meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

ΕΕΤΑΑ: ΚΙΝΗΤΗΡΙΟΣ ΜΟΧΛΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ



Κινητήριος μοχλός ανάπτυξης και συνεργασίας ΟΤΑ Α΄και Β΄ βαθμού με την κεντρική κρατική διοίκηση
η ΕΕΤΑΑ

Η Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης ιδρύθηκε το 1985 από φορείς της Αυτοδιοίκησης και το κεντρικό κράτος.

Σκοπός της είναι η παροχή επιστημονικής και επιχειρησιακής  υποστήριξης προς τους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης α' και β' βαθμού καθώς και σε φορείς του Δημοσίου και του Κοινωνικού τομέα σε ζητήματα Τοπικής Αυτοδιοίκησης και Ανάπτυξης. Για την επίτευξη του σκοπού της, συμμετέχει σε μεγάλο αριθμό Δικτύων και Συνεργασιών.

Η Ε.Ε.Τ.Α.Α. είναι ένα μοναδικό σημαντικό εργαλείο στα χέρια των ανθρώπων της Αυτοδιοίκησης.  Είναι ο μοχλός εκείνος που ενισχύει  και βελτιώνει εδώ και 30 χρόνια περίπου, τη συνεργασία των Δήμων και των Περιφερειών με την κεντρική κρατική διοίκηση, ως  θεσμοθετημένος  επιστημονικός και τεχνικός σύμβουλος των ΟΤΑ και όχι μόνον.

Συμμετέχει ενεργά στο σχεδιασμό, την  ωρίμανση, τη διαχείριση και παρακολούθηση έργων και προγραμμάτων, στην οργάνωση και υλοποίηση ενεργειών κατάρτισης και επιμόρφωσης καθώς και στη βελτίωση των υπηρεσιών και γενικότερα της λειτουργίας των ΟΤΑ.

Η δραστηριότητα της Εταιρίας εστιάζεται κυρίως :

- Στην υλοποίηση δράσεων οριζόντιας στήριξης των ΟΤΑ σε συνεργασία με το Υπουργείο Εσωτερικών, τα συλλογικά όργανα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Κ.Ε.Δ.Ε, ΕΝ.ΠΕ.) και άλλους φορείς της Κεντρικής Διοίκησης

- Στην υλοποίηση έργων, χρηματοδοτούμενων από Τομεακά και Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα του Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης.

- Στην υλοποίηση δράσεων πιλοτικού χαρακτήρα, Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων και Πρωτοβουλιών, τα οποία προκηρύσσονται και χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Επιπλέον, από το 2011 είναι Ενδιάμεσος Φορέας Διαχειρίσης του ΕΣΠΑ, με 156 έργα αναπλάσεων και υποδομών, από Δήμους όλης της χώρας.

Όπως λοιπόν γίνεται εύκολα αντιληπτό, η  Ε.Ε.Τ.Α.Α. έχει την υποδομή, την πείρα και τη τεχνογνωσία να διευρύνει τη δράση της σε περισσότερους ακόμη τομείς, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, αξιοποιώντας , κατά κύριο λόγο, την πολύχρονη και πλούσια εμπειρία της. Στόχος της νέας Διοίκησης που αναδείχθηκε μετά τις εκλογές που έγιναν στις 8 Μαρτίου 2016, είναι να ενισχυθεί αποφασιστικά η Εταιρία, στα πλαίσια της εξαγγελθείσας πρόθεσης της Κυβέρνησης για αποκέντρωση με ισχυρές Αυτοδιοικήσεις.
Δυνατοί Δήμοι, αποτελεσματικές Περιφέρειες, χωρίς αντίστοιχα εργαλεία υποστήριξης, δεν νοούνται. Και η ΕΕΤΑΑ φιλοδοξεί να αποτελέσει το κορυφαίο όργανο της Αυτοδιοίκησης σ΄ αυτή την κατεύθυνση.

Στρατηγική επιδίωξη η πιο στενή-συστηματική συνεργασία, τόσο με τα συλλογικά όργανα αυτοδιοίκησης (ΕΝΠΕ, ΚΕΔΕ) και τις κατά τόπους ΠΕΔ, όσο κυρίως με τις Περιφέρειες και τους Δήμους.
Παράλληλα είμαστε σίγουροι ότι η Κεντρική Διοίκηση καταλαβαίνει ότι φορείς Δημοσίου συμφέροντος και σκοπού, όπως η ΕΕΤΑΑ, είναι απαραίτητοι κρίκοι στην προσπάθεια αναβάθμισης των ΟΤΑ.

Το νέο Δ.Σ. δουλεύει σ΄ αυτήν την κατεύθυνση με τη βεβαιότητα ότι όλοι έχουν κατανοήσει και αποδεχθεί ότι το δυνάμωμα της ΕΕΤΑΑ είναι ενίσχυση της Αυτοδιοίκησης στο σύνολό της. 


                                                                      Θεόδωρος Γκοτσόπουλος
                                                   Διευθύνων Σύμβουλος της Ε.Ε.Τ.Α.Α.


Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

ΧΑΝΤΕ ΦΙΡΑΤ: Η "ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ" ΗΡΩΙΔΑ ΤΟΥ ΕΡΝΤΟΓΑΝ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Το να πει – ή να γράψει - κανείς ότι « Οι εξελίξεις στην Τουρκία τρόμαξαν την κυβέρνηση» και να αναρωτηθεί: «Τι φοβάται το Μαξίμου; » ήταν δημοσιογραφικά θεμιτό τις ημέρες που ακολούθησαν το «αποτυχημένο» - όπως συνηθίσαμε πια να το αποκαλούμε-  πραξικόπημα της Παρασκευής 15 Ιουλίου που επρόκειτο να γίνει ξημερώματα Σαββάτου, 16 Ιουλίου αλλά τελικά άλλαξε ημέρα και ώρα λες και επρόκειτο για …ραντεβού για καφέ.

Είναι γεγονός ότι  την ώρα που υπήρχε πραγματικά καταιγιστικός ρυθμός εξελίξεων , φημολογίας, αναλύσεων διεθνώς και φόβων για ενδεχόμενες εξελίξεις στην Τουρκία για τους κάθε λογής «γείτονες» και εν δυνάμει εταίρους,  δεν θα άφηνε και πολλά περιθώρια εφησυχασμού στην Αθήνα. Γι αυτό και η Αθήνα, η κυβέρνηση, το Μέγαρο Μαξίμου ανησύχησαν. Και σωστά έπραξαν. Επί δυόμισι ώρες, υπό την προεδρία Τσίπρα, οι υπουργοί Άμυνας, Προστασίας του Πολίτη, ο διοικητής της ΕΥΠ αλλά και ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ έβαλαν κάτω όλα τα δεδομένα, τις πληροφορίες και τις εκτιμήσεις για το πώς διαμορφώνεται η κατάσταση στην Τουρκία. Και το μεγαλύτερο ζητούμενο ήταν το τι μπορεί να σημαίνει για την Ελλάδα η επόμενη ημέρα στην Τουρκία, ανάλογα με το ποιος έχει το πάνω χέρι στη γείτονα χώρα.

Δεν είναι φιλοδοξία μου, ούτε πρόθεση έχω να κάνω πολιτικές αναλύσεις, αφού για να γίνει κάτι τέτοιο χρειάζεται πολυετής εμπειρία και «έσωθεν» πληροφόρηση. Βέβαια αν με ρωτήσετε για τους δεκάδες σχολιαστές, δημοσιογράφους, πολιτικούς, καθηγητές, συγγραφείς που «ξαμολύθηκαν» στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο και κατέκλυσαν τις εφημερίδες και το διαδίκτυο με γνώμες και απόψεις περί του πρακτέου, των αιτίων και του αποτελέσματος, θα σας πω ότι «έκαστος εφ ώ ετάχθη». Ελεύθερη χώρα είμαστε και μπορούμε να λέμε τη γνώμη μας αφού είμαστε σε μια δημοκρατία και σαφώς  -ό,τι κι αν λέμε- η Δημοκρατία μας είναι καλύτερη από του Ερντογάν.

Αλλά θέλω να επισημάνω ότι την ώρα που συνεδρίαζε το κυβερνητικό επιτελείο για την κατάσταση στην Τουρκία, τα γενόμενα και τα επιγενόμενα αλλά και τη διπλωματική μας θέση, ένα κορυφαίο στέλεχος του « Επιτελείου» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς έλεγε χωρίς περιστροφές ότι «Η Τουρκία βρίσκεται στον δρόμο για να καταστεί κράτος του ενός ανδρός, στο οποίο ο οποιοσδήποτε επικρίνει τον Ερντογάν κηρύσσεται σε εχθρό της Τουρκίας», προσθέτοντας – σε εμφάνισή του στον πρώτο δημόσιο τηλεοπτικό σταθμό (ΑRD) της Γερμανίας ότι  : "Ο Ερντογάν θέλει να μονοπωλήσει την προεδρική εξουσία", σχολιάζοντας  σαρκαστικά το αποτυχημένο πραξικόπημα θεωρώντας το  « ερασιτεχνικά προετοιμασμένο"  και κοροιδεύοντας τους πάντες καταθέτοντας την –πολύ λογική εδώ που τα λέμε- θέση « Το να ταυτοποιείς σε λίγες ώρες 13.000 ανθρώπους, οι οποίοι τίθενται σε διαθεσιμότητα ή συλλαμβάνονται είναι πραγματικά ένα επίτευγμα".

Και βέβαια, όπως και η καγκελάριος Μέρκελ, ο Μάρτιν Σουλτς απέκλεισε τη συνέχιση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, εάν η Τουρκία επανεισαγάγει την θανατική ποινή.

Τώρα όμως που βλέπουμε – όπως και η κυβέρνησή- με πολύ πιο ψύχραιμο μάτι όσα έγιναν και τον τρόποι που έγιναν, δεν είναι δυνατόν το μυαλό μας να μην πάει σχεδόν αυτομάτως στο « Πρόσωπο του Πραξικοπήματος». Που δεν ήταν καμία νένας από τις θετικές ή αρνητικές στρατιωτικοπολιτικές  προσωπικότητες των κρίσιμων ωρών αλλά η  Χαντέ Φιράτ, μια δημοσιογράφος του CNN Türk και του Kanal D που  το βράδυ της περασμένης Παρασκευής , όταν οι στρατιωτικοί στη γειτονική Τουρκία ανακοίνωναν την κατάληψη της εξουσίας, η ίδια έμελλε να διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο στις μετέπειτα εξελίξεις αναφορικά με την έκβαση του πραξικοπήματος.

Ήταν λίγο μετά τις 22:00 κι ενώ πάνοπλες δυνάμεις του τουρκικού στρατού είχαν αρχίσει να καταλαμβάνουν διά της βίας έναν προς έναν τους τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας, η Φιράτ έμεινε έκπληκτη, όταν ξαφνικά διαπίστωσε ότι την καλούσε μέσω βιντεοκλήσης στο Facetime ο ίδιος ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Το πώς έγινε αυτό μέσω μια σύγχρονης τεχνολογίας και πως διαδόθηκε σχεδόν ακαριαία μέσα από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δεν μπορεί να γίνει  αντικείμενο ανάλυσης. Οι θρησκευόμενοι  Τούρκοι – πολλοί εξ αυτών Ισλαμιστές- μπορούν να το αποδώσουν μόνο σε «Θαύμα του Αλλάχ» αφού όλες αυτές τις νέες τεχνολογίες και τα νέα Μέσα, ο Ερντογάν τα καταδίωκε, τα καταδίκαζε, ήθελε  να τα καταργήσει. Μόνο που αν δεν υπήρχαν αυτά και η Χαντέ Φιράτ  που απάντησε στην βιντεοκλήση και «έβγαλε στον αέρα » τον Ερντογάν και την έκκλησή του να  βγει ο λαός στους δρόμους  – κάτι που ΚΑΝΕΝΑ άλλο, ήδη υπό έλεγχο, κανάλι δεν έκανε, δεν ενδιαφερόταν, δεν είχε πρόσβαση.

Ήθελε τόλμη για να κάνει η Φιράτ κάτι τέτοιο τη στιγμή που οι πραξικοπηματίες είχαν υποχρεώσει με τα όπλα στα χέρια άλλα κανάλια να μεταδώσουν το δικό τους μήνυμα ότι το πραξικόπημα είχε πετύχει και είχε επικρατήσει. Και σήμερα, ανεξάρτητα από τα πολιτικά της φρονήματα και πιστεύω, η γυναίκα που έκανε σωστά τη δουλειά της, ανεξάρτητα και δημοκρατικά όπως πρέπει να είναι η Δημοσιογραφία, πρέπει να έχει γίνει η «προσωπική» του ηρωίδα.



Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙ

Του Βαγγέλη Αυγουλά

O νόμος 4322 / 2015 , γνωστός και ως νόμος Παρασκευόπουλου (Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των καταστημάτων κράτησης Γ΄ τύπου και άλλες διατάξεις) που ψηφίστηκε στη Βουλή στις 17 Απριλίου 2015 και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 27 Απριλίου 2015, κρίνεται από –κυρίως- από ποινικολόγους οι οποίοι ενδιαφέρονται βασικά για τους πελάτες τους , δράστες κακουργημάτων ότι  «Απετέλεσε μια εξαιρετική νομοθετική πρωτοβουλία του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Είναι πιο προοδευτικός από τα διεθνή και τα ευρωπαϊκά πλαίσια και οδήγησε σε δραστική μείωση του αριθμού των κρατουμένων».

Ευθύς αμέσως μετά την εφαρμογή του, τα ΜΜΕ κατακλύστηκαν και από δημοσιεύματα του τύπου «Αποφυλακίζονται και βαρυποινίτες με το νόμο Παρασκευόπουλου - 1.853 αποφυλακίσεις μέσα σε 8 μήνες - Κρατούμενοι με ποινές ακόμα και πάνω από 10 χρόνια, για ληστείες και ναρκωτικά, αποφυλακίζονται σωρηδόν τους τελευταίους 8 μήνες». Οι διατάξεις του νόμου, προκάλεσαν αμέσως σφοδρές αντιδράσεις καθώς, όπως καταγγέλλεται ανοίγουν οι πόρτες της φυλακής νωρίτερα για βαρυποινίτες με βαριά εγκληματική συμπεριφορά.

Φυσικά κανείς δεν μπορεί να θεωρήσει ένα νόμο «απόλυτα καλό», ούτε «απόλυτα κακό». Λάθη ίσως υπάρχουν σε όλους τους νόμους απ΄ όλες τις πλευρές. Όπως και παραλείψεις. Όπως και αβλεψίες και αδυναμίες και λανθασμένες εκτιμήσεις.

Τώρα όμως, που η ελληνική Δικαιοσύνη, η ελληνική Κοινωνία, η ελληνική Κυβέρνηση βρίσκονται αντιμέτωπες με τη φρικτή απόφαση να ΜΗΝ φυλακιστεί ομοφυλόφιλος, ανάπηρος πατέρας που συνελήφθη επειδή μαζί με τον «σύντροφό του» βίαζαν επανειλημμένα τον  12χρονο γιό του ανάπηρου ( άγνωστη η αναπηρία του και η φύση της, προφανώς για προστασία των δικαιωμάτων του); Το παιδί ήταν  αποδεδειγμένα νοητικά ανάπηρο αλλά κατάλαβε όσα μπορούσε απ΄ αυτά που του έκαναν ώστε να παραπονεθεί στη γιαγιά του που έσπευσε να πάει να τον πάρει και να τον «επιστρέψει» στη διαζευγμένη μητέρα του.

Βοά εδώ και μέρες η κοινωνία:  « Προστατεύουν τον ανάπηρο, βιαστή πατέρα αλλά όχι το θύμα του βιασμού» λέει ο κόσμος και γράφουν οι δημοσιογράφοι. Αλλά το να πει κανείς ότι υπάρχουν « Έντονες αντιδράσεις και πολλά ερωτήματα», είναι πολύ λίγο. Πατέρας βίαζε το παιδί, συνελήφθη αλλά  ΔΕΝ προφυλακίστηκε.

Έτσι είναι ο νόμος. Γιατί ο εγκληματίας πατέρας είναι ανάπηρος. Και γιατί, ενδεχομένως, εάν προφυλακιζόταν και ανάλογα και με την αναπηρία του –που δεν την ξέρουμε για να κρίνουμε-, οι φυλακές / κρατητήρια δεν θα ήταν κατάλληλες –από πλευράς προσβασιμότητας κλπ.- να τον φιλοξενήσουν.

Δηλαδή, έχουμε τρελαθεί ΟΛΟΙ ΜΑΣ. Και πρώτος εγώ που δε θέλω η αναπηρία μου να γίνεται άλλοθι ή να κάνει «πιο καλό» έναν απεχθή εγκληματία σε σχέση με έναν άλλο. Δε θέλω, με κανέναν νόμο, να περνά στη συνείδηση της κοινωνίας ότι η αναπηρία είναι μια ευεργετική ιδιότητα για τους εγκληματίες… Φορτίο και καθημερινή μάχη και αξιοπρεπής αγώνας ζωής για εμάς και τις οικογένειές μας είναι η αναπηρία. Και στοιχείο της προσωπικής μας ταυτότητας και κομμάτι της Μοναδικότητας και της Διαφορετικότητας ενός ανθρώπου. Ως εκεί.

Πιστεύω ότι είναι όλοι μουδιασμένοι, Με πρώτο τον υπουργό κύριο Παρασκευόπουλο που έφτιαξε ένα νόμο – τον οποίον πολλοί βουλευτές υπερψήφισαν στη Βουλή – που αφήνει ελεύθερους τους εγκληματίες, προστατεύοντάς τους κι όλας  επειδή έχουν μιαν – άγνωστη σε εμάς- αναπηρία. Προφυλάχθηκαν λοιπόν ο βιαστής πατέρας και ο περίγυρος του που του εμπιστευόταν το παιδί τόσον καιρό χωρίς να έχει καταλάβει κανείς τίποτα.

Μόνο που το θύμα, ΔΕΝ προφυλάχθηκε. Δεν προστατεύτηκε. Βιάστηκε σεξουαλικά, κακοποιήθηκε και βασανίστηκε. Αθώος ο κατηγορούμενος; Όχι. Αλλά ελεύθερος.

Τι έγινε γνωστό;

Ο 45χρονος πατέρας είναι ομοφυλόφιλος με  αναπηρία  αλλά δεν έγινε γνωστή η φύση της αναπηρίας. Σίγουρα νοητικά ανάπηρο είναι το παιδί. Το «τέρας» αφέθηκε ελεύθερο ,μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, με περιοριστικούς όρους. Τι όρους; Αστεία πράγματα : να  μην πλησιάζει σχολεία και παιδικές χαρές και να μην έχει καμία επαφή με το παιδί του, ενώ του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα και του επιβλήθηκε να παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του τρεις φορές τον μήνα. Κατάσταση αδιανόητη, κοινωνία σε σύγχυση, δικαιοσύνη ανάπηρη σε …υψηλό ποσοστό.

Ο δεύτερος των κατηγορουμένων , ο 37χρονος «σύντροφος» του πατέρα, προφυλακίστηκε και οδηγήθηκε στις φυλακές Τριπόλεως. Ο πατέρας του παιδιού και ο 37χρονος φίλος του συνελήφθησαν από αστυνομικούς ύστερα  από καταγγελία της διαζευγμένης από το δράστη  μητέρας του 12χρονου, η οποία ζει στην Αθήνα. Η μητέρα ενημερώθηκε για την κακοποίηση του παιδιού όταν το ίδιο παραπονέθηκε στη γιαγιά του, η οποία μετέβη στο Άργος και το πήρε μαζί της στην Αθήνα.

Όπως διαπιστώθηκε, από την αστυνομική έρευνα, ο 37χρονος και ο πατέρας, οι οποίοι συζούσαν, είχαν προβεί επανειλημμένως σε σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού, το οποίο έχει νοητική αναπηρία. Και τέλος, η κακοποίηση επιβεβαιώνεται και ιατροδικαστικά, γι’ αυτό και οι δύο δράστες συνελήφθησαν με την κατηγορία του βιασμού κατ’ εξακολούθηση.

Πώς, όμως, ανακριτής και εισαγγελέας οδηγήθηκαν στην απόφαση να μην προφυλακιστεί ο δράστης; Η απάντηση βρίσκεται στον Νόμο 4322/2015 («Μεταρρυθμίσεις ποινικών διατάξεων, κατάργηση των καταστημάτων κράτησης Γ' τύπου και άλλες διατάξεις, που ψηφίστηκε στη Βουλή στις 17 Απριλίου 2015 και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 27 Απριλίου 2015.

Τι προβλέπει ο νόμος;  Πως  όσοι έχουν επιβεβαιωμένη μεγάλη αναπηρία (όπως αυτή που έχει ο πατέρας του 12χρονου αγοριού) δεν υπάγονται στο καθεστώς προσωρινής κράτησης, αλλά επιβάλλονται σε αυτούς περιοριστικοί όροι (ακόμα και κατ' οίκον περιορισμός). Αλλά επειδή η αναπηρία και η φύση κάθε αναπηρίας δεν είναι παιχνίδι, όλα αυτά θα πρέπει να τα κρίνουν οι εκάστοτε ειδικοί και σίγουρα είναι δύσκολο να κριθούν σε μια διαδικασία εξπρές από ανακριτή και εισαγγελέα.

Και τα ερωτήματα παραμένουν: Τελικά τι φύση αναπηρίας έχει  ο πατέρας; Τι είδους ανάπηρους θέλει να προστατεύσει πραγματικά ο νόμος και για ποια αδικήματα; Πως και η μητέρα δεν γνώριζε ότι ο πρώην σύζυγός της συζούσε με άντρα και τον άφηνε να παίρνει μαζί του το νοητικά ανάπηρο παιδί; Ποιος θα «πληρώσει» το λογαριασμό; Πώς θα αντιδράσουν τώρα –διορθωτικά- ο κ. Παρασκευόπουλος και οι βουλευτές που ψήφισαν το νόμο; Και γιατί δεν μας αποκαλύπτουν τι είδους αναπηρία έχει ο πατέρας για να κρίνουμε και εμείς αναλόγως; Για να τον προστατεύσουν; Το παιδί ποιος το προστάτευσε;