αποφεύγουν με κάθε τρόπο. Δημιουργούνται στερεότυπα,
προκαταλήψεις μέχρι και λέξεις, όπως “discapacidad” (ανικανότητα) για να
δηλωθεί η έννοια της υστέρησης ή καθυστέρησης».

Πηγή: www.madata.gr

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

ΕΝΑ ΡΟΜΠΟΤ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΣΚΕΨΗ ΚΑΙ ΒΟΗΘΑ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ


Ένα ρομπότ που ελέγχεται μόνο από τη σκέψη ενός παραπληγικού ανθρώπου και
μάλιστα από απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων παρουσίασαν Ελβετοί ερευνητές.
Μπορεί με την πρώτη σκέψη να μην φαίνονται συμβατά η ιατρική με την
επιστήμη, μα πάντρεμα τους πορεί να δημιουργήσει θαύματα. Μια τέτοια είναι
και η περίπτωση του καθηγητή Χοσέ Μίλαν της Ομοσπονδιακής Πολυτεχνικής
Σχολής της Λοζάνης, ο οποίος ειδικεύεται στη νευροπροσθετική, ένα πεδίο
της ιατρικής που ειδικεύεται στη δημιουργία ανώδυνων διεπαφών μεταξύ
μηχανών και εγκεφάλου.
Σε μια επίδειξη του νοσοκομείο της ελβετικής πόλης Σιόν, παρουσιάστηκαν τα
αποτελέσματα της πολυετούς έρευνας του. Κατά την παρουσίαση ο εν μέρει
παράλυτος, φορούσε ένα ειδικό καπέλο με ηλεκτρόδια στο κεφάλι του, το
οποίο συλλάμβανε τα εγκεφαλικά κύματα του νου του και μεταβίβαζε τις
σχετικές εντολές στο ρομπότ, το οποίο βρισκόταν σε άλλη πόλη.ο ασθενής
έστειλε νοητικά μία εντολή από το κρεβάτι του σε έναν φορητό υπολογιστή
στο δωμάτιό του, ο οποίος τη μεταβίβασε σε έναν άλλο υπολογιστή και αυτός,
με τη σειρά του, έδωσε εντολή να κινηθεί ένα μικρό ρομπότ ύψους 30
εκατοστών που βρισκόταν σε απόσταση 60 χλμ στο πανεπιστημιακό εργαστήριο
στη Λοζάνη.

Μόνο ενθαρρυντικά μπορεί να είναι τα αποτελέσματα μιας τέτοιας έρευνας,
καθώς ανοίγει νέους ορίζοντες για άτομα με αναπηρία. Με την βοήθεια του
ρομποτ θα μπορούσαν να κάνουν πράγματα που πρίν δεν μπορούσαν καν να
ονειρευτούν. Στο μέλλον, αν το ρομπότ είναι εφοδιασμένο με κάμερα και
οθόνη, οι παράλυτοι ασθενείς θα μπορούν -μετακινώντας το από μακριά- να
«επεκτείνουν» ψηφιακά/ εικονικά την παρουσία τους σε άλλους χώρους, π.χ.
σε μία έκθεση τέχνης ή σε μία γαμήλια τελετή, κάτι που έως τώρα μόνον
επιστημονική φαντασία μπορούσε να θεωρηθεί.
Όμως η έρευνα ακόμη συνεχίζεται, καθως κορισμένες βελτιώσεις είναι
αναγκαίες. Καθώς το ηλεκτρονικό σήμα από τον εγκέφαλο προς το ρομπότ
μπορεί να «μπερδευτεί», αν στο δωμάτιο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι ή αν ο
ασθενής αφαιρεθεί, κουραστεί και χάσει τη νοητική συγκέντρωσή του.
Κι άλλοι ελβετοί ερευνητές εργάζονται σε τέτοιες παρεμφερείς έρευνες, όπως
η ερευνητική ομάδα της καθηγήτριας Στεφανί Λακούρ που αναπτύσσει ένα
«ηλεκτρονικό δέρμα» για ακρωτηριασμένους ή η ομάδα του καθηγητή Γκρεγκουάρ
Κερτέν που προσπαθεί να κάνει τους παραπληγικούς να περπατήσουν ξανά μέσω
της εμφύτευσης μόνιμων ηλεκτροδίων στον νωτιαίο μυελό της σπονδυλικής
στήλης τους.

Τρίτη 8 Μαΐου 2012

Δελτίο Τύπου-ΤΡΙΠΟΝΤΑ ΖΩΗΣ

«Τρίποντα Ζωής»
Βετεράνοι Καλαθοσφαιριστές Ελλάδας  vs. Σύλλογος Αποφοίτων Εκπαιδευτηρίων Κωστέα-Γείτονα  (GCSAlumni)
Νίκος Μπουντούρης, Φραγκίσκος Αλβέρτης, Ευθύμης Ρεντζιάς, Μπάνε Πρέλεβιτς, Νάσος Γαλακτερός, Χρήστος Κωνσταντινίδης, Γιώργος Σιγάλας, Δημήτρης Δημακόπουλος, Νίκος Τόλλιας, Γιώργος Λημνιάτης, Γιώργος Μπαλογιάννης, Χρήστος Τσέκος, Άγγελος Κορωνιός, Δημήτρης Καζιάνης, Γιώργος Χρυσανθόπουλος, Γιώργος Μποσγανάς, Ευθύμης Μπακατσιάς…
Αυτά είναι μερικά από τα πιο μεγάλα ονόματα του Ελληνικού Μπάσκετ που θα παρευρεθούν στο Κλειστό Γυμναστήριο Μπάσκετ του 1ου Αθλητικού Κέντρου Γέρακα, τη Δευτέρα 14 Μαΐου στις 19:00, στα πλαίσια φιλανθρωπικού αγώνα που διοργανώνει ο Σύλλογος Αποφοίτων των Εκπαιδευτήριων Κωστέα-Γείτονα (CGS Alumni) σε συνεργασία με το Σύλλογο Βετεράνων Καλαθοσφαιριστών Ελλάδος, υπό την αιγίδα του Δήμου Παλλήνης.
Οι ομάδες των δύο Συλλόγων θα αναμετρηθούν με σκοπό την ενίσχυση των Παιδικών Χωριών SOS και του Συλλόγου Ατόμων με Γενετικά Προβλήματα "Το Μέλλον", προσφέροντας θέαμα, συγκίνηση και πολλά καλάθια! Αξίζει να σημειωθεί πως χρέη προπονητή της ομάδας αποφοίτων των ΕΚΓ ανέλαβε ο Μανώλης Ζαχαράκης. Τον αγώνα θα έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν και να στηρίξουν έμπρακτα όλοι οι φίλοι του αθλητισμού, μαθητές, γονείς, απόφοιτοι και φίλοι των Εκπαιδευτηρίων Κωστέα-Γείτονα και του Συλλόγου Βετεράνων Καλαθοσφαιριστών, με το συμβολικό αντίτιμο των 5 ευρώ.

Την εκδήλωση θα τιμήσουν με την παρουσία τους ονόματα από τον χώρο του αθλητισμού και του πολιτισμού.
Τις ομάδες θα υποδεχθεί η γνωστή παρουσιάστρια και Σταρ Ελλάς 2010 Άννα Πρέλεβιτς.
Δευτέρα, 14 Μαΐου 2012 και ώρα 19:00
Κλειστό Γυμναστήριο Μπάσκετ του 1ου Αθλητικού Κέντρου Γέρακα Δήμου Παλλήνης.
Σας περιμένουμε όλους για να στηρίξουμε μαζί τον Φιλανθρωπικό αυτό Αγώνα

Δευτέρα 7 Μαΐου 2012

ΧΑΡΙΣΜΑΤΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΕ ΑΧΑΡΙΣΤΟ ΚΟΣΜΟ

www.blind.gr
Χαρισματικά παιδιά σε αχάριστο κόσμο
Την περασμένη εβδομάδα παρακολούθησα ένα συνέδριο στο Μέγαρο Μουσικής με
θέμα «Τα χαρισματικά παιδιά και οι ιδιαίτερες ανάγκες τους». Δεδομένου ότι
έμφαση δίνεται περισσότερο σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, δυσλεξία,
αυτισμό ή κάποια αναπηρία, σκέφτηκα ότι τα χαρισματικά παιδιά, τα παιδιά
που είναι φύσει ταλαντούχα και ξεχωριστά είναι παραμελημένα και
αναξιοποίητα από το εκπαιδευτικό περιβάλλον.
Τα χαρισματικά παιδιά ανήκουν στο 2% των ανθρώπων εφόσον ο δείκτης
νοημοσύνης τους αγγίζει το 120 και άνω. Πέρα από υψηλή νοημοσύνη, τα
παιδιά αυτά έχουν έμφυτα ταλέντα σε τομείς όπως η μουσική, η ζωγραφική
κ.ά. και χαρακτηρίζονται από έντονη δημιουργικότητα, δηλαδή την ικανότητα
να βρίσκουν εναλλακτικές λύσεις σε διάφορα ζητήματα. Επίσης παρουσιάζουν
διαφορετική ανάπτυξη σε σχέση με τα φυσιολογικά παιδιά. Με άλλα λόγια,
μαθαίνουν να μιλούν, να γράφουν, να διαβάζουν σε πολύ μικρή ηλικία και
συνήθως είναι αυτοδίδακτα.

Σε γενικές γραμμές, είναι παιδία που σκέφτονται, μαθαίνουν και δουλεύουν
διαφορετικά και νοιάζονται περισσότερο για την ουσία παρά για τους τύπους,
γι αυτό πολλές φορές χαρακτηρίζονται ως ονειροπόλα και μοναχικά.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα χαρισματικού παιδιού είναι ο Νίτσε ο οποίος σε
ηλικία 9 ετών δημιούργησε τη πρώτη ποιητική του συλλογή. Δυστυχώς το
ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα είναι άκαμπτο και ισοπεδωτικό απέναντι στη
διαφορετικότητα, καταδικάζοντας τα ευφυή παιδιά να χωρέσουν στο καλούπι
του μέσου όρου.
Πόσο ηθικά ορθό είναι να καταδικάζεις ένα παιδί σε μια «φτωχή» σχολική
αίθουσα που δεν προνοεί γι αυτό, με τα κατάλληλα ερεθίσματα και εφόδια;
Είναι αλήθεια ότι όλοι οι άνθρωποι είναι μοναδικές και ανεπανάληπτες
προσωπικότητες και ότι ένα υψηλό αποτέλεσμα σε ένα IQ τεστ δε σημαίνει
απαραίτητα χάρισμα, αν δε καλλιεργηθεί και δεν εξασκηθεί. Άλλωστε μπορεί
κάποιος να έχει Porche και να τρέχει με 50 km/h και κάποιος άλλος να έχει
Datsun και να τρέχει με 120 km/h.
Το θέμα είναι όμως ότι πλέον δεν έχουμε τα περιθώρια να αφήσουμε να χαθεί
κανένα «μυαλό». Η χώρα μας βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, στη
κρισιμότερη φάση των τελευταίων δεκαετιών και παρατηρείται έντονα το
φαινόμενο της εγκατάλειψης της Ελλάδας από πολλά «μυαλά» γιατί ακριβώς δε
δημιουργούνται οι συνθήκες για να μείνουν. Είναι ώρα να αποσυνδέσουμε τη
χαρισματικότητα από την αριστεία και την «κάστα των φυτών» και να την
μεταφέρουμε στο επίπεδο των αναγκών που εγείρονται από αυτήν. Δε μιλάμε σε
καμία περίπτωση για κατηγοριοποίηση ανθρώπων αλλά για ποιοτική αξιοποίηση
τους. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι ο Μπετόβεν αν και δεν υπήρξε καλός μαθητής
παρέδωσε μια τεράστια κληρονομιά στη μουσική.
Ένα χαρισματικό παιδί μπορεί να χαθεί και να μη γίνει χαρισματικός
άνθρωπος αν δεν διαμορφωθεί σε ένα κατάλληλο κλίμα πρόνοιας και ευκαιριών.
Είναι επιτακτική ανάγκη το Υπουργείο Παιδείας σε συνεργασία με το
Παιδαγωγικό Ινστιτούτο να εμπλουτίσει την ύλη των σχολικών εγχειριδίων,
ιδιαίτερα του Δημοτικού Σχολείου, με ασκήσεις και δραστηριότητες που
απαιτούν μεγαλύτερη νοητική διεργασία και όψιμη κριτική ικανότητα. Πέρα
από την αναδιαμόρφωση του γνωστικού αντικειμένου, πρέπει να εφαρμόσει την
τακτική επιτάχυνσης σύμφωνα με την οποία τα χαρισματικά παιδιά
παρακολουθούν μαθήματα μεγαλύτερων τάξεων.
Τέλος, αν και ουτοπικό, ενδείκνυται η δημιουργία ειδικών σχολείων, όπως
είναι εκείνα για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και δυνατότητες, έτσι ώστε
να δοθούν στα χαρισματικά παιδιά όλα εκείνα τα ερεθίσματα για να
ανελιχθούν και να ξεχωρίσουν. Ως παιδαγωγός, ύστερα από την ημερίδα που
παρακολούθησα, προτρέπω όλους τους γονείς αν διακρίνουν κάποια ιδιαίτερα
γνωρίσματα στα παιδιά τους όπως περίεργες απορίες ή γρήγορη ομιλία ή
ταλέντο σε κάποιο τομέα χωρίς να έχουν διδαχθεί προηγουμένως πάνω σε
αυτόν, να κάνουν ένα IQ τεστ. Αν παρουσιαστούν υψηλά αποτελέσματα στο
δείκτη νοημοσύνης τους να τα εγγράψουν στο δημοτικό σχολείο ένα χρόνο
νωρίτερα από το προβλεπόμενο (επιτρέπεται νομοθετικά) και να στέκονται σαν
συνοδοιπόροι δίπλα τους, ούτε αποτρεπτικά ούτε όμως και υπερ-βοηθητικά.
Χρησιμοποιώντας, κλείνοντας, την πιο «πολυφορεμένη» φράση από την Ασκητική
του Καζαντζάκη «..Ν αγαπάς την ευθύνη..Να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω
τον κόσμο..Αν δε σωθεί εγώ θα φταίω», οφείλω να πω ότι οι πράξεις μας
καθορίζουν τα γεγονότα και η πραγματική δυναμική προσδιορίζεται από τη
συμβολή όλων. Εμείς καθορίζουμε το μέλλον, την έκβαση των καιρών. Εποχή
δεν είναι ο,τι μας δίνεται αλλά κυρίως ο,τι μένει. Ας στηρίξουμε αυτούς
που έχουν την ικανότητα να στηρίξουν την Ελλάδα.
Δήμητρα Σιαχάμη Τελειόφητη Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αθηνών
Πηγή Πληροφοριών: www.tovima.gr

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΡΙΝ ΨΗΦΙΣΩ

του Στέλιου Κυμπουρόπουλου, ειδικευόμενου ιατρού

Πες μου γιατί…


Λίγες ώρες πριν, οι κάλπες της επικράτειας άνοιξαν και αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να δημεύω τα όνειρά μου στις σημερινές εκλογές. Γιατί κανένας του παρελθόντος δε νοιάστηκε για το πραγματικό μου μέλλον παρά μόνο για το «μέλλον» της ευκολίας; Μήπως φταίει η δεξιά; Μήπως φταίει η φιλελεύθερη ιδεολογία; Μήπως η αριστερά δε μπόρεσε να αυτοοργανωθεί και να αποτελέσει ουσιαστική φωνή; Μήπως φταίνε τα συνδικάτα που με την πρόφαση της καταπολέμησης της ανεργίας πολέμησαν την εγχώρια βιομηχανική παραγωγή; Μήπως τελικά φταίμε και εμείς που επιτρέψαμε να μας συμβούν αυτά; Μήπως θέλαμε μόνο την ησυχία μας; Λέω μήπως! Δυστυχώς η ομορφιά θέλει και προσπάθεια για να τη γευτείς και όπως έλεγε και ο Θουκυδίδης «ή ελευθερία ή ησυχία». Οπότε για να απολαμβάνεις κάτι τόσο όμορφο πρέπει να μην το αναμένεις αναπαυμένος πίσω από ένα γραφείο και να σκέφτεσαι «αχ βολεύτηκα». Μήπως μαζί με όλα αυτά γίναμε και αποκλειστική υπόδουλοι του σύγχρονου χρήματος και ό,τι το συνοδεύει αυτό;
Σήμερα ας ξεχάσουμε τον παλιό τρόπο και ας δείξουμε το δρόμο στο ΝΕΟ. Μη δώσουμε για ακόμα μια φορά την ευκαιρία σε ανθρώπους που έδειξαν πως δε μπορούν, πως καλό είναι να κυβερνήσουν. Μην κάνουμε το φασισμό trendy και μην πούμε ναι στο ξεπούλημα. Αύριο θα είναι κάτι άλλο. Αυτό είναι το σίγουρο, αλλά τι αύριο είναι αυτό που ζητάμε; Ένα χθεσινό αύριο ή ένα διαφορετικό αύριο;
Πες μου γιατί πρέπει λοιπόν εγώ να ρισκάρω το σώμα μου από το αποτέλεσμα μιας ημέρας; Γιατί ΑΓΑΠΩ τον τόπο μου και θέλω το καλύτερο, για αυτό και ΠΡΟΣΠΑΘΩ!