meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

ΞΕΚΙΝΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΩΡΕΑΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΔΡΟΜΗΣ ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΩΝ

      ΕΚΠΟΙΖΩ - ΝΕΟ ΙΝΚΑ: Πρόγραμμα δωρεάν δικαστικής συνδρομής υπερχρεωμένων
      καταναλωτών
      Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία από τις υποθέσεις που έχουν χειριστεί οι
      δύο ενώσεις καταναλωτών εξωδικαστικά, η προσφυγή στο Ειρηνοδικείο είναι
      μονόδρομος για την αντιμετώπιση του προβλήματος της υπερχρέωσης,
      συνεπάγεται όμως και σημαντικό κόστος για τον οφειλέτη, και ιδιαίτερα για
      άτομα που ανήκουν στις “ευπαθείς” κοινωνικές ομάδες (άποροι, μακροχρόνια
      άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, πολύτεκνοι, ΑμεΑ κ.λπ.) και δεν μπορούν να
      ανταποκριθούν ούτε στο ελάχιστο κόστος της δικαστικής διαδικασίας, με
      συνέπεια να αποκλείονται εκ των πραγμάτων από τον νόμο και να
      αντιμετωπίζουν τον βάσιμο κίνδυνο απώλειας της κατοικίας τους και
      περιθωριοποίησης (ποσοστό που αποτιμάται στο 30% των οφειλετών κατά
      προσέγγιση).
      Την έναρξη προγράμματος δωρεάν δικαστικής συνδρομής σε υπερχρεωμένους
      καταναλωτές στην Αττική, οι οποίοι αδυνατούν να ανταποκριθούν στο κόστος
      της προσφυγής τους στο Ειρηνοδικείο στο πλαίσιο του νόμου 3869/2010 για τη
      ρύθμιση οφειλών, ανακοίνωσαν οι καταναλωτικές οργανώσεις ΕΚΠΟΙΖΩ και Νέο
      ΙΝΚΑ.

      Πρόκειται για πρόγραμμα που πραγματοποιείται από τη σύμπραξη των Ενώσεων
      Καταναλωτών ΕΚΠΟΙΖΩ και Νέο ΙΝΚΑ και αφορά στην υποστήριξη των
      υπερχρεωμένων καταναλωτών μετά την αποτυχία της εξωδικαστικής προσπάθειας
      μέχρι την κατάθεση αίτησης (δικογράφου) στο Ειρηνοδικείο και την
      κοινοποίησή της. Η χρηματοδότησή του γίνεται στο πλαίσιο του
      Επιχειρησιακού Προγράμματος “Αττική” και συγχρηματοδοτείται από το
      Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ).

      Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία από τις υποθέσεις που έχουν χειριστεί οι
      δύο ενώσεις καταναλωτών εξωδικαστικά, η προσφυγή στο Ειρηνοδικείο είναι
      μονόδρομος για την αντιμετώπιση του προβλήματος της υπερχρέωσης,
      συνεπάγεται όμως και σημαντικό κόστος για τον οφειλέτη, και ιδιαίτερα για
      άτομα που ανήκουν στις “ευπαθείς” κοινωνικές ομάδες (άποροι, μακροχρόνια
      άνεργοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, πολύτεκνοι, ΑμεΑ κ.λπ.) και δεν μπορούν να
      ανταποκριθούν ούτε στο ελάχιστο κόστος της δικαστικής διαδικασίας, με
      συνέπεια να αποκλείονται εκ των πραγμάτων από τον νόμο και να
      αντιμετωπίζουν τον βάσιμο κίνδυνο απώλειας της κατοικίας τους και
      περιθωριοποίησης (ποσοστό που αποτιμάται στο 30% των οφειλετών κατά
      προσέγγιση).

      Λόγω περιορισμών του προϋπολογισμού, το πρόγραμμα αρχικά θα υλοποιηθεί σε
      πιλοτικό στάδιο και θα αφορά περιορισμένο αριθμό καταναλωτών που διαμένουν
      εντός Αττικής. Τα κριτήρια επιλογής είναι αυστηρώς προκαθορισμένα και θα
      τηρηθεί σειρά χρονικής προτεραιότητας.


      Πηγή: Εφημερίδα «Η Αυγή»

Η ΚΡΙΣΗ ΑΔΕΙΑΣΕ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΜΑΣ.

της Αλεξίας Ζαραδούκα

Δυστυχώς , περισσότερο από 11,2% του ελληνικού πληθυσμού βρίσκεται σε κατάσταση ακραίας υλικής αποστέρησης .Ευτυχώς όμως από το υπόλοιπο ποσοστό που απομένει , πολύ μικρότερο νούμερο μένει απαθές και δεν ασχολείται με την κοινωνική προσφορά, αποδεικνύοντας έτσι ότι η κρίση είναι οικονομική και όχι ανθρωπιστική .
Την ώρα που ο κύκλος των εχόντων μικραίνει , ο ελληνικός λαός  αντί να πέσει στην παγίδα του αλληλοσπαραγμού , γίνεται υπόδειγμα κοινωνικής συνοχής  απορρίπτοντας  την φιλανθρωπία που αποτελεί μια ευκαιριακή πράξη συνειδησιακής ικανοποίησης του «εγώ» και ασχολείται ουσιαστικά με τον εθελοντισμό επιλέγοντας να βρίσκεται δίπλα στις ευπαθείς ομάδες και όχι απέναντι τους.
Σύμφωνα με στατιστικές ,το ποσοστό των εθελοντών σε κοινωνικούς οργανισμούς στην Ελλάδα αυξήθηκε σημαντικά και μάλιστα οι περισσότεροι εξ αυτών είναι άνεργοι ! Αν και οι περισσότεροι ξεκινούν να συμμετάσχουν σε εθελοντικές δράσεις για να μην βρίσκονται σε απραξία,  συνειδητοποιούν εν τέλει ότι αυτά που εισπράττουν σε πνευματικό επίπεδο είναι περισσότερα από αυτά που προσφέρουν σε υλικό.
Εκτός αυτού , για τον Έλληνα που ένα από τα χαρακτηριστικά του γνωρίσματα ως τώρα ήταν  η στενομυαλιά και  απέρριπτε οτιδήποτε βρισκόταν μακριά από την ιδιοσυγκρασία του , το να αφοσιώνεται στον εθελοντισμό ,μια πράξη που απαιτεί  προσφορά σε άτομα που έχουν ανάγκη , ανεξαρτήτως καταγωγής , θρησκείας και πνευματικού επιπέδου , αν μη τι άλλο αποτελεί ένδειξη πνευματικής ωρίμανσης  .
Η ραγδαία αύξηση της ανεργίας είχε ως αποτέλεσμα την διακοπή της κατακλυσμιαίας κατανάλωσης αγαθών που κάλυπταν ψεύτικες ανάγκες φέρνοντάς μας αναγκαστικά ένα βήμα πιο κοντά στην ποιοτική διαβίωση ακόμη και χωρίς χρήματα. Αυτή η αναδιαμόρφωση των αναγκών μας σε προσωπικό επίπεδο οδήγησε σε ευρύτερη κοινωνική αναδιαμόρφωση ανοίγοντας νέους οικονομικούς ,πνευματικούς  και κοινωνικοπολιτικούς δρόμους .
Επιτέλους καταλάβαμε ότι η λύση δεν έρχεται μόνο από έναν  και ότι η κοινωνική συνοχή είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους προσπαθούν να μας εκφοβίσουν .

ΔΕΚΑ ΤΟΝΟΥΣ ΤΡΟΦΙΜΑ ΔΙΕΝΕΙΜΕ Ο ΔΗΜΟΣ ΙΛΙΟΥ ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΔΥΝΑΜΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ

Πάνω από 400 οικογένειες θα περάσουν με αξιοπρέπεια τις ημέρες των εορτών μετά τη διανομή 10 τόνων τροφίμων, που πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012 στο Δημαρχείο Ιλίου, σε συνανθρώπους μας που δοκιμάζονται από το σκληρό πρόσωπο της κρίσης. Η διανομή τροφίμων περιελάμβανε βασικά είδη καθημερινής διατροφής όπως κρέας, λάδι, γάλα, τυρί, όσπρια, ζυμαρικά, αλεύρι, ζάχαρη και οπωροκηπευτικά, και πραγματοποιήθηκε με την στήριξη των εργαζομένων και εθελοντών του Δήμου Ιλίου, αλλά και την έμπρακτη συμπαράσταση των τοπικών φορέων, των σχολείων και των κατοίκων, ενώ τα παιδιά της Στ’ Τάξης του  4ουΔημοτικού Σχολείου Ιλίου που συμμετείχαν στην προσπάθεια, είχαν την εμπειρία ζωής της έμπρακτης προσφοράς αγάπης προς τον συνάνθρωπο.

Τα προϊόντα προέρχονται από το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Ιλίου, ο οποίος με προτεραιότητα στην Κοινωνική Πολιτική, προμηθεύτηκε το μεγαλύτερο μέρος των προϊόντων καλύπτοντας το κόστος χιλιάδων ευρώ από το αποθεματικό του, ενώ δωρεές από όλη την Ελλάδα αύξησαν την ποσότητα προϊόντων στους 10 τόνους.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δήμος Ιλίου διαθέτει ένα καλά οργανωμένο δίκτυο κοινωνικών υπηρεσιών και διανομής, όπου γίνεται αξιολόγηση των δικαιούχων, σύνταξη κοινωνικού ιστορικού και έλεγχος των στοιχείων, ενώ η διανομή πραγματοποιείται με διακριτικότητα, κατόπιν τηλεφωνικής επικοινωνίας, διασφαλίζοντας το απόρρητο και την αξιοπρέπεια όσων προσέρχονται.

Επιπρόσθετα, τα παιδιά των οικογενειών αυτών πήραν τα Χριστουγεννιάτικα δώρα τους από την προσφορά αγάπης άλλων παιδιών, που το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Δήμου Ιλίου και θέλησαν να δώσουν χαμόγελα ευχαρίστησης και στα παιδιά που δεν έχουν παιχνίδια. Οι δικαιούχες οικογένειες με ανήλικα τέκνα είχαν επιλεγεί σε συνεργασία με τον Εθελοντικό Οργανισμό «Το Χαμόγελο Του Παιδιού», ενώ τα δώρα διένειμε σε εκατοντάδες παιδιά ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Ιλίου κ. Βαγγέλης Αυγουλάς, ντυμένος Άγιος Βασίλης!

            Σύντεκνοι του κ. Αυγουλά μικροκαλλιεργητές από τα παράλια της Νότιας Κρήτης, στάθηκαν αλληλέγγυοι στο κάλεσμα της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Δήμου Ιλίου και προσέφεραν τέσσερεις τόνους φρέσκα οπωροκηπευτικά στο Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου. Παράλληλα, ο Δήμος Ιλίου με δικά του χρήματα διένειμε ενάμισι τόνο χοιρινού κρέατος, έναν τόνο λάδι, έναν τόνο γάλα και περίπου πέντε τόνους όσπρια, ζυμαρικά, ρύζι και λοιπά βασικά είδη διατροφής.

            Επίσης, μεγάλες ποσότητες τροφίμων ενίσχυσαν το τοπικό Ορφανοτροφείο «Αγία Τριάς», καθώς και τον Ιερό Ναό της Παναγίας Παλατιανής που πραγματοποιεί συσσίτια για περίπου 150 άπορους συμπολίτες μας.
 
            Για την επιτυχία της προσπάθειας, ο Δήμαρχος Ιλίου κ. Νίκος Ζενέτος ευχαρίστησε τους εργαζομένους του Δήμου, ιδίως αυτούς της Κοινωνικής Υπηρεσίας που τις τελευταίες ημέρες προσφέρθηκαν να στηρίξουν τις προσπάθειες αυτές και πέραν του ωραρίου τους, καθώς και με τη συμμετοχή εθελοντικά πολλών μελών των οικογενειών τους!
            Ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής κ. Αυγουλάς, τόνισε ιδίως και την αποφασιστική συμμετοχή των πολλών εθελοντών που σφράγισαν με επιτυχία αυτή την προσπάθεια, αφού όλοι εργάστηκαν αδιαμαρτύρητα την περασμένη Τρίτη κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες και κανείς δεν ήθελε να αφήσει το πόστο του ούτε για διάλειμμα ενός λεπτού!

Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012

ΙΛΙΟΝ-Ο ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΑΡΙΣΕ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΣΕ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

          Συγκινητική ήταν η ανταπόκριση του κόσμου στο κάλεσμα αγάπης του Δήμου Ιλίου, όπου μικροί και μεγάλοι κατέκλισαν το Δημαρχείο από το πρωί του Σαββάτου 15 Δεκεμβρίου 2012, φέρνοντας παιχνίδια για τα παιδιά που οι οικογένειές τους δοκιμάζονται και δεν μπορούν να τους τα προσφέρουν.
Χιλιάδες παιχνίδια, πολλά από αυτά καινούργια, συγκεντρώθηκαν δίνοντας τη χαρά και την ικανοποίηση της προσφοράς στα παιδιά, που μαζί με τους γονείς τους προσέφεραν τα παιχνίδια που τους περίσσευαν για να τα δώσουν σε άλλα παιδιά και διδάχθηκαν έμπρακτα το μάθημα της αγάπης και αλληλεγγύης.
Χαρακτηριστικές ήταν οι περιπτώσεις παιδιών που εξέφρασαν την επιθυμία να αποχαιρετίσουν τα παλιά τους παιχνίδια, παίζοντας λίγο ακόμη με αυτά ή να κάνουν μια τελευταία βόλτα με το παλιό τους ποδήλατο πριν το δώσουν, εμμένοντας στην απόφαση να τα χαρίσουν. Συγκινητική ήταν και η περίπτωση του παππού που με τον νεογέννητο εγγονό στην αγκαλιά, μαζί με ολόκληρη την οικογένεια, προσέφερε πολλά καινούργια παιχνίδια γιορτάζοντας τον ερχομό του. 
Εργαζόμενοι και εθελοντές του Δήμου Ιλίου έγιναν και εκείνοι παιδιά κατά τη διαδικασία συλλογής και διαλογής παιχνιδιών, ενώ ικανοποίηση εισέπραξαν από τα χαμόγελα, τη διάθεση και την προσφορά αγάπης κατά τη διάρκεια διανομής τους την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012 στα παιδιά που οι οικογένειές τους πλήττονται από την οικονομική κρίση.

            Επί ώρες την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου, ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Ιλίου κ. Βαγγέλης Αυγουλάς ντυμένος Άγιος Βασίλης, μοίραζε σε εκατοντάδες παιδιά οικονομικά αδύναμων οικογενειών και σε εκπροσώπους παιδικών ιδρυμάτων τα δώρα και τα παιχνίδια που είχαν συλλεχθεί χάρη στους ευαισθητοποιημένους συμπολίτες μας.
            Γονείς με δάκρυα χαράς στα μάτια παραλάμβαναν τις σακούλες με τα δώρα, ανακουφισμένοι που θα μπορούν να πουν σε λίγες μέρες στα παιδιά τους πως ο Άγιος Βασίλης ήρθε και στο δικό τους σπίτι παρά την κρίση και τις στερήσεις.
            Πολλά μικρά παιδιά κατέκλυσαν παράλληλα το Κοινωνικό Παντοπωλείο του Δήμου Ιλίου βγάζοντας φωτογραφίες με τον Άγιο Βασίλη και παίζοντας συνεχώς με τα νέα τους δώρα!

            «Ντύθηκα Άγιος Βασίλης και συντονίζω όλες αυτές τις δράσεις τόσον καιρό, γιατί νιώθω ηθικό μου χρέος και ιερό μου καθήκον να υπηρετώ την παιδική ψυχή και προσεύχομαι στο Θεό να μου δίνει δύναμη και διεξόδους να το κάνω για πάρα πολλά χρόνια ακόμη», δήλωσε πνιγμένος στις αγκαλιές των παιδιών ο μεταμφιεσμένος Αντιδήμαρχος Ιλίου κ. Βαγγέλης αυγουλάς ευχόμενος σε όλους σας «Καλά Χριστούγεννα»!

            Ο συγκεκριμένος Άγιος Βασίλης, δε θα μπορούσε όπως βλέπετε και σε σχετική φωτογραφία, να μη δώσει και δώρο στον «αυτοδιοικητικό του πατέρα» όπως μας είπε, Δήμαρχο Ιλίου κ. Νίκο Ζενέτο, αλλά και περίπου 100 κιλά τρόφιμα για τα συσσίτια της Εκκλησίας της Παναγίας της Παλατιανής υπέρ των περίπου 150 απόρων συμπολιτών μας, ποσότητα που αγοράστηκε με ιδίους πόρους του Δήμου Ιλίου, όπως και άλλοι περίπου 10 τόνοι τρόφιμα που προσφέρθηκαν εκείνη την ημέρα σε 400 οικονομικά αδύναμες οικογένειες για να στρώσουν όλοι Χριστουγεννιάτικο Τραπέζι και αυτές τις γιορτές.

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2012

ΠΟΔΗΛΑΤΑΔΑ ΤΥΦΛΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

       Η καρδιά της Αθήνας, χθες το πρωί, χτύπησε στους ποδηλατικούς ρυθμούς μιας
      σπουδαίας πρωτοβουλίας. Ενεργοί πολίτες και εθελοντές διοργάνωσαν την
      πρώτη ποδηλατάδα τυφλών με στόχο να σηματοδοτηθούν δημοτικά και ιδιωτικά
      κτίρια με πινακίδες στη γραφή Μπρέηλ.
      Αναστασία Βαμβακά

      Η καρδιά της Αθήνας, χθες το πρωί, χτύπησε στους ποδηλατικούς ρυθμούς μιας
      σπουδαίας πρωτοβουλίας. Ενεργοί πολίτες και εθελοντές διοργάνωσαν την
      πρώτη ποδηλατάδα τυφλών με στόχο να σηματοδοτηθούν δημοτικά και ιδιωτικά
      κτίρια με πινακίδες στη γραφή Μπρέηλ.

      Το εναρκτήριο σφύριγμα δόθηκε στις 10 το πρωί από τα γραφεία του Φάρου
      Τυφλών στην Καλλιθέα. Εξήντα ποδηλάτες ξεκίνησαν με στόχο να διαδώσουν
      μήνυμα ισότητας για όλους τους πολίτες, βλέποντες και μη. Τα κτίρια του
      δήμου στη Λιοσίων 22, Σωκράτους 57, πλατεία Καραμάνου και Αιόλου 47, που
      στεγάζουν την πολεοδομία, τις οικονομικές, διοικητικές και τεχνικές
      υπηρεσίες, έγιναν πιο προσβάσιμα για τα άτομα με προβλήματα όρασης
      φιλοξενώντας στην είσοδό τους μία πινακίδα που ενημερώνει σε ποιο όροφο
      βρίσκεται η κάθε υπηρεσία.

      Χωρίς καμία διαμαρτυρία, οι οδηγοί και οι περαστικοί παρατηρούσαν με
      θαυμασμό τους ποδηλάτες και χειροκροτούσαν στο θέαμα των διπλών αναβατών
      πάνω σε ένα ποδήλατο. Τα κουδούνια ηχούσαν ασταμάτητα, ενώ σε κάθε στάση
      μία μικρή γιορτή διοργανωνόταν. Η Σωκράτους, η Ευριπίδου, η Αθηνάς, ο
      πεζόδρομος της Αιόλου και η λαχαναγορά ζωντάνεψαν από τα γέλια και τον
      ενθουσιασμό που επικράτησε. Στα καταστήματα Public και Ιανός, που
      σηματοδοτήθηκαν και αυτά, ακούστηκε το σφύριγμα του τερματισμού. «Το
      Κέντρο είναι απροσπέραστο για εμάς. Στις δημόσιες υπηρεσίες δεν μπορούμε
      να πάμε χωρίς συνοδό», λένε στον «Ε.Τ.» με ένα στόμα τα δύο τυφλά αδέλφια,
      ο Σωκράτης και ο Νίκος. Ενθουσιασμένοι και οι δύο για την ποδηλατική
      διαδρομή μέσα από το Κέντρο, μαρτυρούν πως χρόνια είχαν να το επισκεφθούν.

      Έχασε την όρασή της έπειτα από τροχαίο ατύχημα, αλλά πότε δεν έχασε το
      γέλιο και την αισιοδοξία της. Η Σοφία τοιχοκόλλησε χθες τις πινακίδες στα
      κτίρια του δήμου και με χαρά λέει στον «Ε.Τ.»: «Γίνεται μία αρχή, που είχε
      αργήσει, με στόχο να διευκολυνθούμε. Είμαι ενθουσιασμένη που κατάφερα και
      έκανα ξανά ποδήλατο έπειτα από χρόνια».


      Δεκάδες εθελοντές

      «Ψυχή» της πρωτοβουλίας ο δημοτικός σύμβουλος Γιώργος Αμυράς σε συνεργασία
      με τον Φάρο Τυφλών και δεκάδες εθελοντές που έσπευσαν να ενισχύσουν με την
      παρουσία τους. Η δημοτική παράταξη «Επιμένουμε Αθήνα» προετοιμάζει και το
      επόμενο βήμα διευκόλυνσης των τυφλών πολιτών με την έκδοση καταλόγων σε
      καφέ και εστιατόρια του Κέντρου και με τη γραφή Μπρέηλ. Ήδη πάνω από 20
      καταστήματα έχουν δηλώσει συμμετοχή. «Έγινε το πρώτο μισό βηματάκι με
      διπλό αποτέλεσμα στο να απελευθερωθεί η πόλη για όλους. Οι τυφλοί
      συμπολίτες μας απέκτησαν κάποιες ενδείξεις σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια.

      Δεύτερο και πιο σημαντικό, οι υπόλοιποι βλέποντες συμπολίτες αρχίζουν να
      συνηθίζουν στη θέα πινακίδων για τυφλούς ώστε να καταλάβουν ότι σε αυτή
      την πόλη υπάρχουν και άτομα με προβλήματα όρασης. Όλοι πρέπει να έχουμε
      πρόσβαση στην πόλη μας», λέει ο Γιώργος Αμυράς.


      Πηγή: Εφημερίδα «Ελεύθερος τύπος»

ΔΙΑΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΦΑΕΘΩΝ

Το Κέντρο Πρόληψης των Εξαρτήσεων και προαγωγής της ψυχοκοινωνικής  υγείας των  Δήμων Ιλίου, Πετρούπολης, Αγίων Αναργύρων-Καματερού, «ΦΑΕΘΩΝ», ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Ιανουάριο του 2006 με τη συμμετοχή αρχικά  των Δήμων Ιλίου, Πετρούπολης, Καματερού, σε συνεργασία με τον Οργανισμό Κατά των Ναρκωτικών - ΟΚΑΝΑ. Από τον Απρίλιο του 2007 προστέθηκε ως ισότιμο μέλος και ο δήμος Αγίων Αναργύρων. Πρόεδρος του Κέντρου Πρόληψης είναι από την αρχή της λειτουργίας του ο Ιωάννης Διον. Γκιώνης, καθηγητής. Μέλη του Δ.Σ. είναι  η Περιφέρεια Αττικής, η Ένωση Κρητών Ιλίου, Η Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Πετρούπολης, η Ένωση Ηπειρωτών Ιλίου και η Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Ιλίου.

Το Κέντρο Πρόληψης ΦΑΕΘΩΝ πραγματοποιεί δράσεις που εστιάζονται στη σχολική κοινότητα (δάσκαλοι, εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς) με ποικίλες δράσεις, αλλά και σε ολόκληρο το πληθυσμό των τριών Δήμων. Ο βασικός τρόπος προσέγγισης των στελεχών πρόληψης σε όλα τα προγράμματα, είναι η βιωματική μέθοδος, η οποία εφαρμόζεται είτε σε βραχύχρονες(1-2 συναντήσεις), είτε σε μακρόχρονες(6 ή και περισσότερες συναντήσεις). Η κύρια θεματολογία επικεντρώνεται σε θέματα που αφορούν την επικοινωνία, τις ανθρώπινες σχέσεις (οικογενειακές, φιλικές, ετερόφυλες), τη διαφορετικότητα, την επιθετικότητα κ.ά.. Βεβαίως πραγματοποιούνται και στοχευόμενες δράσεις με συγκεκριμένη θεματολογία που μπορεί να αφορά πρόληψη από εξαρτήσεις(νόμιμες και παράνομες ουσίες, διαδίκτυο κτλ.) ή ενίσχυση των παραγόντων εκείνων που προστατεύουν το άτομο από τη προσφυγή του σε εξαρτητικές συμπεριφορές(ενίσχυση αυτοεκτίμησης, αυτοπεποίθησης, εναλλακτικός τρόπος ζωής, κ.ά.). Δε θα πρέπει βέβαια να παραγνωρίζουμε τη σημασία που δίνουν τα στελέχη του Κέντρου Πρόληψης στην ατομική συμβουλευτική σε θέματα εξαρτήσεων, αλλά και της ψυχικής υγείας συνολικά.
Οι προοπτικές των δράσεων του Κέντρου Πρόληψης έχουν διττό χαρακτήρα. Από τη μία μεριά η επιστημονική δράση βιώνει μία πραγματική άνθηση, καθώς πραγματοποιούνται πάρα πολλές παρεμβάσεις, περισσότερες από κάθε άλλη χρονιά, και μάλιστα σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα(οικογένεια, σχολείο, μαθητές, κοινότητα κτλ), από την άλλη όμως μεριά,  ο μικρός αριθμός εργαζομένων, ο πολύ μεγάλος συνολικός πληθυσμός, αλλά κυρίως τα αυξανόμενα οικονομικά προβλήματα που έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των αιτημάτων των δημοτών που βιώνουν πολύ άσχημα τη συνέπεια της οικονομικής κρίσης, τόσο σε επίπεδο επιβίωσης, όσο και σε ψυχικά προβλήματα, αλλά και την επισφάλεια για τη συνέχιση λειτουργίας του Κέντρου Πρόληψης, ως μια δομή αποκεντρωμένη που παρέχει ΔΩΡΕΑΝ υψηλού επιπέδου κοινωνικές υπηρεσίες σε όλους τους δημότες, δεν μπορούν να μας εφησυχάζουν για το μέλλον του.      



 Σπύρος Σασσάνης
Κοινωνιολόγος Msc
Στέλεχος Πρόληψης

ΕΝΑ ΑΠΛΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΠΟΥ ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΟΛΑ ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ

      9+1 λογικοί σε τρελάδικα – Το πείραμα του Ρόζενχαν
      Συνέβη στην Αμερική το 1972. Ο εμπνευστής του, ο Ντέιβιντ Ρόζενχαν,
      δίδασκε σε ένα μικρό πανεπιστήμιο «ηρωικό αλτρουισμό»! Κάπως αυθόρμητα
      αποφάσισε να κάνει ένα αντιδεοντολογικό πείραμα (και σίγουρα όχι και τόσο
      επιστημονικό) για να ελέγξει κατά πόσο το ψυχιατρικό διαγνωστικό σύστημα
      μπορούσε πράγματι να διακρίνει τους σώφρονες από τους παράφρονες.
      Τηλεφώνησε σε οκτώ φίλους του και τους ρώτησε αν θα ήθελαν να προσποιηθούν
      τους παράφρονες για ένα μήνα. Εκείνοι δέχτηκαν με χαρά.
      "I must be crazy to be in a loony bin like this"
      ΜακΜέρφι (Τζακ Νίκολσον) στη "Φωλιά του Κούκου"

      Καιρό είχαμε να μιλήσουμε για ψυχολογικά πειράματα. Είμαι σίγουρος ότι σας
      έλειψαν... Δεν είναι καθόλου παράξενο που τα κείμενα του Γελωτοποιού με τη
      μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα είναι αυτά που αναφέρονται σε πάσα (ψυχική) νόσο
      και μαλακία. Όλοι είμαστε τρελοί, αφού αποδεχόμαστε ως λογικό αυτόν τον
      παράλογο κόσμο.

      Όμως το συγκεκριμένο πείραμα (το οποίο, σας διαβεβαιώνω, δεν είναι
      κατασκευασμένη είδηση) δεν είχε ως υποκείμενα τους «τρελούς», αλλά τους
      ψυχιάτρους και την ψυχιατρική επιστήμη εν γένει.


      Συνέβη στην Αμερική... Το 1972...

      Ο εμπνευστής του, ο Ντέιβιντ Ρόζενχαν, δίδασκε σε ένα μικρό πανεπιστήμιο
      «ηρωικό αλτρουισμό»! Κάπως αυθόρμητα αποφάσισε να κάνει ένα
      αντιδεοντολογικό πείραμα (και σίγουρα όχι και τόσο επιστημονικό) για να
      ελέγξει κατά πόσο το ψυχιατρικό διαγνωστικό σύστημα μπορούσε πράγματι να
      διακρίνει τους σώφρονες από τους παράφρονες.

      Τηλεφώνησε σε οκτώ φίλους του και τους ρώτησε αν θα ήθελαν να προσποιηθούν
      τους παράφρονες για ένα μήνα. Εκείνοι δέχτηκαν με χαρά (δεν είχαν τίποτα
      καλύτερο να κάνουν;).

      Έτσι άρχισε η εκπαίδευση (αν και οι μισοί από αυτούς ήταν ψυχολόγοι και
      ψυχίατροι, οπότε γνώριζαν τα συμπτώματα). Ένα βασικό κομμάτι της
      εκπαίδευσης ήταν να μάθουν να κρύβουν τα χάπια κάτω από τη γλώσσα τους και
      να τα φτύνουν μετά. Πέντε μέρες πριν παρουσιαστούν σε δημόσια και ιδιωτικά
      νοσοκομεία σταμάτησαν να πλένουν τα δόντια τους, να ξυρίζονται (άντρες και
      γυναίκες) και να κάνουν μπάνιο. Έπειτα φόρεσαν παλιά και λίγο βρώμικα
      ρούχα και σκορπίστηκαν σε όλη την Αμερική.

      Παρουσιάστηκαν στα επείγοντα ψυχιατρικών περιστατικών και δήλωσαν μόνο:
      «Ακούω μια φωνή να λέει γκντουπ». Ο Ρόζενχαν είχε επίτηδες διαλέξει αυτή
      τη λέξη, γιατί δεν υπήρχε καμιά αναφορά μέχρι τότε σε ακουστικές
      ψευδαισθήσεις που να παραπέμπουν σε κόμικ. Πέρα από αυτή την φράση δεν
      προσποιούνταν κανένα άλλο σύμπτωμα. Σε κάθε ερώτηση απαντούσαν με
      ειλικρίνεια (πέρα από το όνομα και το επάγγελμα τους).

      Και ο ίδιος ο Ρόζενχαν παρουσιάστηκε στα επείγοντα παραπονούμενος για
      εκείνο το καρτουνίστικο «γκντουπ».

      Όλοι οι «ασθενείς» εξετάστηκαν βιαστικά και διαγνώστηκαν με «παρανοειδή
      σχιζοφρένεια» (εκτός από έναν που έπασχε από «μανιοκαταθλιπτική ψύχωση»).
      Σε όλους έγινε εισαγωγή.

      Μόλις εκείνοι βρεθήκαν στο ψυχιατρείο, ανέφεραν στους γιατρούς ότι η φωνή
      είχε σταματήσει και αισθάνονταν πλέον μια χαρά. Όμως οι γιατροί δεν τους
      πίστευαν... Ο μέσος όρος παραμονής τους στο ψυχιατρείο ήταν 19 ημέρες
      –παρότι εκείνοι από την πρώτη μέρα διαβεβαίωναν ότι δεν άκουγαν πλέον τη
      φωνή. Η πιο μακρόχρονη παραμονή ήταν 52 μέρες. (52 μέρες έγκλειστος σε
      ψυχιατρείο δεν είναι η καλύτερη εμπειρία που μπορείς να έχεις στη ζωή
σου).

      Οι ψυχίατροι μάλιστα είχαν αξιολογήσει κάποια χαρακτηριστικά από τη ζωή
      των «ασθενών» έτσι ώστε να ταιριάζουν με τη διάγνωση τους. Έγραφαν για
      κάποιον: «Άντρας, λευκός, ετών 39 [...] με μακρύ ιστορικό αξιοσημείωτης
      αμφιθυμίας [...] απουσία συναισθηματικής σταθερότητας...» κα.

      Κάτι πολύ παράξενο είναι ότι ενώ οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό
      αντιμετώπιζαν τους «ασθενείς» ως ασθενείς (βάναυσα πολλές φορές), οι
      υπόλοιποι ασθενείς, οι αληθινοί ασθενείς του ψυχιατρείου αντιλαμβάνονταν
      ότι οι 9 δεν ήταν «τρελοί»! Για παράδειγμα κάποιος νεαρός ασθενής πλησίασε
      το Ρόζενχαν και του είπε: «Εσύ δεν είσαι τρελός. Ή δημοσιογράφος είσαι ή
      καθηγητής...»

      Όσο καιρό ήταν έγκλειστος ο Ρόζενχαν συμπεριφερόταν απολύτως φυσιολογικά
      και κρατούσε διαρκώς σημειώσεις. Αυτό οι γιατροί το χαρακτήρισαν
      «συμπεριφορά γραφής», και το θεώρησαν μέρος της παρανοειδούς σχιζοφρένειας
      του.

      Όταν τελικά τον άφησαν να φύγει δημοσίευσε τα πορίσματα του στο περιοδικό
      Science, με τίτλο: «On being sane in insane places.» Σάλος ξέσπασε στην
      Αμερική. Οι ψυχίατροι έσπευσαν να υπερασπιστούν την επιστήμη τους.

      Από κάποιο νοσοκομείο έριξαν το γάντι στο Ρόζενχαν. Τον προκάλεσαν να τους
      στείλει όσους ψευδοασθενείς ήθελε -με ό,τι ψευδοσυμπτώματα προτιμούσε- και
      εκείνοι θα τους αποκάλυπταν. Εκείνος δέχτηκε. Θα τους έστελνε τους
      επόμενους τρεις μήνες ένα μυστικό αριθμό ψευδοασθενών και οι ψυχίατροι θα
      έπρεπε να καταλάβουν ποιοι ήταν ψυχικά υγιείς.

      Μετά τους τρεις μήνες το προσωπικό του νοσοκομείου ανακοίνωσε –με
      βεβαιότητα- ότι είχε εντοπίσει 41 από τους ψευδοασθενείς του Ρόζενχαν...
      Όμως ο Ρόζενχαν δεν είχε στείλει κανέναν!


      Η ψυχιατρική δεν ήταν απλώς γυμνή... Ήταν ξεβράκωτη.

      Οι διαγνώσεις μέχρι τότε γίνονταν με το DSM, το «Διαγνωστικό και
      Στατιστικό Εγχειρίδιο Νοητικών Διαταραχών». Μέχρι το πείραμα του Ρόζενχαν
      χρησιμοποιούσαν τη δεύτερη έκδοση του, το DSM II, του 1968. Μετά το
      πείραμα μια επιτροπή ψυχιάτρων πρόσθεσε διακόσιες σελίδες και δημιούργησαν
      το DSM III. Όλες οι αμφισημίες και οι ασάφειες εξοβελίστηκαν. Η
      διαγνωστική μέθοδος εξυγιάνθηκε. Η ψυχιατρική είχε ανανήψει...

      Το 2004, η Lauren Slater, η συγγραφέας του βιβλίου «Το κουτί της ψυχής»,
      απ’ όπου προέρχονται όλες αυτές οι πληροφορίες, αποφάσισε να ξανακάνει το
      πείραμα του Ρόζενχαν, μόνη της. Σταμάτησε να πλένεται, να κάνει
      αποτρίχωση, φόρεσε παλιά ρούχα και παρουσιάστηκε σε ένα ψυχιατρείο
      λέγοντας ακριβώς την ίδια φράση: «Ακούω μια φωνή να μου λέει γκντουπ».

      Το αποτέλεσμα ήταν κάπως διαφορετικό από την προηγούμενη φορά. Ο ψυχίατρος
      την εξέτασε για δέκα λεπτά, χωρίς να της κάνει καμιά ερώτηση για το
      μορφωτικό της επίπεδο ή την ποιότητα της ζωής της, τη διέγνωσε ως ελαφρώς
      ψυχωτική και της συνταγογράφησε Risperdal (ένα αντιψυχωτικό) με συνοδεία
      αντικαταθλιπτικών.

      Τις επόμενες οκτώ μέρες η Λόρεν πήγε σε οκτώ διαφορετικά νοσοκομεία. Η
      αντιμετώπιση ήταν η ίδια: Κανείς δεν της έκανε εισαγωγή, αλλά της έγραψαν
      –συνολικά- 25 αντιψυχωτικά και 60 αντικαταθλιπτικά. Η εξέταση ήταν πάντα
      το ίδιο επιπόλαια. Αλλά, όπως λέει χαρακτηριστικά η συγγραφέας: «Όλοι
      φρόντιζαν να πάρουν το σφυγμό μου».

      Το πείραμα του Ρόζενχαν δεν έδειξε ότι η ψυχιατρική είναι λανθασμένη, αλλά
      ότι οι ψυχίατροι κάνουν διαγνώσεις «επιδημιολογικά». Αν κάθε μέρα
      εξετάζεις είκοσι ανθρώπους που πάσχουν από μανιοκατάθλιψη είναι
      φυσιολογικό να διαγνώσεις ως μανιοκαταθλιπτικό και κάποιον ο οποίος είναι
      απλώς κυκλοθυμικός.

      Επιπλέον οι κοινωνικές συνθήκες υπαγορεύουν τις διαγνώσεις στους
      ψυχιάτρους. Πριν είκοσι και τριάντα χρόνια τα παιδιά που δεν μπορούσαν να
      «κάτσουν ήσυχα για ένα λεπτό» ή αρνούνταν να κάνουν τα μαθήματα τους, ήταν
      μόνο άτακτα παιδιά ή «διαόλου κάλτσα». Τώρα πάσχουν από ελλειμματική
      προσοχή και υπερκινητικότητα. Στην Αμερική ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των
      παιδιών αρχίζουν τα ψυχοφάρμακα λίγο μετά το μητρικό γάλα. Στην Ελλάδα,
      για την ώρα, τα πηγαίνουν στον ψυχολόγο (ο οποίος δεν επιτρέπεται να
      συνταγογραφεί φάρμακα). Όμως είναι και εδώ «προβληματικά παιδιά».

      Τα αντικαταθλιπτικά είναι πιο συνηθισμένα πλέον από τον καφέ και το
      τσιγάρο (τα τελευταία είναι ανθυγιεινά). Οι γέροι που έπιναν μια
      νταμιτζάνα κρασί στην καθισιά τους ήταν κάποτε «γερά ποτήρια». Τώρα αν
      πίνεις πάνω από τρία ποτήρια τη βδομάδα θεωρείσαι «λανθάνων αλκοολικός».
      Οι μητέρες που φωνάζουν στα παιδιά τους χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη,
      τα ζευγάρια που τσακώνονται οικογενειακό σύμβουλο και οι μακροχρόνια
      άνεργοι χρειάζονται (όχι δουλειά), αλλά κάτι που θα τους κάνει να
      χαμογελάνε καθώς θα περνάνε τη θηλιά στο λαιμό τους.

      Μάλλον ο Άλντους Χάξλεϊ, στον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο του, είχε προβλέψει
      σωστά: Για όποιον αισθανόταν άσχημα υπήρχε το «σόμα», το γαλάζιο χάπι, το
      οποίο χορηγούσε δωρεάν η κυβέρνηση, και έκανε τους πάντες ευτυχισμένους.
      Τα αντικαταθλιπτικά είναι το «σόμα» της εποχής μας.

      Προειδοποίηση: Μη δοκιμάσετε να κάνετε –με τους εαυτούς σας ως υποκείμενα-
      το πείραμα του Ρόζενχαν στην Ελλάδα. Θα βρεθείτε ισόβια έγκλειστοι στη
      Λέρο, γυμνοί, χωρίς φαΐ και ηλεκτρικό ρεύμα.

      Διαβάστε το: «Η φωλιά του Κούκου», του Κέν Κέσεϊ (για το συγκεκριμένο
      βιβλίο ο Τζακ Κέρουακ έγραψε: «Κι άλλο, κύριε Κέσεϊ, κι άλλο».) Ή
      ξαναδείτε την ταινία του Φόρμαν, για να θαυμάσετε πάλι τον ανυπότακτο
      Νίκολσον, να μισήσετε την προϊσταμένη (την πιο κακιά «κακιά» που έχει
      περάσει από την οθόνη) και να δακρύσετε όταν ο Αρχηγός σπάει τα κάγκελα
      και χάνεται στους τίτλους τέλους –αφήνοντας πίσω του τον λοβοτομημένο.


      Πηγή: http://sanejoker.blogspot.gr/