Όχι μόνον οι βαθείς γνώστες της ποδοσφαιρικής τέχνης αλλά και – κυρίως αυτοί- οι απλοί φίλαθλοι που λατρεύουν τη μπάλα σε σημείο φανατισμού και περιμένουν πως και πώς να πάνε στο γήπεδο ή να δουν μια μεγάλη διοργάνωση από την τηλεόραση με τη συμμετοχή των ομάδων τους και της Εθνικής μας Ομάδας και να ευχαριστηθούν, μόνο απογοήτευση νοιώθουν μετά τις εξελίξεις της σαιζόν που μας πέρασε, την έλλειψη διάκρισης των ελληνικών ομάδων, την πλήρη αποτυχία της Εθνικής μας αλλά και το χαμηλό επίπεδο ποδοσφαίρου στο Euro της Γαλλίας .
Ποδόσφαιρο σκοπιμότητας, τακτικισμός, αντιποδοσφαιρικά συστήματα, περίεργες διαιτησίες με σαφείς ωστόσο στόχους και ελάχιστες καλές στιγμές στο Euro. Αποδυναμωμένες Εθνικές Ομάδες, χωρίς πραγματικούς σταρ πλην κάποιων ελάχιστων που ωστόσο ΔΕΝ αγωνίζονται στα εθνικά πρωταθλήματα γιατί μέσα από ηχηρές μεταγραφές εισπράττουν «καλά φράγκα». Συνωστισμός των πάσης εθνικότητας καλών ποδοσφαιριστών σε λίγες ξένες ομάδες με αποτέλεσμα ένα ατέλειωτο πάρε-δώσε ποδοσφαιριστών που πλήττει τη δημιουργία νέων αθλητών. Ελληνική Εθνική Ομάδα – και όχι μόνον Ελληνική- ανοργάνωτη, αδιάφορη, χωρίς διοίκηση, χωρίς στόχο και εθνική συνείδηση, με λύσεις της τελευταίας στιγμής, εξαρτώμενη από «μισθοφόρους» που εισπράττουν στο εξωτερικό και για να παίζουν στην Εθνική ζητούν την άδεια των ομάδων τους. Κι όλα αυτά με μια διαιτησία πολύ μακριά από τον στόχο της αντικειμενικότητας , μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο σύστημα που ευνοεί μόνο την οικονομική σκοπιμότητα και ένα σύστημα βυθισμένο στα σκάνδαλα. Παντού. Στο Αζερμπαιτζάν, στην Αγγλία, στη Ρουμανία, στο Κατάρ, στην Ελλάδα, στη ΦΙΦΑ, στην ΟΥΕΦΑ, στους θεσμούς, στις διοικήσεις, στις Ομοσπονδίες.
Ό,τι συμβαίνει στην Αγγλία – τώρα με το brexit πάνω από 100 πρώτης διαλογής ξένοι ποδοσφαιριστές δεν ξέρουν που θα παίζουν του χρόνου- συμβαίνει και στην Ελλάδα και στη Σουηδία και στη Ρωσία και στην Τουρκία. Οι ισχυρές ομάδες με λεφτά, αγοράζουν - με όχι και τόσο «καθαρούς» τρόπους- ξένους σούπερσταρς μέσα από πολύπλοκα συστήματα μάνατζερς και εταιρειών και ατζέντηδων που δελεάζουν τους αθλητές, υποβαθμίζοντας τα εθνικά πρωταθλήματα και τις μεσαίες / μικρές ομάδες που μην έχοντας λεφτά να αγοράσουν αστέρια από την ξένη αγορά και μην έχοντας δημιουργήσει νέους παίκτες από το εγχώριο ποδόσφαιρο, παίρνουν τους χειρότερους «καλούς ξένους» δημιουργώντας μια πολυεθνική, πολυσυλλεκτική κρεατομηχανή.
Παίζουν μπάλα όλοι αυτοί; Ή απλώς κάνουν μια δουλειά για το υψηλό τους μεροκάματο; Και όταν κληθούν στις Εθνικές τους ομάδες – βλέπε Ρονάλντο- κάνουν αγγαρεία και προσπαθούν απλώς να μην τραυματιστούν αφού και οι προπονητές τους λένε ότι «εμείς δεν ήρθαμε εδώ να παίξουμε καλό ποδόσφαιρο αλλά να κερδίσουμε»;
Και στο εσωτερικό των κρατών/χωρών; Η διαιτησία νάναι καλά. Και οι γιατροί. Λεφτά υπάρχουν για όλους. Ακόμα και στην καταχρεωμένη και ημικατεστραμμένη Ελλάδα. Που όταν χρειάστηκε να παίξει την πρόκριση για το EURO, έχασε δυο φορές από τα …Νησιά Φερόε. Με πληθυσμό μικρότερο από το Μενίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου