meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2015

ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ Ο ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ



Το επίτευγμα αναμένεται να βοηθήσει στην μελέτη εγκεφαλικών παθήσεων όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και ο αυτισμός. Ο εργαστηριακός εγκέφαλος έχει μέγεθος γόμας μολυβιού και περιέχει τόσο τη δομή όσο και το 99% των γονιδίων που υπάρχουν στον πραγματικό αναπτυσσόμενο εγκέφαλο ενός ανθρώπινου εμβρύου. Περιλαμβάνει επίσης το νωτιαίο μυελό. Επιστήμονες στις ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι ανέπτυξαν στο εργαστήριο για πρώτη φορά ένα σχεδόν πλήρη ανθρώπινο εγκέφαλο, ο οποίος αντιστοιχεί στον πραγματικό εγκέφαλο ενός εμβρύου πέντε εβδομάδων.

Ο εγκέφαλος δημιουργήθηκε από ενήλικα ανθρώπινα δερματικά κύτταρα, που αναπρογραμματίσθηκαν για να γίνουν βλαστικά-πολυδύναμα και μετά εξειδικεύθηκαν ξανά σε νευρωνικά-εγκεφαλικά κύτταρα.

Το επίτευγμα αναμένεται να βοηθήσει στην μελέτη εγκεφαλικών παθήσεων όπως η νόσος Αλτσχάιμερ και ο αυτισμός. Ο εργαστηριακός εγκέφαλος έχει μέγεθος γόμας μολυβιού και περιέχει τόσο τη δομή όσο και το 99% των γονιδίων που υπάρχουν στον πραγματικό αναπτυσσόμενο εγκέφαλο ενός ανθρώπινου εμβρύου. Περιλαμβάνει επίσης το νωτιαίο μυελό.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή βιολογικής χημείας και φαρμακολογίας Ρενέ Ανάντ του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν την εντυπωσιακή ανακοίνωση σε συνέδριο στρατιωτικής ιατρικής που διοργάνωσε το υπουργείο Αμυνας των ΗΠΑ στη Φλόριντα, δήλωσαν ότι ο καλλιεργημένος στο εργαστήριο εγκέφαλος θα επιταχύνει τις δοκιμές πειραματικών νευρολογικών φαρμάκων, πριν λάβουν χώρα οι κανονικές κλινικές δοκιμές.

Παρακάμπτονται έτσι ηθικά διλήμματα, αν τα αρχικά πειράματα έπρεπε να γίνουν σε πραγματικούς ανθρώπινους εγκεφάλους, ενώ δεν χρειάζεται πλέον τα πειράματα να περιορισθούν σε εγκεφάλους τρωκτικών.

«Όχι μόνο μοιάζει με τον αναπτυσσόμενο εγκέφαλο, αλλά επίσης τα διάφορα είδη κυττάρων του εκφράζουν σχεδόν όλα τα γονίδια, όπως σε έναν κανονικό εγκέφαλο», δήλωσε ο Ανάντ. Το βασικό που λείπει από το εργαστηριακό αντίγραφο του εγκεφάλου, είναι ένα αγγειακό σύστημα, καθώς οι επιστήμονες θα χρειάζονταν μια τεχνητή καρδιά για να το πετύχουν αυτό. Χρειάζονται περίπου 15 εβδομάδες για να αναπτυχθεί ένα τέτοιο μοντέλο εγκεφάλου ανάλογου με τον εγκέφαλο ενός εμβρύου πέντε εβδομάδων.

Οι ερευνητές δήλωσαν ότι θα δοκιμάσουν να δημιουργήσουν στο εργαστήριο ακόμη πιο ώριμους εγκεφάλους, που να αντιστοιχούν σε εγκέφαλο εμβρύου 12, 16 ή και 20 εβδομάδων.

Άλλοι επιστήμονες εμφανίσθηκαν επιφυλακτικοί -με δεδομένο ότι δεν έχει υπάρξει ακόμη σχετική επιστημονική δημοσίευση παρά μόνο ανακοίνωση- και περιμένουν να δουν περισσότερα στοιχεία για να κάνουν αξιολόγηση, αν και ο Ανάντ εμφανίζεται μάλλον κρυψίνους για τις λεπτομέρειες της έρευνάς του.

 «Όταν κάποιος κάνει έναν τέτοιο εντυπωσιακό ισχυρισμό, τότε θα πρέπει να επιφυλαχθείς, εωσότου είναι πρόθυμος να αποκαλύψει περισσότερα πράγματα», δήλωσε στη «Γκάρντιαν» ο νευρολόγος Ζαμίλ Καντέρ του νοσοκομείου Τζον Ράντκλιφ της Οξφόρδης.

Από την πλευρά του, ο αμερικανικός στρατός ενδιαφέρεται για τη συγκεκριμένη έρευνα, προσδοκώντας ότι μπορεί να βοηθήσει στην μελέτη των εγκεφαλικών τραυμάτων των στρατιωτών, καθώς και της μετατραυματικής διαταραχής τους.



Η ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΕΑ ΜΕΛΗ-ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ



Στόχος της ορχήστρας των ονείρων είναι να υποστηρίξει νέους, ταλαντούχους μουσικούς και να βοηθήσει στην εκπαίδευση, στην καλλιτεχνική τους εξέλιξη καθώς επίσης και στη μελλοντική επαγγελματική τους πορεία. Οι νέοι εξοικειώνονται με την ορχηστρική τέχνη και εντάσσονται στα πολιτιστικά δρώμενα με συναυλίες και άλλες δραστηριότητες.

Έως 18 Σεπτεμβρίου 2015 καταγράφονται οι νέοι μουσικοί που θέλουν να ενταχθούν στην ορχήστρα των ονείρων. Η πρόσκληση απευθύνεται σε νέους και νέες μουσικούς ηλικίας 16-30 ετών οι οποίοι βρίσκονται σε επίπεδο κατωτέρας και πάνω. Οι υποψήφιοι που πληρούν τις προδιαγραφές θα κληθούν για ακρόαση.

Δηλώσεις Συμμετοχής και επικοινωνία: 210 2610529
Κ. Γαβράς Γιάννης, Δευτέρα-Παρασκευή 11:00-13:00

Πέμπτη 3 Σεπτεμβρίου 2015

ΕΙΡΗΝΗ ΚΟΥΡΟΥΒΑΝΗ: ΜΙΑ ΑΥΤΟΔΥΤΡΙΑ ΜΕ ΣΠΑΝΙΑ ΠΑΘΗΣΗ


«Στη ζωή δεν υπάρχουν περιορισμοί». Ειρήνη, 47 ετών, ΑμεΑ εκ γενετής. Λόγω μιας σπάνιας αναπηρίας, περπάτησε πρώτη φορά, όταν τα άλλα παιδιά έπαιζαν κυνηγητό κι όμως έγινε πρωταθλήτρια άρσης βαρών, χορεύτρια, αθλήτρια στίβου, ιστιοπλόος και τον τελευταίο χρόνο, αυτοδύτρια. Αν και μπήκε στη θάλασσα στα 15 της κι ενώ ακόμα κολυμπάει μόνο με σανίδα, κάθε Σαββατοκύριακο φοράει τη στολή της, φορτώνεται τις μπουκάλες και βουτάει σε έναν κόσμο «όπου περπατάς χωρίς πάτωμα».

Αλεξάνδρα Τζαβέλλα.

«Πρωτοπερπάτησα όταν ήμουν 8 ετών. Όχι μόνη μου, με πατερίτσες και με τα πόδια μου μέσα σε κηδεμόνες -κάτι ειδικά ορθοπεδικά βοηθήματα που σε βοηθούν να στηρίζεσαι. Καλοκαίρι στην πλατεία του χωριού μου στην Ηλεία, βγήκα να παίξω με κάτι παιδιά που είχαν έρθει από την Αθήνα. Όταν με είδαν να περπατάω, φώναξαν «Κοιτάξτε, κοιτάξτε, ένα ρομπότ».

«Αρθρογρύπωση». Αυτή είναι η σπάνια αναπηρία μου. Χαίρομαι που είναι σπάνια πάθηση. Μ΄ αρέσουν τα σπάνια πράγματα, οι σπάνιοι άνθρωποι, είμαι συλλέκτρια σπάνιων αντικειμένων.

Έμενα μόνιμα μέσα στο νοσοκομείο, μέχρι που έκλεισα τα 8, λόγω των συχνών εγχειρήσεων. Σε τέσσερις θαλάμους του ΠΙΚΠΑ Πεντέλης, ήμαστε περίπου 400 παιδιά. Όλα δίπλα δίπλα, με τα παιχνίδια μας και τα γέλια μας παρά τα προβλήματά μας. Ήμουν πανευτυχής με τόσο κόσμο γύρω μου.

Τελείωσα το σχολείο με διάφορες περιπέτειες. Το δημοτικό ήταν δίπλα από το σπίτι και για μια χρονιά, με πήγαινε η αδερφή μου αγκαλιά. Στο Γυμνάσιο προέκυψε θέμα γιατί έπρεπε να ανεβαίνω μια μεγάλη ανηφόρα, οπότε στην Α΄ Γυμνασίου μετακόμισα στην Κυπαρισσία.

Στη Β΄ Γυμνασίου, νοίκιασα το σπίτι ενός φίλου μας, γαλατά που έμενε δίπλα στο σχολείο. Επειδή ήταν γαλατάς, στις 6:30 έπρεπε να φεύγει και με άφηνε κι εμένα στο σχολείο, μιάμιση ώρα πριν το κουδούνι. Ανυπομονούσα να αρχίσει το μάθημα.

Το σχολείο της Ανδρίτσαινας, ένα πανέμορφο κτίριο, έχει 100 -και βάλε- σκαλοπάτια. Ούτε κι αυτά τα θυμάμαι με κούραση. Με το που καθόμουν στο θρανίο, είχα ξεχάσει την ταλαιπωρία.

Πάντα είχα ανάγκη για κινητική δραστηριότητα. Μικρή μπορούσα να την εκφράσω μόνο σκουπίζοντας την αυλή και σκαρφαλώνοντας στις καρέκλες για να καθαρίσω τα τζάμια του σπιτιού.

Γυμναστική στο σχολείο, σήμαινε για μένα «βλέπω από μακριά». Πολλές φορές, φανταζόμουν τον εαυτό μου να κρεμιέται από το μονόζυγο μαζί με τους άλλους συμμαθητές. Ένιωθα ότι μπορούσα, όμως ντρεπόμουν να το πω στους καθηγητές για να μην τους φέρω σε δύσκολη θέση.

Ήμουν ήδη φοιτήτρια στο Πολιτικό της Νομικής όταν με πήρε ένας φίλος και με πήγε στο Ολυμπιακό στάδιο. Είδα μέσα στο γήπεδο, να τρέχουν τα ειδικά αμαξίδια, με τις τρεις ρόδες. Άστραψε το μάτι μου. "Εδώ είμαστε!" είπα. Αυτό το αμαξίδιο έγινε το ποδήλατό μου. Το πατίνι που δεν μπόρεσα να κάνω όταν ήμουν κοριτσάκι.

Περίπου μια 10ετία, παράλληλα με τις σπουδές μου έκανα προπονήσεις στίβου. Ήμουν μέλος και σε μια θεατρική ομάδα.

Τέντωσε το χέρι σου μπροστά. Λύγισε την παλάμη προς τα πάνω. Εγώ δεν μπορώ να το κάνω. Αυτή ήταν η αφορμή για να ξεκινήσω βάρη. Τελικά, συνειδητοποίησα πως μπορούσα να σηκώσω το σωματικό μου βάρος, δηλαδή 40 κιλά. Κι έτσι μαζί με όλα τ΄ άλλα, μπήκε στο πρόγραμμα και ο πάγκος.

Έγινα μέλος της Εθνικής Ομάδας Άρσης Βαρών, συμμετείχα σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα, έλαβα την 3η θέση. Είχα ξεκινήσει και χορό, με αφορμή μια συμμετοχή μου σε διαγωνισμό ballroom.

Στα 31 μου διορίστηκα στο δημόσιο. Είχαν προκηρυχθεί θέσεις στον ΟΑΕΔ για ΑμεΑ με πτυχίο του Πολιτικού Νομικής ή της Παντείου. Αν και έχω 16 χρόνια στην ίδια δουλειά, ο κόσμος με ρωτάει "Διορίστηκες χθες;". «Δε δικαιολογείται» λέει, «τόσο χαμόγελο». Λατρεύω τη δουλειά μου, είναι η σταθερά μου, η πηγή ενέργειάς μου.

Την περίοδο που διορίστηκα μετά τη δουλειά έκανα πρόβες με την ομάδα χορού «Λάθος Κίνηση» του Κωνσταντίνου Μίχου. Πέντε ώρες καθημερινά, βρισκόμουν ανάμεσα σε σώματα που πετάνε. Τότε επί της ουσίας γύμνασα πρώτη φορά τα πόδια μου.

Τα τελευταία 7 χρόνια, κάθε Σαββατοκύριακο κάνω ιστιοπλοΐα. Ξεκίνησα εντελώς τυχαία, όταν ένας φίλος που έψαχνε συναθλήτρια, μου ζήτησε να τον βοηθήσω. Μέχρι τότε είχα κολυμπήσει μόνο με σανίδα με λαβή. Ακόμα έτσι κολυμπάω, δεν μπορώ αλλιώς.

Πέρσι το φθινόπωρο, μπαίνει στη ζωή μου η κατάδυση και τα σαρώνει όλα. Εδώ είναι κόσμος. Ξαφνικά περπατάω.

Στο βυθό ξύπνησαν μνήμες από ένα σώμα που έχει χορέψει. Και τώρα είναι  ελεύθερο και εκτιμά ότι δεν υπάρχει πάτωμα. Ενώ η ίδια η ζωή σε περιορίζει, έρχεται ταυτόχρονα και σε απελευθερώνει. Και σου λέει «εδώ κάτω δεν έχεις περιορισμούς». Σε τραβάει ο ήλιος και ταξιδεύεις με τις ακτίνες του.

Μόλις μπει το πρόσωπό μου κάτω από το νερό η ύπαρξή μου αλλάζει διάσταση. Γιατί στον βυθό δεν υπάρχουν όλα αυτά που σε αποσπούν. Σου προκαλεί δέος το απέραντο γαλάζιο, η μαγεία της σιωπής και η οπτική καθαρότητα του βυθού. Είδα μια καινούργια γη καλυμμένη από νερό».


Πηγή: http://www.queen.gr/

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

SOS ΤΗΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ -ΞΑΝΑ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ Ο ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΥΓΟΥΛΑΣ



ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΩΝ ΟΥΣΙΩΝ


Email: prolipsiworkers@gmail.com – Τηλ.: 6978741064, 6985713648

Τρίτη, 01/09/ 2015

FOLLOW-UP Συνέντευξης Τύπου στην Αθήνα

Το Δ.Σ. του Σωματείου των Εργαζομένων στα Κέντρα Πρόληψης των Εξαρτήσεων  παραχώρησε σήμερα, 1/9, συνέντευξη τύπου. Κάλυψαν δημοσιογράφοι, ενώ στήριξε με την παρουσία του το Μέλος της Επιτροπής Υγείας και Κοινωνικής Πολιτικής της ΚΕΔΕ, κος. Ευάγγελος Αυγουλάς και η εκπρόσωπος των εργαζομένων του 18 ΑΝΩ, Μαρία Χλωρού.

Τα Μέλη του Δ.Σ., Νίκος Λάιος, Αλέξανδρος Σταθακιός, Γιώργος Λεχουρίτης, Ιωάννα Μαρίνου και Σπύρος Σασσάνης  ενημέρωσαν για το έργο των εργαζομένων των Κέντρων Πρόληψης στις συνεχιζόμενες συνθήκες διάρρηξης των δεσμών, φτωχοποίησης, αποξένωσης, εξατομίκευσης, έλλειψης νοήματος και προοπτικών.

Ενημέρωσαν πως, παρά τον υπερδιπλασιασμό της δουλειάς σε υποστελεχωμένες δομές, που συνδυάζεται με κρίσιμες ποιοτικές αλλαγές στους ανθρώπους, τις αντιλήψεις, τις σχέσεις τους στην εποχή των μνημονίων, συνεχίζονται οι καθυστερήσεις στην επιχορήγηση των Κέντρων Πρόληψης.  Σημείωσαν πως η 3η δόση του Υπουργείου Εσωτερικών, που βάσει Προγραμματικής Σύμβασης έπρεπε να έχει καταβληθεί τον Ιούλιο του 2015, δεν έχει ακόμη εκταμιευθεί, εντείνοντας τα ήδη σωρευμένα προβλήματα (απλήρωτοι/ες εργαζόμενοι/ες, οφειλές σε ΙΚΑ και Εφορίες).

Κατηγόρησαν το γραφείο του πρώην Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας για την καθυστέρηση έκδοσης Κοινής Υπουργικής Απόφασης (ΚΥΑ), που όφειλε να έχει ολοκληρωθεί -σε συνέχεια διάταξης Νόμου, ψηφισμένου τον Μάρτιο του 2015- και αφορά τον ορισμό μιας νομότυπης και ενιαίας διαδικασίας ένταξης των εργαζομένων σε κοινό μισθολόγιο. Χωρίς αυτήν την ΚΥΑ, δεν υφίσταται καν ενιαίος τρόπος υπαγωγής σε μισθολόγιο, δεν προσδιορίζονται προϋπηρεσίες και αρμοδιότητες, δεν ρυθμίζονται κρίσιμα ζητήματα που συσσωρεύτηκαν ως την ψήφιση του Νόμου. Ως συνέπεια, δεν μπορούν να προϋπολογιστούν και να απολογιστούν οι δαπάνες των δομών και καθυστερούν έτι περαιτέρω οι υπογραφές διμερών συμβάσεων μεταξύ ΟΚΑΝΑ και κάθε Κέντρου Πρόληψης – καθιστώντας τα Κέντρα Πρόληψης «δομές-φαντάσματα», στα όρια του Νόμου. Παρότι και το Υπουργείο Υγείας (εποπτεύων φορέας, πια) και ο ΟΚΑΝΑ (επιστημονικός επόπτης και συμβαλλόμενος στις ανύπαρκτες συμβάσεις συνεργασίας) είναι ολοφάνερα έκθετοι, ωστόσο η ΚΥΑ κλείστηκε στα συρτάρια.

Μόνο την τελευταία βδομάδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά από πιέσεις του Σωματείου μας και την ανάληψη του θέματος από το γραφείο του πρώην Υπουργού Υγείας, υπήρξε ξεμπλοκάρισμα – με σημαντική τη συμβολή του παρόντος στη συνέντευξη τύπου, κου. Αυγουλά. Στις 27 Αυγούστου, η ΚΥΑ υπογράφηκε από τους τότε Υπουργούς Υγείας και Εσωτερικών, αλλά δεν έγινε δεκτή από το Εθνικό Τυπογραφείο, λόγω προθεσμίας κατάθεσης εγγράφων στο όριο της αντικατάστασης της κυβέρνησης από υπηρεσιακή.

Βαρύτατες ευθύνες καταλόγισαν οι εκπρόσωποι του Σωματείου στο γραφείο του πρώην Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας και για την καθυστέρηση συγκρότησης και σύγκλησης της Επιτροπής Παρακολούθησης για τη Λειτουργία των Κέντρων Πρόληψης (συνεδρίασε μόνο μία φορά στους 7 μήνες κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), καθώς και της συγκρότησης ομάδας εργασίας για την επεξεργασία Ενιαίου Εσωτερικού Κανονισμού Λειτουργίας των Κέντρων Πρόληψης (προβλεπόμενου από νόμο του… 2011 και από την τρέχουσα κεντρική Προγραμματική Σύμβαση, που το Υπουργείο Υγείας έχει υπογράψει). Με τις καθυστερήσεις αυτές το μόνο όργανο που μπορεί να ασκεί πραγματικά κάποια εποπτεία στα Κέντρα Πρόληψης δεν λειτουργεί, ενώ οι 67 αστικές εταιρείες αφήνονται να λειτουργούν η καθεμιά όπως επιθυμεί το δικό της Δ.Σ. (αν υποτεθεί ότι επιθυμούν κάτι συγκεκριμένο).

Τέλος, στο ζήτημα της επίλυσης του θεσμικού προβλήματος των Κέντρων Πρόληψης -επίλυση που όχι μόνο δεν θα είχε οικονομικό κόστος, αλλά θα δημιουργούσε οικονομίες και διαφάνεια- η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν έκανε αυτό για το οποίο είχε δεσμευτεί (13 ΝΠΔΔ), αλλά δεν έκανε ή καν πρότεινε τίποτα.

Η εκτίμηση του Δ.Σ. του Σωματείου είναι πως όλες αυτές οι καθυστερήσεις οφείλονται μεν σε διάφορους λόγους, ωστόσο κεντρικός λόγος είναι ότι μια σειρά διαχρονικών συμφερόντων, που εκφράστηκαν και δια του γραφείου του πρώην Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας, επιθυμούν να μην υπάρχει στέρεος, ενιαίος, αυτόνομος και δημόσιος πυλώνας Πρόληψης της εξάρτησης, αλλά να παραμείνουν οι ξεχωριστές, χαώδεις, εξαρτημένες και χειριζόμενες 67 αστικές εταιρείες-μαγαζιά ή όσες από αυτές αντέξουν στις πολιτικές των μνημονίων.

Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων έκλεισαν καλώντας την υπηρεσιακή κυβέρνηση να εκδώσει την ΚΥΑ για το μισθολογικό των Κέντρων Πρόληψης και να συγκροτήσει την ομάδα εργασίας για τον Εσωτερικό Κανονισμό, ως όφειλε αλλά δεν έπραξε η προηγούμενη κυβέρνηση.

Τέλος, δήλωσαν ότι θα χρησιμοποιήσουν όλα τα διαθέσιμα μέσα πάλης τους, ώστε μέσα από το άνοιγμα ενός νέου κύκλου κοινών αγώνων με τους συναδέλφους των υπόλοιπων δομών αντιμετώπισης της εξάρτησης, να συμβάλουν στην αναζήτηση και τη δημιουργία ενός νέου μοντέλου αντιμετώπισης της εξάρτησης, με φρέσκιες αντιλήψεις και πρακτικές, που θα περιλαμβάνει τα Κέντρα Πρόληψης ως δημόσιες δομές και τις υπηρεσίες τους ως κοινωνικές παρεμβάσεις με σκοπό την ανέλιξη του ανθρώπου και των ομάδων του.

Από την πλευρά του ο κος. Αυγουλάς μίλησε για τον «αποκεφαλισμό» του από τη θέση του προέδρου του Κέντρου Πρόληψης «ΦΑΕΘΩΝ», ως αποτέλεσμα της νόμιμης απαίτησής του να καταβάλει ο ΟΚΑΝΑ περί τα 354.000€ που όφειλε στο Κέντρο Πρόληψης και της γενικότερης έμπρακτης συμπαράταξής του με τους εργαζόμενους πανελλαδικά. Μίλησε ακόμη για τις προσπάθειές του να συγκροτηθεί ένα όργανο των 67 ξεχωριστών διοικήσεων των Κέντρων Πρόληψης, ώστε να υπάρχουν συλλογικές διαπραγματεύσεις στον χώρο, μέσα από δύο συναντήσεις τις οποίες κάλεσε. Τόνισε ότι το σχέδιο καταστατικού αυτού του οργάνου, το οποίο αφιλοκερδώς επικαιροποίησε ο ίδιος ως νομικός, παραμένει στη διάθεση όποιου Δ.Σ. ενδιαφέρεται να το ζητήσει.

Τέλος, η συνάδελφος Μαρία Χλωρού από το 18 ΑΝΩ εκτίμησε ότι η επίλυση του θεσμικού προβλήματος των Κέντρων Πρόληψης, αλλά και του 18 ΑΝΩ, παρότι δεν έχει οικονομικό κόστος, δεν προχωρά διότι οι ασκούντες πολιτικές δεν θέλουν να έχουν δημόσιες υπηρεσίες υγείας με έμπειρο προσωπικό, πάγια παροχή υπηρεσιών και άρα πάγια έξοδα, αλλά ιδιωτικές εταιρείες και ΜΚΟ με κακοπληρωμένο και «ευέλικτο» προσωπικό και υπηρεσίες «μιας χρήσης».


Τρίτη 1 Σεπτεμβρίου 2015

ΣΤΗΝ Α’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΤΗΝ ΕΙΧΑΝ ΞΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΠΕΤΥΧΕ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ!

Ένα μάθημα από την Ιωάννα

Η Ιωάννα στην Α΄ Δημοτικού παρουσίασε μια μαθησιακή δυσκολία. Δεν έγραφε σωστά, κολλούσε τα γράμματα ή τα ανακάτευε, μπέρδευε τους αριθμούς, κουραζόταν εύκολα. Η μητέρα της, σε συνεργασία με τη δασκάλα που το επισήμανε κι εκείνη, άρχισε να αναζητεί τις αιτίες. Γιατροί, ψυχολόγοι, παιδοψυχίατροι. Η εκτίμηση όλων ήταν ότι πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο και ικανό παιδί. Μόνο στο ΚΔΑΥ (Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης, Υποστήριξης, υπηρεσία του υπουργείου Παιδείας που ασχολείται με μαθητές που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες) γνωμάτευσαν ότι το παιδί έχει χαμηλή νοημοσύνη. Το ειδικό σχολείο που επέλεξαν οι γονείς και ένα κέντρο για αυτιστικά παιδιά έφερε αντίθετα αποτελέσματα. Έτσι η μητέρα της αποφάσισε να τη στηρίξει για να έχει μια «κανονική» ζωή. Επιστράτευσε όλη την ευρηματικότητά της, με υπολογιστές ή χρωματιστά ξυλάκια, για να μάθει η Ιωάννα αριθμητική. Διάβαζε ώρες μαζί της, απαντώντας σε κάθε δυσκολία που αντιμετώπιζε, επινοούσε τρόπους για να τη βοηθάει να εμπεδώνει τα μαθήματά της.

Μαρία Κατσουνάκη.

Οι βάσεις εισαγωγής, οι σχολές με τη μεγαλύτερη πτώση ή άνοδο, οι φετινοί αριστούχοι των Πανελλαδικών Εξετάσεων, πρόσωπα ευτυχισμένα, λαμπερά, κόποι που αποδίδουν, δουλειά, πείσμα, μέθοδος, επιμονή.

Λέξεις και εικόνες των ημερών, εκτιμήσεις που επιστρέφουν με συνέπεια κάθε χρόνο, άρρηκτα συνδεδεμένες με την τελετουργία των εισαγωγικών εξετάσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Φέτος, εκτός από τον Ζυλιέν, μετανάστη από την Αφρική με τα 18.500 μόρια, ή τον Γιώργο, τον Κωνσταντίνο, την Ηλιάννα, τον Πάρη με τα πάνω από 19.500 μόρια, που γνωρίζουν τα τελευταία 24ωρα τη δημοσιότητα των αριστούχων, υπάρχει και η Ιωάννα. Δύο χρόνια μεγαλύτερη από τους άλλους υποψήφιους γιατί πέρασε στο ΤΕΙ Λογοθεραπείας στην Πάτρα με την τρίτη προσπάθεια.

Η δική της διαδρομή μοιάζει όσο και διαφέρει από την αντίστοιχη των συνομήλικων της σε πολλά σημεία. Στην Α΄ Δημοτικού παρουσίασε μια μαθησιακή δυσκολία. Δεν έγραφε σωστά, κολλούσε τα γράμματα ή τα ανακάτευε, μπέρδευε τους αριθμούς, κουραζόταν εύκολα. Η μητέρα της, σε συνεργασία με τη δασκάλα που το επισήμανε κι εκείνη, άρχισε να αναζητεί τις αιτίες. Γιατροί, ψυχολόγοι, παιδοψυχίατροι. Η εκτίμηση όλων ήταν ότι πρόκειται για ένα πολύ έξυπνο και ικανό παιδί. Μόνο στο ΚΔΑΥ (Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης, Υποστήριξης, υπηρεσία του υπουργείου Παιδείας που ασχολείται με μαθητές που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες) γνωμάτευσαν ότι το παιδί έχει χαμηλή νοημοσύνη. Το ειδικό σχολείο που επέλεξαν οι γονείς και ένα κέντρο για αυτιστικά παιδιά έφερε αντίθετα αποτελέσματα. Έτσι η μητέρα της αποφάσισε να τη στηρίξει για να έχει μια «κανονική» ζωή. Επιστράτευσε όλη την ευρηματικότητά της, με υπολογιστές ή χρωματιστά ξυλάκια, για να μάθει η Ιωάννα αριθμητική. Διάβαζε ώρες μαζί της, απαντώντας σε κάθε δυσκολία που αντιμετώπιζε, επινοούσε τρόπους για να τη βοηθάει να εμπεδώνει τα μαθήματά της. Η μητέρα, το πρωί εργαζόταν σε ιδιωτική εταιρεία, με ένα ωράριο απαιτητικό, που πολλές φορές την κρατούσε στη θέση της ώς αργά το απόγευμα. Ζούσαν δε, μετά το διαζύγιο, αποκλειστικά με τον μισθό της, τρία άτομα. Εκείνη και τα δύο παιδιά της, το δεύτερο αγόρι, σπουδάζει ήδη στο Πολυτεχνείο της Πάτρας. Η Ιωάννα συνέχισε• πήγε γυμνάσιο και ύστερα σε ΕΠΑΛ Βρεφονηπιοκόμων. Δεν ήταν τίποτα απρόσκοπτο. Κέρδιζε κάθε βήμα της με κόπο και πείσμα. Κάθε φορά που έπεφτε, κάποιες φορές γιατί οι άλλοι δεν την εμπιστεύονταν (δεν θα ξεχάσει το 19 που έγραψε στη Βιολογία και έγινε 8, γιατί ο καθηγητής ήταν πεπεισμένος ότι αντέγραψε...), είχε ένα χέρι, της μητέρας της, να τη βοηθάει να ορθοποδήσει. «Εγώ είμαι εδώ», της έλεγε.

Κάπως έτσι, η Ιωάννα, με τις «σύνθετες μαθησιακές δυσκολίες» αποφάσισε να προσπαθήσει να δώσει εισαγωγικές, ενώ παράλληλα πήγαινε στο δημόσιο ΙΕΚ της Πάτρας (όπου ήταν ήδη ο αδελφός της) συνεχίζοντας την ειδίκευση του ΕΠΑΛ. Διάβασε εντατικά, ήταν ταμένη στον σκοπό της γιατί «πιστεύει ότι μπορεί να βοηθήσει και τα άλλα παιδιά». Τα κατάφερε.

Χθες, η μητέρα της, η Π., ήθελε, μέσα στη μεγάλη χαρά της, να απευθυνθεί και σε άλλους: «Κάθε παιδί έχει χαρίσματα. Μου στοιχίζει πολύ να ακούω γονείς να αποκαλούν "άχρηστα" τα παιδιά τους. Δεν είναι. Εμείς τα κάνουμε. Με την Ιωάννα ασκήθηκα κι εγώ στην υπομονή. Απέκτησα ηρεμία».

Ο κόσμος των εισαγωγικών εξετάσεων, με τις βουτιές ή τις πτήσεις των βάσεων, συντίθεται κυρίως από δεκάδες διαφορετικές ιστορίες ζωής. Κάθε υποψήφιος διαγράφει τη δική του πορεία. Η Ιωάννα χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ για να αποτελέσει κρίκο σε μια αλυσίδα ομοιόμορφη, υπενθυμίζοντας ότι καμία ταχύτητα δεν είναι κεκτημένη. Οσο η επιτυχία δίνει χαρά τόσο και η αποτυχία πεισμώνει. Η δικαίωση είναι θέμα χρόνου. Αρκεί, κάποιος να σου λέει «εγώ είμαι εδώ».

Πηγή: Εφημερίδα «Η Καθημερινή»

Δευτέρα 31 Αυγούστου 2015

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΚΟΥΡΟΥΜΠΛΗ: ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΙΣΤΡΟ Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΑ


Πλέον η άδεια για τη λειτουργία ιδιωτικών οχημάτων μεταφοράς ασθενών δίδεται στις εξής περιπτώσεις: Σε ιδιωτικές κλινικές ή επιχειρήσεις που απασχολούν εργάτες ή τεχνίτες, σε ιατρικά διαγνωστικά εργαστήρια που διαθέτουν εξοπλισμό για εξειδικευμένες εξετάσεις, σε μονάδες χρόνιας αιμοκάθαρσης που λειτουργούν εκτός νοσοκομείων και κλινικών, σε γηροκομεία, οίκους ευγηρίας ή μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και σε ασφαλιστικές εταιρείες που ασκούν τον ασφαλιστικό κλάδο “βοήθεια”. Χωρίς άμεση ή έμμεση είσπραξη κομίστρου πρέπει να λειτουργούν τα ιδιωτικά ασθενοφόρα στη χώρα μας, όπως αναφέρει πρόσφατη εγκύκλιος του υπουργού Υγείας Παναγιώτη Κουρουμπλή, η οποία εκδόθηκε έπειτα από καταγγελίες σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας και κυκλοφορίας ιδιωτικών ασθενοφόρων. Πλέον η άδεια για τη λειτουργία ιδιωτικών οχημάτων μεταφοράς ασθενών δίδεται στις εξής περιπτώσεις:

Σε ιδιωτικές κλινικές ή επιχειρήσεις που απασχολούν εργάτες ή τεχνίτες, σε ιατρικά διαγνωστικά εργαστήρια που διαθέτουν εξοπλισμό για εξειδικευμένες εξετάσεις, σε μονάδες χρόνιας αιμοκάθαρσης που λειτουργούν εκτός νοσοκομείων και κλινικών, σε γηροκομεία, οίκους ευγηρίας ή μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων και σε ασφαλιστικές εταιρείες που ασκούν τον ασφαλιστικό κλάδο “βοήθεια”.

Για να μπορούν να λάβουν άδεια λειτουργίας ασθενοφόρου, οι παραπάνω φορείς πρέπει να έχουν προηγουμένως πάρει βεβαίωση από το ΕΚΑΒ ότι το ασθενοφόρο τους πληροί τις προδιαγραφές. Οι υπεύθυνοι των φορέων πρέπει, επίσης, να υποβάλουν στο ΕΚΑΒ υπεύθυνη δήλωση ότι έχουν λάβει γνώση των όρων και των υποχρεώσεων σχετικά με τη στελέχωση του ασθενοφόρου και τη διακίνηση ασθενών ή τραυματιών. Οι όροι αυτοί προβλέπουν ότι το ασθενοφόρο πρέπει να έχει οδηγό και συνοδηγό, με τουλάχιστον τον συνοδηγό να έχει στοιχειώδεις γνώσεις και εμπειρία στην παροχή πρώτων βοηθειών. Προβλέπουν, επίσης, ότι το ασθενοφόρο χρησιμοποιείται αποκλειστικά για την εξυπηρέτηση των μεταφορικών αναγκών, χωρίς άμεση ή έμμεση είσπραξη κομίστρου. Απευθυνόμενος προς τις Διευθύνσεις Μεταφορών και Υγείας, το ΕΚΑΒ και το Σώμα Επιθεωρητών Υγείας, ο κ. Κουρουμπλής ζητεί να μεριμνήσουν για την εφαρμογή της εγκυκλίου.


Πηγή: Ηλεκτρονικό περιοδικό «Health daily»


ΜΙΣΗ ΜΕΡΑ ΠΕΡΑΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΛΥΠΗΘΗΚΑ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥ


Μισή μέρα πέρασα στο Σπίτι του Χαμόγελου Του Παιδιού και ήταν τόσο όμορφα, που φεύγοντας λυπήθηκα όσους δεν έχουν προσπαθήσουν να αποδράσουν για λίγο από τη ρουτίνα τους κρατώντας ένα παιδικό χέρι!

Και για να τα πω λίγο πιο …πολιτικά: «Σκεφτείτε ότι κάθε παιδί που συναντάμε σήμερα εδώ, έχει κακοποιηθεί ή παραμεληθεί, από εγκληματικά ανεύθυνους μεγάλους. Από κάποιους που λέγονται άνθρωποι. Από κάποιους που αναπνέουν τον ίδιο αέρα με εμάς και μας προκαλούν ασφυξία. Κάθε παιδί που είναι εδώ μπροστά μας, όπως και δεκάδες άλλα σε όλη την Ελλάδα, παρά τη μικρή του ηλικία, τι και αν δεν έχει φταίξει πουθενά, έχει ζήσει μια ή περισσότερες μορφές βίας, έχει σημαδευτεί από λάθη και παραλείψεις στην ψυχή και στο σώμα του, ίσως για ολόκληρη τη ζωή του».


Εκείνο το μεσημέρι, Πέμπτη, 2 Ιουλίου, μπαίνοντας σε ένα από τα σπίτια του Χαμόγελου του Παιδιού,  σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό σχεδόν αυτόματα, γύρισα και τις είπα , με σπασμένη φωνή,  σχεδόν προετοιμάζοντάς τις, στις συνεργάτιδες μου.

Ο Πρόεδρος του Οργανισμού κ. Κώστας Γιαννόπουλος μου επιφύλασσε  μια έκπληξη : Ένα γεύμα, εκείνο το μεσημέρι, στο σπίτι του Οργανισμού στα Μελίσσια.

«Θα μας δουν άραγε σαν φίλους;» σκεφτόμουνα. «Ή θα είμαστε κάποιοι, ανάμεσα στους πολλούς, περίεργους ή ενοχλητικούς επισκέπτες, που για τα παιδιά δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον ;»

Ο προβληματισμός μου κράτησε μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Όταν κάτσαμε μαζί με 3-4 παιδιά στο σαλόνι να δούμε ένα παιδικό στην τηλεόραση, αμέσως έσπασε ο πάγος! Λίγα λεπτά αργότερα, δύο μικρά αγοράκια κάτι ψιθύρισαν μεταξύ τους.

Ενστικτωδώς ένιωσα ότι μιλάνε για μένα. Έπιασα και κάποιες σκόρπιες λέξεις και το επιβεβαίωσα. «Έχετε ξανασυναντήσει άνθρωπο που δε βλέπει»; ρώτησα και μπήκα στη συζήτηση για να τους λύσω όλες τις απορίες.

«Έτσι γεννήθηκα. Για να μη με νοιάζει όταν μπαίνει σαμπουάν στα μάτια μου», αστειεύτηκα. Κι’  αυτό ήταν αρκετό για να μπουν και άλλα παιδιά στη συζήτηση και να συνομιλήσουμε για αρκετή ώρα γύρω από την καθημερινή ζωή των τυφλών και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στον αγώνα μας για εκπαίδευση, δουλειά και διασκέδαση.

«Η  Άννα μας έχει καρφωθεί, κρέμεται από τα χείλη σας», μου είπε η Νία, η παιδίατρος του Οργανισμού που μας συνόδευε.

«Όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω αεροσυνοδός. Θα χρειαστεί πολλές φορές να συνοδεύω αναπήρους», μας αφόπλισε η μικρή.

Άραγε όλοι οι επαγγελματίες σ’ αυτή τη χώρα είναι τόσο ευσυνείδητοι και από τόσο μικρή ηλικία; Την απάντηση την ξέρετε όλοι. Και δυστυχώς για όλους μας, είναι αρνητική…

Στην τραπεζαρία, ένιωσα εξ αρχής τη ζεστασιά μιας οικογένειας που τα μέλη της κάθονται όλοι μαζί, όπως κάθε μέρα, για φαγητό. Δίπλα πειράγματα, πιο πέρα σχέδια για το παιχνίδι του απογεύματος, απέναντι ένα πηγαδάκι με 3-4 παιδιά να λένε το πώς πέρασαν το πρωινό τους, μια φωνή διεκδικεί να έρθει το γλυκό πριν το φαγητό! 27 νέοι μικροί μου φίλοι που δεν τους χόρταινα!

Η ώρα περνούσε. Έπρεπε να ανοίξω το κινητό. Πάντα το κλείνω όταν έρχομαι σε επαφή με παιδιά. Ομορφαίνουν τόσο πολύ την καθημερινότητά μου που δε θέλω αυτό να το διακόπτει κανείς και τίποτα!

34 κλήσεις, 11 μηνύματα, 13 mail και 4 inbox… Ανώμαλη προσγείωση στην καθημερινή ρουτίνα…