meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

ΔΙΕΨΕΥΔΕΙ Ο ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ ΟΤΙ "ΒΟΛΕΨΕ" ΣΥΓΓΕΝΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΕΛΠΙΣ



       
Πικραμένος δηλώνει ο Υπουργός Υγείας Παναγιώτης Κουρουμπλής για δημοσιεύματα που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες ώρες και χωρίς να διασταυρωθεί σχεδόν καμία πληροφορία, οδηγούν στο να δίνονται στη δημοσιότητα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα ενός νέου με αναπηρία επειδή απλώς  τυγχάνει να είναι και συγγενής του νυν Υπουργού.

Δημοσιεύματα μιλούν για «φωτογραφική» προκήρυξη μιας θέσης οδοντιάτρου στο νοσοκομείο Ελπίς προκειμένου να «τακτοποιηθεί» ο ανιψιός του Υπουργού, ενώ άλλες διαδόσεις με πιο ανεπτυγμένη φαντασία, ανέφεραν μέχρι και ότι ο Υπουργός διόρισε στο ως άνω νοσοκομείο τον ανιψιό του Διοικητή!

Ο κ. Κουρουμπλής διευκρινίζει ότι ο ανιψιός του ακολούθησε όλες τις διαδικασίες που ορίζει ο νόμος 3209/2003 όπου επικουρικοί ιατροί με τις οριζόμενες στο νόμο αναπηρίες ή χρόνιες παθήσεις, καλύπτουν θέσεις κατά προτεραιότητα με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Στην προκειμένη περίπτωση λοιπόν, η αναφερόμενη ως «τακτοποίηση» αφορά μια 12μηνη σύμβαση με απολύτως διαυγή διαδικασία αξιολόγησης.

Πρόκειται για ένα νέο 41 ετών που χρειάζεται 4 ινσουλίνες την ημέρα για να κρατηθεί στη ζωή και παρ’ όλο που είχε θείο βουλευτή τόσα χρόνια, αυτό δεν το είχε χρησιμοποιήσει ποτέ. Έτσι και τώρα, διορίστηκε μετά τις πολύμηνες διαδικασίες που απαιτεί μια προκήρυξη, για να παρέχει τις υπηρεσίες του στους συμπολίτες του όπως εκατοντάδες ηρωικοί γιατροί κάνουν αυτή τη στιγμή σε όλη την Ελλάδα, με μόνο όπλο του τις επιστημονικές του γνώσεις και το πτυχίο του.

Διευκρινίζεται επίσης ότι οι ανάγκες κάθε νοσοκομείου καθορίζονται ανά ειδικότητα από τις διοικήσεις των νοσοκομείων και η επίμαχη προκήρυξη η οποία εκδόθηκε στις 18/02/2015, βασίστηκε σε αιτήματα διοικήσεων των νοσοκομείων διορισμένων από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία. 

Η υπογραφή της απόφασης για διορισμό λοιπόν του συγκεκριμένου οδοντιάτρου, επήλθε ως η απαιτούμενη τελευταία πράξη μιας αλυσίδας προβλεπόμενων από το νόμο διαδικασιών.

Επιπλέον, από το ρεπορτάζ προκύπτει ότι ο 41χρονος οδοντίατρος και ανιψιός του νυν Υπουργού, έχει στο παρελθόν εργαστεί με πέντε ετήσιες ίδιες συμβάσεις, ακολουθώντας την ίδια νόμιμη διαδικασία κατόπιν σχετικών προκηρύξεων, σε δύο άλλα μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής και ένα Κέντρο Υγείας. 

Διευκρινίζεται εδώ ότι οι συμβάσεις του οδοντιάτρου δεν ήταν συνεχόμενες αλλά υπήρχε χρονικό κενό μεταξύ τους.

Επίσης, ο κ. Κουρουμπλής σημειώνει πως κάποιοι ηθελημένα παραβλέπουν ότι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υγείας προχωρά από την πρώτη στιγμή σε κάλυψη εκατοντάδων θέσεων ιατρών διαφόρων ειδικοτήτων όπου υπάρχουν ανάγκες πανελλαδικά, με προτεραιότητα στα νησιά και στις παραμεθόριες περιοχές.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΥΡΙΔΗΣ: "ΨΗΦΙΖΩ ΟΧΙ ΚΑΙ ΑΣ ΤΑ ΧΑΣΩ ΟΛΑ"



Ο Tattoo artist και παρουσιαστής του World Party, Γιώργος Μαυρίδης, με το κείμενο που ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook συγκίνησε και ταρακούνησε τις 200 χιλιάδες followers του και όχι μόνο...

Η ανάρτηση του :
"Εδω και 2 μέρες θέλω να σχολιάσω τα γεγονότα πού συμβαίνουν στην χώρα μας.Η αλήθεια είναι ότι αυτό που με κρατούσε πίσω μέχρι να γράψω αυτό το κείμενο, βρίσκεται στα σχόλια που δέχομαι κατά καιρούς από άγνωστους, που με αποκαλούν , "βολεμενο"κάθε φορά που αναφέρομαι στην πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας.Επειδή όμως η κατάσταση έχει εκτροχιαστει θέλω πολύ να χρησιμοποιήσω το δικαίωμα που μου δίνει η δημοκρατία και να εκφράσω την άποψή μου. Πριν το κανω όμως, θα γράψω 3 πράγματα που μέχρι σήμερα είχα υποσχεθεί ότι δε θα αναφερθώ ποτέ...Ειμαι 37 χρόνων και είμαι παιδί που με μεγάλωσε μια μάνα και μια γιαγιά, εμένα και την αδερφή μου. Ο πατέρας μου μπαινοβγαινε σε φυλακές με αποτέλεσμα η μητέρα μου να δουλεύει όλη μέρα για να μας μεγαλώσει. Δε θα πω παραπάνω για αυτο τον άνθρωπο γιατί ζει και δε θέλω να τον στεναχωρησω ασχέτως με το τι έκανε στην οικογένεια μας. Ξεκίνησα να δουλεύω σε ηλικία 15 ετών γιατί απλά δεν γινόταν αλλιώς. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα χρόνια που πήγαινα στο σχολείο και δεν είχα λεφτά να παρω τυροπιτα και είχα ταράξει στην τρακα όλους τους συμμαθητές μου. Πήγα νυχτερινό για να βγάλω το σχολειο και δούλευα τα πρωινά σε γυραδικο και τα βράδια μετά απο το σχολειο 10-2 σε πιτσαρία πακετας.Μέχρι τα 30 μου έζησα μια ολόκληρη ζωή σε μόνιμη οικονομική κρίση, έκανα ότι δουλειά μπορούσα για να τα φέρνω βόλτα. Ειχα το μαγαζι μου που έφτιαξα με αιμα και συγχρόνως δούλευα νύχτα σε μαγαζιά για να πληρώνω τα ενοίκια μου. Τα τελευταία 5 χρονια και μετα απο πολύ ιδρώτα κατάφερα να ειμαι καλα οικονομικά και να μπορώ να βοηθησω επιτέλους τους δικούς μου ανθρώπους. Τις τελευταίες 24 ώρες πρέπει να πάρω μια απόφαση για το τι θα ψηφίσω στο δημοψήφισμα. Για πρώτη φορά μου δίνεται η ευκαιρία να αποφασίσω εγώ και όχι οι άλλοι.

Δέχομαι μια απειλή στο ότι αν πω Όχι, θα χάσω ότι έχω κάνει μέχρι τώρα στην ζωη μου με τόσο κόπο.

Με τρομοκρατουν ότι με περιμένει η καταστροφή αν πω Όχι.

Θα γίνω φτωχός αν ψηφίσω Όχι...

Θα γυρίσουμε στην δραχμή και θα τα χάσουμε όλα.

Θα χρεοκοπησουμε.

Εεε λοιπόν θα ψηφίσω ΟΧΙ....

Μακάρι αυτό το ΟΧΙ να είναι η αρχή για να μην υπάρξει ποτέ ξανά κάνενα παιδί πεινασμενο, καμία μάνα να δουλεύει για 400 ευρω και να σκυβει το κεφάλι, καμία γιαγιά να παρακαλαει να πάρει την σύνταξη της.

ΟΧΙ και ας τα χάσω όλα, ας ξαναρχίσω από την αρχή, θα ξαναδουλεψω από την αρχή, την δουλειά δεν την φοβήθηκα ποτέ.

Το κεφάλι δε το εσκυψα ΠΟΤΕ σε κανεναν πουστη.

Την Κυριακή θα βάλω στον φάκελο ένα μεγάλο ΟΧΙ μαζί με τα ....... μου και θα το στείλω στην ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα..."

Γιώργος Μαυρίδης



Πηγή: http://www.athensmagazine.gr/portal/newsnpeople/191218

ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΔΑΝΕΙΚΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕ ΜΑΘΑΜΕ ΝΑ ΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΟΜΕΛΕΤΑ

του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Μικρή η παρέα στο εστιατόριο κοντά στο Σύνταγμα, πολλά τα λόγια, διαμάντι ο λόγος ΕΝΟΣ Έλληνα επιστήμονα που διαπρέπει στο εξωτερικό. Μερικές κουβέντες τις «έπιασε» καλά το αυτί μου: « Θέλει η Ελλάδα την παραγωγή ; Τη θέλει. Την μπορεί; .Και ποια ειδικότητα χρειάζεται ; Οικονομολόγου ; Νομικού; Γεωργού; Λαφαζάνη; Μα ειδικά η Ελλάδα χρειάζεται τεχνοκράτη Πρωθυπουργό, που να αντιλαμβάνεται σε χρόνο μηδέν την εποχή. Στο σήμερα ζούμε. Όχι στην εποχή των καφενείων και του αέναου πολιτικού λόγου που δεν παράγει ούτε το φαγητό της επόμενης ημέρας . Εμείς θέλουμε να ζούμε με δανεικά, γιατί δεν μάθαμε να φτιάχνουμε ούτε ομελέτα.»

Στη συνέχεια της συζήτησης και αφού υπήρξε ανταλλαγή απόψεων, ο λαμπρός επιστήμονας – του οποίου ο λόγος προσομοιάζει στο λόγο του γνωστού καθηγητού Γιώργου Ζουγανέλη- είπε άλλη μια φράση : «Δεν είναι δουλειά των οικονομολόγων να κάνουν ανάπτυξη. Δεν ξέρουν. Δουλειά τους είναι η βελτιστοποίηση των επενδύσεων και η οικονομική πρόβλεψη. Όχι η επιλογή των επενδύσεων». Σκεφτείτε να τα έλεγε στην …τηλεόραση. Επωνύμως. Και …φάτσα κάρτα. Ούτε στα …συσσίτια δεν θα τον δέχονταν.

Σκεφτόμενος αυτά τα ολίγα που είχα ακούσει αλλά και τα πολλά που έχω διαβάσει από τα γραπτά του καθηγητού Ζουγανέλη, ο νους μου πήγε αμέσως σ΄ έναν άλλο «σοφό» Νεοέλληνα, από τους καλύτερους γνώστες του Συντάγματος που ταυτόχρονα χαίρει της εκτίμησης και του σεβασμού όλων, τον Γιώργο Κασιμάτη.

Ο οποίος πρόσφατα, αφού επανέλαβε όσα είχε πει περί παραχώρησης της Εθνικής κυριαρχίας, με την δανειακή σύμβαση που υπέγραψαν , είχε χαρακτηρίσει αντισυνταγματικό το πρώτο μνημόνιο, υποστηρίζοντας ότι έγινε παραβίαση της δημοκρατικής αρχής του πολιτεύματος. Και αυτό, καταθέτοντας στην Εξεταστική Επιτροπή που διερευνά τις συνθήκες υπαγωγής της Ελλάδος στα μνημόνια.

Και μιλώντας αργότερα γι αυτή του τη στάση είχε πει : “Οταν το διάβασα, νόμιζα ότι κάτι είχε πάθει το μυαλό μου, Την πήρα τη σύμβαση την άλλη μέρα υπό μάλης και πήγα και συμβουλεύτηκα κάποιους φίλους καθηγητές, ώστε να διαπιστώσω ότι δεν έκανα λάθος. Μου επιβεβαίωσαν ότι έτσι έχουν τα πράγματα και μου ζήτησαν να μην τους ανακατέψω”.

Όσον αφορά την παρακάτω είδηση, δεν έχω κανένα σχόλιο να κάνω:

«Η πρόταση έγινε από φίλους του …Κινήματος μέσω e-mail στον κ. Γιώργο Παπανδρέου και ο ίδιος το σκέφτεται θετικά. Έτσι αν πάνε όλα καλά τις επόμενες μέρες, το Κίνημα του Γιώργου Παπανδρέου θα διοργανώσει ποδηλατοδρομία με σύνθημα το Μένουμε Ευρώπη».

Πηγή: Περιοδικό «Crash»


Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗΣ: ΜΕΤΡΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΝΟΙΑΚΩΝ ΔΟΜΩΝ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΑΝ ΠΕΙΡΑΧΤΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΟΧΕΣ ΣΤΑ ΑΜΕΑ



Συνέντευξη Τύπου με σκοπό την ανακοίνωση μέτρων στήριξης των φορέων Υγείας και Πρόνοιας μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, παραχώρησε σήμερα ο Υπουργός Υγείας Παναγιώτης Κουρουμπλής, όπου παρευρέθησαν ο εκπρόσωπος του Μακαριοτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Αρχιμαδρίτης κ. Νικόδημος Φαρμάκης και εκπρόσωποι φορέων, ενώ χαιρετισμό απηύθυνε και ο βουλευτής των Αν.Ελ. κ. Νικολόπουλος, γονιός παιδιού με αναπηρία και ο ίδιος.


Ο Υπουργός Υγείας ανακοίνωσε την κατάργηση των υποχρεωτικών εκπτώσεων (rebate) και της αυτόματης επιστροφής (clawback), από όλα τα κοινωφελή ιδρύματα προνοιακού χαρακτήρα, πρωτοβουλία που, όπως ανέφερε, θα προσφέρει ανάσα στις δομές αυτές που δυστυχώς ορισμένες εξαιτίας του δυσβάσταχτου αυτού μέτρου αναγκάστηκαν να κλείσουν. Επιπροσθέτως ο κ. Κουρουμπλής για την οικονομική ανακούφιση των προνοιακών ιδρυμάτων ανέφερε ότι ο οικονομικός έλεγχος των μονάδων θα γίνεται πλέον από κρατικούς φορείς και όχι από ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες. Τέλος, ανακοίνωσε την ένταξη των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης, στο κλειστό νοσήλιο, ώστε πλέον να  αποζημιώνονται από τον ΕΟΠΥΥ για τις υπηρεσίες που παρέχουν.

Επίσης, ο κ. Κουρουμπλής, σε μια ιδιαιτέρως φορτισμένη συναισθηματικά αποστροφή του λόγου του σημείωσε ότι στις προτάσεις των δανειστών υπάρχει και μέτρο για περικοπή των προνοιακών δαπανών, επιδομάτων κλπ. Ύψους 900 εκατομμυρίων ευρώ. «ακόμα και η ίδια η κυβέρνηση στις δικές της προτάσεις να συμπεριλάβει τέτοια περικοπή, εγώ θα παραιτηθώ, δεν το δέχομαι. Έχω φάει ξύλο έξω από αυτό το Υπουργείο και έχω δώσει αγώνες για χρόνια για να κερδηθούν αυτά τα ιερά κεκτημένα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Κουρουμπλής.


Ακολουθούν τα βασικά σημεία από την τοποθέτηση του Υπουργού και των παρευρισκόμενων:

Υπουργός Υγείας, Παναγιώτης Κουρουμπλής 

"Η πατρίδα διέρχεται μία μεγάλη δοκιμασία, αλλά η υπεράσπιση της αξιοπρέπειας του κάθε ανθρώπου και ενός λαού δεν είναι μία απλή υπόθεση που περνάει από στρωμένους με δάφνες δρόμους. Ο ελληνισμός έχει ζήσει δύσκολες στιγμές, απέδειξε όμως ότι έχει ισχυρό DNA και τις ξεπέρασε.

Η σημερινή Συνέντευξη Τύπου αφορά τον χώρο της πρόνοιας, ένα πολύ δύσκολο και ευαίσθητο χώρο, για τον οποίο κατά καιρούς πολλοί άνθρωποι έχουμε καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να κρατηθούν οι μονάδες αυτές, οι οποίες υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια ανθρώπων που δεν μπορούν λόγω της ιδιαιτερότητας και της ηλικίας τους να υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Όλοι ξέρετε από πόσα κύματα πέρασε και ποιοι έδωσαν μάχες για να κρατηθεί το θέμα του ατομικού νοσηλίου. Κάποιοι που επέβαλλαν όλα αυτά τα μέτρα των μεγάλων περικοπών και κατεδάφισαν το κοινωνικό κράτος δεν άφησαν άθικτο ούτε τον συγκεκριμένο χώρο. Επέβαλλαν, λοιπόν, στα ιδρύματα της πρόνοιας clawback και rebate. Τι σημαίνει όμως clawback και rebate  για τα ιδρύματα της πρόνοιας; Για κάθε ίδρυμα που το κράτος έδινε 34 ευρώ ατομικό νοσήλιο ουσιαστικά λόγω της επιβολής clawback και Rebate το ποσό αυτό κατέβαινε στα 18-20 ευρώ. Υπάρχουν μονάδες που δυστυχώς έκλεισαν  καθώς δεν μπορούσαν να σηκώσουν το οικονομικό αυτό βάρος.

Εμείς, λοιπόν, σε συνεργασία με τον ΕΟΠΥΥ και το Διοικητικό του Συμβούλιο, βρήκαμε τη λύση για να καταργηθεί από τον Ιούλιο αυτό το clawback και το rebate, ώστε να μπορέσουν τα ιδρύματα να πάρουν μία ανάσα. Διότι αν αφήσουμε τα ιδρύματα αυτά στην τύχη τους είναι βέβαιον ότι τους περιμένουν δραματικές στιγμές. Και ποιος θα νοιαστεί για όλους αυτούς τους αδυνάτους; Δεν είδα στα έντυπα, και με στεναχωρεί αυτό το γεγονός, γι αυτό και το καταθέτω. Δεν είδα πουθενά να γράφεται το αίτημα των δανειστών στην τελευταία τους πρόταση που ζητούν να περικοπούν από την πρόνοια 900 εκατομμύρια ευρώ. Ξέρετε τι σημαίνει 900.000.000 περικοπές από την πρόνοια;  Περικοπή 50 ευρώ από το επίδομα στους αναπήρους και άλλα τόσα στους πολυτέκνους. 

Το δεύτερο θέμα που θα σας ανακοινώσουμε είναι ότι προχωρούμε στην έκδοση υπουργικής απόφασης για την καταβολή του ημερήσιου ατομικού νοσηλίου στις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης από τον ΕΟΠΥΥ. Πρόκειται για ένα συνεχές, αδιάλειπτο όνειρο και μια μεγάλη επιδίωξη του γονεϊκού κυρίως κινήματος, των ανθρώπων που πραγματικά τους διακατέχει μεγάλη αγωνία τι θα γίνει αν παρελπίδα συμβεί κάτι και οι ίδιοι πεθάνουν και μείνουν τα παιδιά αυτά μόνα τους. 

Και ένα τρίτο ζήτημα για το οποίο πρέπει να σας ενημερώσω είναι ότι έβαλαν τις λεγόμενες ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρίες και στην Πρόνοια, με συνέπεια να υπάρχει ένα κόστος το οποίο επιβαρύνει τις ίδιες Μονάδες Φροντίδας. Συνεπώς το κόστος για τα ιδρύματα αυτά θα καταργηθεί, καθώς τον έλεγχο θα αναλάβουν κρατικές υπηρεσίες".


Γενικός Διευθυντής ΕΟΠΥΥ (κ. Γ. Βαφειάδης):

Η διοίκηση του ΕΟΠΥΥ κατόπιν εντολής του κ. Υπουργού έχει προβεί σε όλες τις απαραίτητες διοικητικές πράξεις προκειμένου να εξαιρεθούν τα κοινωφελή ιδρύματα και να προχωρήσουμε σε συμβάσεις με τις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης.

Τα κοινωφελή ιδρύματα ως γνωστόν ήταν μέσα στον κωδικό των ιδιωτικών κλινικών νοσηλείας με αποτέλεσμα να μην εξαιρούνται ούτε από το clawback ούτε από το rebate σύμφωνα με το άρθρο 100 του μεσοπρόθεσμου.

Έτσι λοιπόν έχουμε φτάσει στο σημείο, τον Ιούλιο με τις απαραίτητες διοικητικές πράξεις μεταφοράς χρηματικών πόρων αυτόματα να εξαιρεθούν από το clawback και το rebate.  Έχει ολοκληρωθεί θα έλεγα σε μεγάλο βαθμό και βρισκόμαστε στο τελικό σχέδιο προκειμένου να εγκριθούν οι συμβάσεις με τις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης ούτως ώστε να συμβληθούν με τον ΕΟΠΥΥ και να αποζημιώνονται σύμφωνα με το κλειστό νοσήλιο της κοινής υπουργικής απόφασης του ’14.


Ειδικός Σύμβουλος Υπουργού (κ. Β. Αυγουλάς):

Προερχόμενος και εγώ προσωπικά από το Αναπηρικό Κίνημα, επιτρέψτε μου να συγχαρώ κατ’ εντολή του Υπουργού όλους όσους κρατούν όλα αυτά τα χρόνια τις Θερμοπύλες της αξιοπρέπειας των ατόμων που φροντίζουν και δεν μετέφεραν το πρόσθετο κόστος, το οποίο έχαναν από τη κρατική φροντίδα, στις οικογένειές μας, τις οικογένειες των ατόμων με αναπηρία, των ατόμων που έχουν μεγάλη ανάγκη και περιθάλπονται από τις δομές που πολλοί εδώ εκπροσωπείτε.
Χθες, ολοκληρώθηκε στον ΕΟΠΥΥ η διαβούλευση και το σχέδιο της σύμβασης. Η σύμβαση λοιπόν που θα υπογραφεί μεταξύ του ΕΟΠΥΥ και των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης, είναι έτοιμη. Με το που εκδοθεί σε λίγες μέρες η υπουργική απόφαση, τα 7 εκατομμύρια ευρώ προϋπολογισμού, καταβολής των ημερήσιων νοσηλίων στις Στέγες, όπως έχουν καταγραφεί και προϋπολογιστεί, έχουν εξευρεθεί σε συνεργασία και με την πρόνοια στο Υπουργείο Εργασίας.

Ο ΕΟΠΥΥ είναι έτοιμος και υπάρχει και η σύμβαση που έγινε εξ’ αρχής. Δεν υπήρχε κάποιο σχέδιο σύμβασης για τις στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης.

Ο ΕΟΠΥΥ λοιπόν είναι έτοιμος να υπογράψει συμβάσεις και να αναλάβει τη καταβολή για κάθε ημέρα και για κάθε άτομο, νοσηλίου, όπως ορίζει ο νόμος, από 40 έως 70 ευρώ το άτομο ανά ημέρα. Διευκρινίζω και πάλι, ανάλογα με τις εξειδικεύσεις που έχουμε κάνει.
Είναι μία πλήρη σύμβαση που διασφαλίζει και τη προστασία και ασφάλεια των ωφελουμένων, αλλά και σωστά τα κριτήρια, τις διεπιστημονικές ομάδες, τις  αξιολογήσεις αυτών των δομών, ώστε να λειτουργούν διαρκώς με το πλαίσιο που έχουν δεσμευτεί και που έχουν υπογράψει.

Επίσης, να συμπληρώσουμε εδώ, πηγαίνοντας σε ένα άλλο θέμα, ότι ξεκινά να συνταχθεί νέος νόμος που επιτέλους να ρυθμίζει οργανωμένα σε ενιαίο πλαίσιο, το καθεστώς λειτουργίας και όλα τα διαδικαστικά ζητήματα στις μη κερδοσκοπικές μονάδες φροντίδας χρονίως πασχόντων. Νέο θεσμικό πλαίσιο, κατ’ εντολή του Υπουργού, το οποίο δεν υπήρχε.


Αρχιμανδρίτης, κ. Νικόδημος  Φαρμάκης:

Εμείς ως Εκκλησία χαιρετίζουμε αυτή την απόφαση του Υπουργού Υγείας, του κυρίου Κουρουμπλή, διότι σήμερα, μετά από πολλά χρόνια, από το 2013 αν δεν με απατά η μνήμη μου, αυτοί οι επαχθείς φόροι και κρατήσεις, που λέγονται clawback και rebate, ανήκουν πλέον στην ιστορία.

Οι μονάδες φροντίδας χρονίως πασχόντων δεν είναι απλά ιδρύματα, μιλάμε ουσιαστικά για μονάδες δευτεροβάθμιας φροντίδας υγείας, αυξημένης φροντίδας.

Γι αυτό πασχίσαμε, γι αυτό πασχίζουμε και για αυτό θα πασχίζουμε και θα αγωνιζόμαστε ως Εκκλησία σε συνεργασία με το Υπουργείο, με το όποιο Υπουργείο, με τον όποιο Υπουργό και με τους φορείς και με τις υπηρεσίες, όπως τον ΕΟΠΥΥ και πάει λέγοντας.

Εμείς που ζούμε από κοντά αυτές τις περιπτώσεις ξέρουμε πραγματικά το τι συμβαίνει και ξέρουμε πραγματικά πως με κλάματα παιδιά, συγγενείς, έρχονται σε εμάς και μας παρακαλούν να περιθάλψουμε τον πατέρα τους, τη μητέρα τους, τη γιαγιά τους, τον παππού τους.

Αυτή η τονωτική ένεση από το Υπουργείο Υγείας, που χρόνια προσπαθούμε, να φτάσει στο τέλος της επιτέλους, σήμερα παίρνει σάρκα και οστά και θα μας δώσει τη δυνατότητα να έχουμε πιο ποιοτικές υπηρεσίες σε αυτά τα παιδιά και ίσως κύριε Υπουργέ, να αναπτυχθούμε ακόμα στις υπηρεσίες που παρέχουμε σε αυτά τα παιδιά, προσπαθώντας να ζήσουνε όχι μόνο το σπίτι τους, αλλά το καλό τους σπίτι, τις καλές παροχές, τη ψυχική τους πάνω απ’ όλα υγεία και τη σωματική τους υγεία και να ζήσουν όσο τους επιτρέψει ο Θεός και η υγεία τους, αξιοπρεπέστατα σε αυτήν εδώ τη ζωή και σε αυτή τη χώρα.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι αγωνίζονται να κρατήσουν αυτά τα πρότυπα σπίτια ανοιχτά, με ποιοτικές υπηρεσίες. Να ευχαριστήσω εσάς κύριε Υπουργέ θερμά. Μεταφέρω ευχές και ευλογίες του Μακαριότατου Αρχιεπισκόπου, αλλά και ολάκερης της Εκκλησίας και άλλων Μητροπολιτών που έχουν στέγες υποστηριζόμενης διαβίωσης και μονάδες φροντίδας υγείας.


Πρόεδρος ΠΟΣΓΚΑΜΕΑ (κ. Γιάννης  Λυμβαίος):

Κύριε Υπουργέ, είστε ένας από τους ανθρώπους που έχουν βάλει τη σφραγίδα τους στο αναπηρικό κίνημα. Έτσι λοιπόν θέλω να χαιρετίσω πραγματικά την απαλοιφή του clawback και του rebate, την ελάφρυνση από τις ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρίες για τον έλεγχο του αυτονόητου και τη σύμβαση για τις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης που όλον αυτόν τον καιρό, όλο αυτό το διάστημα της κρίσης το αναπηρικό κίνημα, εμείς οι γονείς είμαστε μπροστάρηδες.  Δεν υποστείλαμε τη σημαία, δεν κλείσαμε δομές, δεν κιοτέψαμε και διεκδικούσαμε αυτό το νοσήλιο το αυτονόητο. Και καταφέραμε να φτάσουμε σήμερα εδώ με τον Παναγιώτη τον Κουρουμπλή να το υλοποιεί μέσω του ΕΟΠΥΥ.

Δημοσιογράφος:
Θα ήθελα να ρωτήσω το εξής, πόσα είναι αυτά τα ιδρύματα τα οποία δίνουν πίσω το clawback και καταργείται, πόσο κόσμο αντιμετωπίζουν και πόσες είναι αυτές οι ημιαυτόνομες στέγες. Και αν όλα αυτά θα καλυφθούν αποκλειστικά από τον ΕΟΠΥΥ ή θα επιδοτηθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Κος Βαφειάδης:
Τα κοινωφελή ιδρύματα είναι περίπου 170.  Ο ΕΟΠΥΥ ουσιαστικά αποζημιώνει τους ασφαλισμένους του ΕΟΠΥΥ.            Στις Στέγες Υποστηριζόμενης Διαβίωσης μέχρι στιγμής υπολογίζουμε ότι σήμερα διαβιούν περίπου 350 άτομα που σημαίνει ένα ετήσιο κόστος 7 με 8 εκατομμύρια το χρόνο. Μιλάμε για περίπου 70 στέγες.

Υπουργός Υγείας:
Συμπληρωματικά θα ήθελα να αναφέρω ότι το βάρος λειτουργίας των Στεγών Υποστηριζόμενης Διαβίωσης το σηκώνουν οι μονάδες, οι άνθρωποι, οι γονείς που εξαντλούν μέρα νύχτα προσπάθεια και κόπο να βρούνε κάποια χρήματα να τη συντηρήσουν. Πλέον καθιερώνεται  θεσμικό πλαίσιο και η πολιτεία θα κάνει το αυτονόητο. Να καλύψει με νοσήλιο αυτή τη φροντίδα, ώστε πραγματικά τα παιδιά αυτά να είναι σε ένα περιβάλλον που είναι σπίτι.

Οι άνθρωποι που είναι εδώ, οι γονείς, γνωρίζουν αν αυτά που λέω τα εννοώ, τα νοιώθω, τα ζω και πιστεύω ότι και με τη στήριξη και του τύπου, τέτοιες θεσμικές παρεμβάσεις μας κάνουν όλους να νοιώθουμε καλύτερα σαν άνθρωποι.

Δημοσιογράφος:
Κάνατε χθες μία δήλωση στη κρατική τηλεόραση για τα φάρμακα. Θέλω να ρωτήσω εάν για τα φάρμακα υψηλού κόστους, επειδή υπάρχουν κάποιες ανησυχίες, αν θα μπορούν να δίνονται και να έχουν πρόσβαση οι ασθενείς.             Βλέπω και τον κύριο Βαφειάδη και κουνάει το κεφάλι του καταφατικά από τον ΕΟΠΥΥ. Δεν ξέρω γιατί. Θα μας απαντήσει ο Υπουργός για να έχετε κάτι να μας πείτε εσείς για αυτό και τι γίνεται με την επάρκεια των νοσοκομείων και τι ενδεχομένως θα γίνει εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση;

Κος Κουρουμπλής:
Λοιπόν, θέλω λοιπόν να πω με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου βρίσκεται σε συνεχή, κάθε ώρα, επαφή με όλους τους θεσμικούς εκπροσώπους του χώρου και με τη φαρμακοβιομηχανία ελληνική και ξένη και με τις φαρμακαποθήκες και με τα φαρμακεία. Και κάνουμε ό,τι είναι δυνατόν και ανθρώπινο να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα που μπορεί ενδεχομένως να προκύψουν.

Μέχρι στιγμής τα πράγματα βαίνουν πάρα πολύ καλά. Δεν σας κρύβω ότι έχουμε κάποια φαινόμενα προσπάθειας εκμετάλλευσης της συγκυρίας, αλλά η παρέμβαση του Υπουργείου είναι αστραπιαία. Όσοι θα διανοηθούν να εκμεταλλευτούν τη στιγμή αυτή θα το πληρώσουν πάρα πολύ ακριβά. Να είμαστε συνεννοημένοι.  Δεν υπάρχει χιλιοστό περιθωρίου. Θα σεβαστούν τη συγκυρία και τη δοκιμασία που διέρχεται η πατρίδα. Και δεν θα επιτρέψουμε μαυραγοριτισμό. Θα είμαι πάρα πολύ σκληρός.

Δημοσιογράφος:
Με τα νοσοκομεία και τα αναλώσιμα τι γίνεται;

Κος Κουρουμπλής:
Και με τα νοσοκομεία υπάρχει συνεχής παρακολούθηση. Τα νοσοκομεία, όπως ξέρετε, επειδή τα μεγάλα προβλήματά τους, τα χρονίζοντα, είναι το προσωπικό, την περασμένη βδομάδα σε συνεργασία με τον ΕΟΠΥΥ και τον κύριο Βαφειάδη και τον κύριο Κοντό και όλη τη διοίκηση, στείλαμε 40 εκατομμύρια ευρώ για να προσλάβουν επικουρικό προσωπικό όλων των κατηγοριών. Δεν υπάρχει νοσοκομείο που να μην έχει πάρει χρήματα.
Παράλληλα καταθέσαμε δύο τροπολογίες, η πρώτη αφορά στις ληξιπρόθεσμες οφειλές των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές που φτάνουν τα 160 εκατομμύρια ευρώ και η δεύτερη αφορά τον συμψηφισμό οφειλών νοσοκομείων με οφειλές προμηθευτών φαρμάκων προς το Ελληνικό Δημόσιο που είναι περίπου 100 εκατομμύρια ευρώ.  Σύνολο 250 εκατομμύρια. Γίνεται, λοιπόν, μία εντατική προσπάθεια και επειδή, σας το λέω και πάλι, το ζήτημα αυτό δεν είναι ούτε πολιτικό, ούτε κομματικό, αφορά ολόκληρη την κοινωνία, θα σας παρακαλέσω να το δείτε σε αυτό το πνεύμα. Λοιπόν, κάνουμε ό, τι μπορούμε και εξαντλούμε κάθε προσπάθεια, πληρώθηκε το 15ήμερο του Μαρτίου, όλα τα φαρμακεία πληρώθηκαν, μπήκαν στους λογαριασμούς τους. Πληρώθηκαν 11 εκατομμύρια,  σε ασφαλισμένους. Και θα πληρωθούν 45 εκατομμύρια στην βιομηχανία.

Δημοσιογράφος:
Υπάρχουν πληροφορίες ότι υπάρχει πρόβλημα με τα αναλώσιμα με γάζες, με γάντια σε ορισμένα νοσοκομεία. Ποια η θέση του Υπουργείου ;

Κος Κουρουμπλής:
Ακούστε, δεν μπορεί να βρεθεί διοικητής νοσοκομείου που θα σας πει ότι τηλεφώνησε στον Υπουργό ή έστειλε σχετικό έγγραφο και το Υπουργείο δεν τον έχει καλύψει.  Ως εκ τούτου όποιο νοσοκομείο έχει κάποιο πρόβλημα η αντίδραση του Υπουργείου είναι αστραπιαία.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, κανένα νοσοκομείο και δεν δικαιολογείται κανένα νοσοκομείο να πει αυτή τη στιγμή ότι υπάρχει πρόβλημα.  Διότι για να έχεις πρόβλημα αυτονόητο είναι ότι τουλάχιστον αν θέλεις μπορείς να μιλήσεις με τον Υπουργό που νομίζω ότι δεν έχετε καμία εικόνα ότι υπάρχει άνθρωπος που να με πάρει τηλέφωνο και να μην του απαντήσω μέχρι το βράδυ. Όχι διοικητής νοσοκομείου, πολίτης. Να είμαστε συνεννοημένοι.

Δεν υπάρχει, λοιπόν, καμιά ανησυχία. Και θα σας παρακαλέσω πάρα πολύ να μην μπείτε στον πειρασμό να καλλιεργούμε ανησυχία όταν μου λέτε το είπε κάποιος γιατρός.


ΙΣΤΟΡΙΑ - ΟΤΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΧΑΡΙΖΕ ΧΡΕΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ


Του Τάκη Κατσιμάρδου

Καθώς επισημοποιείται το σχέδιο της Γερμανίας για το ελληνικό χρέος, έχει πολλαπλό ενδιαφέρον μια παρόμοια ιστορία πριν από έξι δεκαετίες. Τότε, που η Ελλάδα χάριζε χρέη στη Γερμανία! Παράδοξο φαντάζει, αλλά έχει συμβεί κι αυτό. Μάλιστα δυο φορές, κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Μια μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κι άλλη στη δεκαετία του 1930.

Από την οπτική αυτή η Ελλάδα ίσως είναι η μοναδική χώρα στην Ευρώπη, η οποία αφενός μεν ουδέποτε απαλλάχτηκε η ίδια από προπολεμικά χρέη της -σ΄ αντίθεση με το σύνολο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών- και συνέχιζε να πληρώνει πολλές δεκαετίες μετά το τέλος των πολέμων. Αφετέρου δε παραιτούνταν ή αναγκαζόταν να παραιτηθεί από νόμιμες συμβατικές και εξωσυμβατικές (πολεμικές καταστροφές στα κατεχόμενα εδάφη, λεηλασίες κ.λπ.) αξιώσεις. Όπως έγινε το 1953 με γερμανικά χρέη προς την Ελλάδα.

Τη χρονιά εκείνη (27 Φεβρουαρίου) συνάπτεται η άγνωστη σε πολλούς σήμερα ?κι όχι μόνο- Συμφωνία του Λονδίνου. Τότε 20 χώρες, με την Ελλάδα ανάμεσά τους, ρύθμισαν τα προπολεμικά εξωτερικά χρέη της Γερμανίας. Το μεγαλύτερο ποσοστό του δημόσιων και ιδιωτικών δανειακών υποχρεώσεων διαγράφηκε. Το υπόλοιπο μέρος διευθετήθηκε μ΄ εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους: αποπληρωμή σε γερμανικό νόμισμα, επιμήκυνση χρόνου εξόφλησης, χαμηλότατα επιτόκια και «πλαφόν» στο ύψος καταβολής τοκοχρεολυσίων.

Οι σχετικές διεργασίες ξεκίνησαν αμέσως μετά την ίδρυση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας (δυτικής) Γερμανίας. Από τον Οκτώβριο του 1950 ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Γαλλία είχαν συμφωνήσει με τη δυτικογερμανική κυβέρνηση, που διαδέχτηκε το συμμαχικό κατοχικό εξουσίας, για το πρόβλημα χρέους. Η Γερμανία αναγνώριζε τις προπολεμικές και μεταπολεμικές υποχρεώσεις της. Η εκπλήρωσή τους, όμως, θα γινόταν έτσι, ώστε να μην κινδυνεύει η γερμανική οικονομία και κοινωνία με «ανεπιθύμητες επιπτώσεις...».

Αποπληρωμή

Αναγνώριζαν την αρχή ότι η αποπληρωμή του χρέους έπρεπε να είναι ρεαλιστική και να βασίζεται στις οικονομικές δυνατότητες της Γερμανίας.

Έχει σημασία να δούμε πιο αναλυτικά μερικούς από τους όρους της συμφωνίας του Λονδίνου:

  • Τα συμβατικά συνολικά χρέη της Γερμανίας (προπολεμικά και μεταπολεμικά χωρίς να υπολογίζονται οι πολεμικές επανορθώσεις και αποζημιώσεις) ανερχόταν σε 38,8 δισ. μάρκα. Το ποσοστό αυτό μεταφραζόταν περίπου σε 20%-25% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος της.
  • Το χρέος διαγράφηκε κατά 62,6%.
  • Η αποπληρωμή του υπόλοιπου προβλεπόταν σε 10 - 30 χρόνια με μάρκα.
  • Το επιτόκιο κυμαινόταν από 0%-5%. Τα πέντε πρώτα χρόνια, με αρχή το 1953, τα χρέη θα καταβάλλονταν άτοκα.
  • Η εξυπηρέτηση του χρέους δεν θα ξεπερνούσε το ένα εικοστό των εξαγωγών της. Δηλαδή, θα κατέβαλε ποσά που δεν ήταν ανώτερα του 5% των εσόδων της από το εξαγωγικό γερμανικό εμπόριο. Χωρίς να διαθέτει συναλλαγματικά αποθέματα ή να καταφεύγει σε εξωτερικό δανεισμό για αποπληρωμή του.
Η βασική αρχή ήταν πως η Γερμανία υποχρεωνόταν ν΄ αποπληρώσει το χρέος, που απέμεινε μετά τη διαγραφή, διατηρώντας ένα επίπεδο ανάπτυξης, που θα την καθιστά ικανή ν΄ ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της και να βελτιώνει παραλλήλως το βιοτικό επίπεδο του λαού της. Θα επέστρεφε στη φερεγγυότητα χωρίς ο δρόμος αυτός να περνά μέσα από τη φτώχεια του πληθυσμού της. Επιπλέον, αν η εκπλήρωση αυτών των όρων υπερέβαινε τις πραγματικές δυνατότητές της, θα επανεξεταζόταν η γενική συμφωνία, μ΄ επιμέρους διαπραγματεύσεις.

Από τη γερμανική πλευρά «αρχιτέκτονας» της συμφωνίας ήταν ο Χέρμαν Αμπς. Διοικητής της Deutsche Bank την περίοδο του χιτλερισμού, άτυπος οικονομικός σύμβουλος των βρετανικών δυνάμεων κατοχής στη Γερμανία κι αργότερα συνεργάτης του καγκελάριου Αντενάουερ, αλλά και διοικητής της Dresdner Bank μέχρι τη δεκαετία του 1970. Με «ελληνική δράση», μάλιστα, αφού συμμετείχε κατά την περίοδο της γερμανικής κατοχής στο αναγκαστικό δάνειο του Χίτλερ από την Ελλάδα και στον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος.

Με τις ρυθμίσεις δεν είναι καθόλου περίεργο πως η αποπληρωμή του γερμανικού χρέους έγινε δυνατή πολύ νωρίτερα από το προβλεπόμενο. Μετά την πλήρη εφαρμογή του σχεδίου (1958) το χρέος έπεσε στο 6% του ΑΕΠ. Το 1960 η Γερμανία απαλλάχτηκε από τοκοχρεολυτικές υποχρεώσεις.
Οι νικητές του Β Παγκοσμίου Πολέμου είχαν πάρει «μαθήματα» από τις ανάλογες ρυθμίσεις, που είχαν επιβάλει στην ηττημένη Γερμανία μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε είχαν εξοντώσει το γερμανικό λαό και οδήγησαν στη φασιστικοποίηση της χώρας. Η συμφωνία του Λονδίνου, σε συνδυασμό με το σχέδιο Μάρσαλ, ήταν η βάση για το περίφημο μεταπολεμικό «οικονομικό θαύμα». Η γερμανική οικονομία σημείωσε καταπληκτικές επιδόσεις από τότε. Σε διάστημα δέκα χρόνων το ΑΕΠ διπλασιάστηκε. Ουδέποτε στο μέλλον καταγράφηκαν τόσο υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης όσο τη δεκαετία που ακολούθησε. Η συμφωνία του Λονδίνου θεωρήθηκε τα κατοπινά χρόνια από πολλούς ως πρότυπο λογικής ρύθμισης χρεών κι έγινε σημείο αναφοράς στις διεκδικήσεις φτωχών και υπερχρεωμένων χωρών. Όπως επίσης κι άλλων πρωτοβουλιών έως τις μέρες μας.

Βασική ιδέα

Η βασική ιδέα της ότι ««το ύψος της εξυπηρέτησης του χρέους δεν πρέπει να είναι τέτοιο, ώστε να θέτει σε κίνδυνο, άμεσα μεν την ευημερία των πολιτών της χώρας, μακροπρόθεσμα δε την ανοικοδόμηση της οικονομίας της» έγινε κοινός τόπος σε θεωρητικό επίπεδο. Ιδιαίτερα τις τελευταίες δεκαετίες με τις κρίσεις χρέους.

Περιλαμβάνεται ακόμη και σε ψηφίσματα προς το Ευρωκοινοβούλιο. Όπως για παράδειγμα των Πράσινων της Γερμανίας. Πριν από μερικά χρόνια κατέθεσαν πρόταση ψηφίσματος, με την οποία καλούσαν σε μερική απαλλαγή μέρους δανειακών υποχρεώσεων για υπερχρεωμένες και φτωχές χώρες με το ίδιο σκεπτικό. Έχοντας υπόψη, αναφέρουν εκεί , «ότι ο λόγος του 5% της εξυπηρέτησης του χρέους επί των εξαγωγών, που χρησιμοποιήθηκε ως βάση στη Συμφωνία του Λονδίνου του 1953 για τη Γερμανία, χρησιμοποιείται ως μέγιστο σημείο αναφοράς στο πλαίσιο των διαφόρων οικονομικών προτύπων υπολογισμού για τα οποία θα έπρεπε να είναι η μέγιστη εξυπηρέτηση του χρέους?», καλούν την Ε.Ε. να πάρει ανάλογες πρωτοβουλίες για υπερχρεωμένες χώρες.

Τέτοιες ,όμως, σκέψεις ήταν και εξακολουθούν να είναι «κόκκινο πανί» για τις γερμανικές αρχές, που ξεχνούν το παρελθόν και τη μεγαλύτερη στην ιστορία διευθέτηση διεθνών χρεών για λογαριασμό της Γερμανίας...

Πρωταθλητής στάσεων πληρωμής

Ο Γερμανός καθηγητής οικονομικής ιστορίας Αλμπρεχτ Ριτσλ (διδάσκει σήμερα στο London School of Economics) ήταν ο πρώτος που άνοιξε το τελευταίο διάστημα το δανειακό παρελθόν της Γερμανίας. Αφορμή η στάση της γερμανικής κυβέρνησης στην κρίση χρέους της Ευρωζώνης και ειδικά της Ελλάδας.

Ο Γερμανός μελετητής, με συνεντεύξεις και άρθρα του, συμπληρώνει δημοσίως ορισμένες λευκές σελίδες για την πρόσφατη και παλιότερη οικονομική ιστορία της Γερμανίας.

Ο πρώτος άξονάς του είναι το Βερολίνο, κάθε άλλο παρά κατάλληλος δάσκαλος για να παραδίδει μαθήματα οικονομίας σε άλλες χώρες:

-Έχει στο παρελθόν του ηχηρές στάσεις πληρωμών. Μία πριν και μία μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η τρίτη θεωρεί ότι συνέβη το 1990, μετά την επανένωση, όταν η Γερμανία στην ουσία αρνήθηκε να καταβάλει τις «παγωμένες» από το 1953 πολεμικές επανορθώσεις.

- Όχι μία, αλλά αρκετές φορές έχει «κουρευτεί» το εξωτερικό χρέος της. Με πολιτικές αποφάσεις και τους πιο ευνοϊκούς όρους στην παγκόσμια ιστορία. Αυτό έγινε στη διάρκεια του μεσοπολέμου (σ.σ. η Ελλάδα ήταν επίσης μία από τις χώρες που «πλήρωσε» τότε), αμέσως μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και με τη Συμφωνία του Λονδίνου το 1953.

«Η Γερμανία, γράφει, έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Τη σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της τη χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους παραιτήθηκαν από τεράστια χρηματικά ποσά? Φρόντισαν ακόμη να μη θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση (σ.σ. απειλώντας με εξαίρεση από το σχέδιο Μάρσαλ). Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις. Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για τη Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν των δικαιωμάτων τους για αποζημιώσεις».

Αυτές κι άλλες πολλές παρόμοιες επισημάνσεις του Ριτσλ υιοθετούνται ήδη από πολλούς (Γερμανούς και μη).

Το Ελληνο-γερμανικό δανειακό παράδοξο

Οι οφειλέτες μεταμορφώνονται ξαφνικά σε πιστωτές...

Π όσο από το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους το 1953 αντιστοιχούσε στην κατεστραμμένη Ελλάδα είναι δυσδιάκριτο. Στοιχεία δεν είναι διαθέσιμα. Ούτε και τον καιρό υπογραφής της συμφωνίας. Τότε δεν συμμετείχε ελληνική αντιπροσωπία (!) και υπογράφηκε από τον Έλληνα πρεσβευτή στο Λονδίνο Λ. Μελά. Το μόνο, που έγινε γνωστό, ήταν πως «ειδική διάταξις της συμφωνίας προβλέπει τον διακανονισμόν των ελληνικών ιδιωτικών απαιτήσεων κατόπιν αποφάσεως του προς τούτου συσταθησομένου διαιτητικού δικαστηρίου». Υποτίθεται ότι οι διαπραγματεύσεις για τις επιμέρους ρυθμίσεις θα συνεχίζονταν και τ΄ αποτελέσματα θα υποβάλονταν για έγκριση σε Ουάσιγκτον, Λονδίνο και Παρίσι.

Τέτοιο δικαστήριο, ως προς το ελληνικό σκέλος του «κουρέματος», ουδέποτε, βεβαίως, λειτούργησε.
Ίσως σχετικές διευθετήσεις να έγιναν στο πλαίσιο των ελληνογερμανικών συμφωνιών εκείνης της περιόδου. Αν και κάτι παρόμοιο δεν περιέχεται στην πιο σημαντική διμερή συμφωνία της εποχής (Νοέμβριος 1953) ούτε στα επόμενα πρωτόκολλα (Νοέμβριος 1954 και Σεπτέμβριος 1955), με τα οποία αναπτύχθηκε η διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου στην Ελλάδα «για την ανοικοδόμηση της χώρας» μας.

Αντίθετα, λόγος γίνεται σε εμπιστευτικό πρωτόκολλο (Ιούλιος 1957) για χρησιμοποίηση δυτικογερμανικών κεφαλαίων σε μάρκα από τα διαθέσιμα του σχεδίου Μάρσαλ. Αυτό σημαίνει ότι συνάλλαγμα που πήρε δωρεάν η Δ. Γερμανία για την ανάπτυξή της από την αμερικανική βοήθεια εξάγονταν σε μάρκα για επενδύσεις μεγάλων γερμανικών εταιρειών (Krupp, Siemens, Stahlunion Export κ.ά.) στην Ελλάδα! Το κωμικοτραγικό ήταν όμως άλλο. Η Ελλάδα, που χάρισε τα όποια γερμανικά χρέη το 1953, δεν διεκδίκησε και δεν πήρε σε συνέχεια ό,τι είχε δικαίωμα μετά το γερμανικό «κούρεμα» , το 1958 ζητά από τη Δ. Γερμανία κρατικό δάνειο. Παίρνει με όρους αγοράς 200 εκατ. μάρκα για «εκτέλεση έργων υποδομής» και πιστώσεις 400 εκατ. «για τη χρηματοδότηση επενδύσεων του ιδιωτικού τομέα». Αυτά, την ίδια στιγμή που η Δ. Γερμανία χρωστούσε στην Ελλάδα (υπόλοιπο του «κουρέματος», συν πολεμικές επανορθώσεις-αποζημιώσεις, συν κατοχικό δάνειο του 1942)!

Για τα πολεμικά χρέη η συμφωνία του Λονδίνου πρόβλεπε «πάγωμα» και τη διευθέτησή τους, μέχρι την οριστική λύση του Γερμανικού Ζητήματος. Δηλαδή, όταν και εάν επανενωθεί στο μέλλον η Γερμανία. Στην περίπτωση αυτή θα συγκαλούνταν διεθνής διάσκεψη με αντικείμενο τις επανορθώσεις.

Πώς η Ελλάδα υπέγραψε μια τέτοια συμφωνία εξηγείται μόνο με όρους Ψυχρού Πολέμου και διαίρεσης της Ευρώπης σε καπιταλιστική και σοσιαλιστική. Υπεράνω όλων ήταν τότε ο «κομμουνιστικός κίνδυνος» και τα συμφέροντα της Ατλαντικής Συμμαχίας, με προχωρημένα φυλάκιό της τη Δ. Γερμανία στην καρδιά της Ευρώπης και την Ελλάδα στα Βαλκάνια.

Όπως το θέτει σήμερα η επίσημη γερμανική ιστορία τότε «με τη βοήθεια των ΗΠΑ στάθηκε δυνατό να αποτραπεί -μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας- η αναζωπύρωση της διαμάχης γύρω από τις πολεμικές αποζημιώσεις»... Αυτό, που δύσκολα εξηγείται είναι η συνέχεια μετά την επανένωση της Γερμανίας το 1990 και τη γνωστή συνθήκη 2+4 (δυο Γερμανίες, ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και ΕΣΣΔ). Τότε δημιουργήθηκαν οι συνθήκες τόσο για την Ελλάδα όσο και για άλλες χώρες που καταστράφηκαν από τα Γερμανία στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, να λάβουν, έστω ετεροχρονισμένα, τις πολεμικές αποζημιώσεις.

Διάσκεψη, όμως, όπως προβλέφτηκε στο Λονδίνο, δεν συνήλθε. Η Γερμανία θεώρησε και θεωρεί ότι η συμφωνία για την επανένωση δεν έχει νομική ισχύ Συνθήκης Ειρήνης. Πράγμα που δεν ευσταθεί σύμφωνα με τους περισσότερους και εγκυρότερους μελετητές. Έδωσε μόνο ορισμένα ποσά (70 εκατ. ευρώ) και έσπευσε να κλείσει το θέμα. Για την ιστορία το ύψος των πολεμικών αποζημιώσεων που δεν πήρε η Ελλάδα υπολογίζεται από σημερινούς οικονομολόγους σε μισό τρισ. ευρώ...

Μικρό χρονικό μεγάλων υποχωρήσεων

1946 Η Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού αναγνώρισε στην Ελλάδα αξιώσεις για πολεμικές επανορθώσεις-αποζημιώσεις 7,1 εκατ. δολαρίων αγοραστικής αξίας του 1938. Η Ελλάδα ζητούσε τότε 14 εκατ. δολάρια.

1945 1947 Η Ελλάδα στις συζητήσεις για τις επανορθώσεις διαχώριζε το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο του 1942 ύψους 3,5 δολ. (πάλι αγοραστικής αξίας του 1938).

1953 Η Ελλάδα, υπογράφοντας τη συμφωνία του Λονδίνου, μένει με την εντύπωση ότι σ΄ αυτή δεν περιλαμβάνεται το κατοχικό δάνειο. Αλλά και δεν το διεκδικεί.

1961 Η Γερμανία συμφωνεί να δώσει στην Ελλάδα 115 εκατ. μάρκα για ορισμένες κατηγορίες θυμάτων (Εβραίοι, αναγκαστική εργασία κ.λπ.). Απ΄ αυτά θα καταβληθούν μόνο 38 εκατ. Στη σχετική σύμβαση αναφέρεται ότι η Ελλάδα δεν παραιτείται από τις πολεμικές αποζημιώσει και το δάνειο. Παρ' όλα αυτά η Γερμανία θεωρεί ότι το «θέμα έκλεισε».

1964 1967 Η Ελλάδα αρχίζει να θέτει ζήτημα κατοχικού δανείου. Αρχικώς (1966) εισπράττει την απάντηση ότι η κυβέρνηση Καραμανλή είχε νωρίτερα παραιτηθεί. Αργότερα (1967) αναγνωρίζει ότι παραίτηση (προφορικώς ή εγγράφως) δεν υπάρχει.

1974 Επανέρχεται το ζήτημα του κατοχικού δανείου. Η Γερμανία απαντά ότι περιλαμβάνεται στη συμφωνία του Λονδίνου.

1991 1995 Τα ανεπίσημα και επίσημα ελληνικά διαβήματα απορρίπτονται από το Βερολίνο μ΄ επιχειρήματα του τύπου ότι «μισό αιώνα μετά δεν εγείρονται τέτοια θέματα?».
1996 Συγκροτείται Εθνικό Συμβούλιο για τη διεκδίκηση των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.

Σημ. Σήμερα οι επανορθώσεις-αποζημιώσεις, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας ανέρχονται σε 108,43 δισ. ευρώ, χωρίς τόκους. Το κατοχικό δάνειο, ύψους 3,5 δισ. δολαρίων, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία σε 54 δισ. ευρώ (πάλι χωρίς τόκους) .

Πηγή: http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=27721&subid=2&pubid=112389372

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΥΓΟΥΛΑΣ: "ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΣ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ"


Ψηφίζω όχι στη συντονισμένη τρομοκρατία των συνειδήσεων μας και στα Μέσα Μαζικής επιλεκτικής Ενημέρωσης.  Όχι στα αυξανόμενα συσσίτια, στην διόγκωση της ανεργίας και των ανασφάλιστων και στην εξαθλίωση των Α.μεΑ. και των οικογενειών τους. Όχι στα τελεσίγραφα για παραχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας και στην διαπραγμάτευση που γίνεται για μένα χωρίς εμένα. Όχι στους δυσνόητους οικονομοτεχνικούς όρους που θέλουν να γίνουν φορολογικοί νόμοι για τα όνειρα, τις ελπίδες και το χαμόγελό μας. Όχι στη χειραγώγηση της Δημοκρατίας που γεννήθηκε στην Ελλάδα και στη μόνιμη έκλειψη του ελληνικού λαμπερού μας ήλιου. Η υποταγή παρέχει ασφάλεια. Η ελευθερία μπορεί να στιγματίζεται ως επικίνδυνη επιλογή, αλλά η Ευρώπη θεμελιώθηκε στην ελευθερία και στην ισότητα.

Βαγγέλης Αυγουλάς

Δικηγόρος, Επικεφαλής Νεολαίας Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών, Δημοτικός Σύμβουλος Ιλίου.


ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ; ΝΑΙ. ΞΕΡΟΥΜΕ



Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Ήμουν εξ αρχής ευρωσκεπτικιστής. Δεν ήμουν εναντίον του ευρώ ως κοινού νομίσματος. Η θεωρία ήταν καλή . Αλλά ή «οικονομική Ένωση»; Αυτή η περίφημη «Ευρωπαική Ολοκλήρωση»; Τι δουλειά είχαμε εμείς; Το θέλαμε να γίνουμε «ένα»; Το μπορούσαμε; Και – το σημαντικότερο- οι «υπόλοιποι», οι «ισχυροί» μας ήθελαν ως εταίρους; Ή μήπως προετοίμαζαν τη δημιουργία του «υπηρετικού προσωπικού»; Μπήκαμε όμως. Χωρίς να μας ρωτήσουν. Και στις 31 Δεκεμβρίου 2001 ακούγαμε: «Αποχαιρετάμε οριστικά τη δραχμή και το ευρώ, μπαίνει, από αύριο καθοριστικά στην ζωή μας .Την πρώτη συναλλαγή σε ευρώ θα πραγματοποιήσουν ο πρωθυπουργός Σημίτης και ο διοικητής της Τράπεζας Παπαδήμος».

Το που βρίσκονται αυτή τη στιγμή Σημίτης και Παπαδήμος και άλλοι «αρχιτέκτονες» της πάση θυσία – και με κάθε τρόπο- ενσωμάτωσής μας στην Ευρωπαική Ολοκλήρωση ξέρουμε πολύ καλά. Αλλά συνηθίσαμε στο ευρώ και την Ευρωζώνη, μάθαμε έτσι, «απολαύσαμε» σε μια περίοδο τεχνητής οικονομικής «ανάτασης» , κάποιοι …έξυπνοι έβγαλαν ΠΟΛΛΑ λεφτά, άλλοι ασυνάρτητοι τα έβγαλαν αλλά τα έχασαν και ξαφνικά – σχεδόν- ύστερα από 3-4 χρόνια απερίγραπτης λιτότητας, φτωχοποίησης και τρομοκρατίας, μας απειλούν να μας τα πάρουν όλα. Όσα δεν μας έχουν πάρει ακόμα. Λοιπόν: Ανεξάρτητα από τον Τσίπρα και το Σύριζα και τα άλλα κόμματα και τις προεκλογικές υποσχέσεις και τις απερίγραπτες αδυναμίες του «συστήματος» να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στους κανόνες του παιχνιδιού σαν τον «μάγκα» που κάθεται στο τραπέζι να παίξει πόκα χωρίς να ξέρει σε ποιο «παιχνίδι» κερδίζει η κέντα και σε ποιο τα τρία, εμείς τι θέλουμε αυτή τη στιγμή; Ξέρουμε;

Ναι ξέρουμε.

- Θέλουμε υπεύθυνους, σοβαρούς, γνώστες του παιχνιδιού και ηθικούς Έλληνες πολιτικούς και Έλληνες οικονομολόγους που να μας σέβονται, να μη μας κοροιδεύουν και να μη μας λένε ψέματα.

- Θέλουμε ένα μηνιαίο εισόδημα που να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις ανάγκες αξιοπρεπούς διαβίωσης.

- Θέλουμε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα.

- Θέλουμε δουλειές και όχι ανεργία, συντάξεις και όχι προνοιακά επιδόματα.

- Θέλουμε ένα Ελληνικό Κράτος στοιχειώδους Ελληνικής Πρόνοιας και στοιχειώδους Ελληνικής Δικαιοσύνης

- Θέλουμε να μπορούμε να ζούμε στην όμορφη χώρα μας, να απολαμβάνουμε τις ομορφιές της, να μη μας κυνηγούν τα βασανιστικά και αναγκαστικά χρέη, να μην «σκοτωνόμαστε» μεταξύ μας, να έχουμε σχολεία για τα παιδιά και Βρεφονηπιακούς σταθμούς.

Κι αν αυτά τα έχουμε με ευρώ, με δραχμή ή με …δηνάριο, με Σύριζα, με Βαρουφάκη ή με Βασίλη Λεβέντη, πολύ λίγο μας ενδιαφέρει. Το καταλάβατε; Μπορούμε;