meallamatia.blogspot.gr

meallamatia.blogspot.gr

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2016

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΟΥΝ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ


ΤΗΣ ΜΑΡΙΝΑΣ ΖΙΩΖΙΟΥ.

ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ, κυρίως με την έναρξη της οικονομικής και ανθρωπιστικής κρίσης, έχει διπλασιαστεί ο αριθμός των παιδιών που απομακρύνονται από το οικογενειακό τους περιβάλλον με εισαγγελική εντολή και «εγκλωβίζονται» για μεγάλο χρονικό διάστημα σε θαλάμους παιδιατρικών νοσοκομείων. Σημαντική αύξηση παρουσιάζει και ο αριθμός των βρεφών που εγκαταλείπονται για διάφορους κοινωνικούς λόγους στα μαιευτήρια από τις μητέρες τους. Εκεί παραμένουν από τέσσερις έως έξι μήνες, μέχρι να βρεθεί χώρος σε κάποια δομή προστασίας ανά την Ελλάδα.

Στους θαλάμους των νοσοκομείων με τα «φιλοξενούμενα» παιδιά χτυπά η καρδιά της ελληνικής κρίσης. Και γράφουμε φιλοξενούμενα, γιατί το στίγμα της απόρριψης και της εγκατάλειψης από τους ίδιους τους γονείς είναι σκληρό. Πρόκειται για ένα αβάσταχτο συναισθηματικό φορτίο που συνοδεύει αυτά τα παιδιά και όταν πλέον ενηλικιωθούν. Η εικόνα αυτή αποτυπώνεται στο ρεπορτάζ που πραγματοποίησε το «Έθνος της Κυριακής» στα δύο μεγαλύτερα παιδιατρικά νοσοκομεία της Αττικής, «Η Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού», καθώς και στα μαιευτήρια «Έλενα Βενιζέλου» και στο Νεογνολογικό τμήμα του ΓΝΑ «Αλεξάνδρα».

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η πλειονότητα των φτωχών οικογενειών κακοποιούν ή παραμελούν τα παιδιά τους. Ωστόσο, ο ρόλος τους ως γονιών γίνεται πιο στρεσογόνος σε συνθήκες στέρησης και ανέχειας, ενώ τα όρια και οι αντοχές τους πολλές φορές δοκιμάζονται. Επίσης, το μητρικό ένστικτο είναι τόσο δυνατό που δεν εγκαταλείπει μια μητέρα το παιδί της για μερικά ευρώ.

Το πρόβλημα επιτείνεται από το γεγονός ότι οι δομές φιλοξενίας είναι «φρακαρισμένες» από τον μεγάλο αριθμό παιδιών που δέχονται, υπάρχει ένδεια προσωπικού, οι κρατικές υιοθεσίες συνεχίζουν να είναι χρονοβόρες λόγω γραφειοκρατικών εμποδίων, ενώ δεν έχει αναπτυχθεί όσο θα έπρεπε στη χώρα μας ο θεσμός της αναδοχής. Ακόμη πρέπει να γίνουν πολλά...

Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν οι άνθρωποι που βρίσκονται στο «τιμόνι» της διοίκησης των νοσοκομείων, οι επιστημονικά υπεύθυνοι των Νεογνολογικών Τμημάτων, αλλά οι μαίες και το νοσηλευτικό προσωπικό που έχουν αναλάβει τη φροντίδα αυτών των παιδιών και συνεχίζουν παρά τις αντίξοες συνθήκες και την έλλειψη νέας ιατρικής τεχνολογίας να κρατούν σε υψηλό επίπεδο τις
παρεχόμενες υπηρεσίες.

Ανανεώνεται η λίστα. Εκατόν ενενήντα παιδιά, από ημερών έως και 16 ετών,  κατόπιν εισαγγελικής εντολής, έχει δεχθεί φέτος το νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία», ενώ αυτήν τη στιγμή φιλοξενεί 23 παιδιά. «Η οικονομική κρίση έχει αυξήσει τον αριθμό των παιδιών που έρχονται στο νοσοκομείο μας με εισαγγελική παραγγελία και μπορεί να μείνουν σ’ εμάς από πέντε μέρες μέχρι και πολλούς μήνες», σημειώνει ο Εμμανουήλ Παπασάββας, διοικητής στα νοσοκομεία «Η Αγία Σοφία» και «Αγλαΐα Κυριακού».

Παιδιά που έχουν απομακρυνθεί από το οικογενειακό τους περιβάλλον λόγω παραμέλησης, σεξουαλικής κακοποίησης, βίαιης συμπεριφοράς των γονιών τους ή γενικότερα ακατάλληλων συνθηκών διαβίωσης. Είναι μια λίστα παιδιών που ανανεώνεται.

Στη λίστα αυτή πρέπει να προστεθούν και τα παιδιά που εγκατέλειψαν οι γονείς τους λίγες μέρες μετά τη γέννησή τους, διότι πάσχουν από σοβαρά προβλήματα υγείας, όπως σύνδρομο Down, νοητική υστέρηση, μεταβολικά νοσήματα κ.ά. Υπάρχει παιδάκι με μεταβολικό σύνδρομο που μπήκε για νοσηλεία το 2006, ένα με δύο μήνες από τη στιγμή που γεννήθηκε, σήμερα είναι 10 ετών και βρίσκεται ακόμη στο νοσοκομείο.

«Το πρόβλημα είναι ότι τα υγιή παιδιά φιλοξενούνται σε έναν θάλαμο  νοσηλείας με άρρωστα παιδιά. Η γραφειοκρατία που υπάρχει δια χρονικά στο κομμάτι των υιοθεσιών δυστυχώς δημιουργεί αυτά τα προβλήματα. Οι δομές έχουν “φρακάρει”, γιατί η διαδικασία της υιοθεσίας είναι αρκετά χρονοβόρα. Υπάρχουν και ελάχιστες περιπτώσεις παιδιών που έρχονται και τα παίρνουν οι γονείς τους μέσα από το νοσοκομείο ενώ έχουν κριθεί ακατάλληλοι. Το νοσοκομείο δεν μπορεί να κλείσει, ούτε να βάλουμε κάποιους περιορισμούς».

Δύσκολη αναζήτηση. Όχι ένα ούτε δύο, αλλά 12 παιδιά, από βρέφη έως και 17 ετών, φιλοξενούνται αυτήν τη στιγμή σε δωμάτια που νοσηλεύονται άρρωστα παιδιά, όπως αποκαλύπτει η Μαριόγκα Φραγκάκη, πρόεδρος του ΔΣ του νοσοκομείου «Αγλαΐα Κυριακού». Μόνο για φέτος εισήχθησαν με εισαγγελική εντολή 118 παιδιά, πέρυσι ο αριθμός έφτασε τις 137 εισαγωγές, όταν το 2010 ο αντίστοιχος αριθμός ήταν μόλις 42.

«Η διαδικασία της εξεύρεσης του κατάλληλου για την ψυχοκοινωνική τους ανάπτυξη περιβάλλοντος πολλές φορές καθυστερεί -μπορεί να ξεπεράσει και το τρίμηνο- λόγω της πληρότητας των υφιστάμενων δομών προστασίας στη χώρα μας. Αυτήν τη στιγμή έχουμε παιδί που είναι μαζί μας πάνω από έναν χρόνο γιατί το εγκατέλειψαν οι γονείς του.

Οι έφηβοι επίσης είναι μια ξεχωριστή κατηγορία, όπως και τα παιδιά με παραβατική συμπεριφορά. Αυτά τα παιδιά αναρωτιούνται πολλές φορές γιατί βρίσκονται σ’ ένα νοσοκομείο, αφού δεν είναι άρρωστα. Είναι πολύ δύσκολη η θέση μας.

Τα νοσοκομεία είναι ανοικτά, εφημερεύουν και δεν μπορούμε να παίζουμε τον ρόλο του χωροφύλακα, ωστόσο κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Δεν είναι φυλακή το νοσοκομείο. Με την εκάστοτε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας έχουμε μιλήσει και έχουν τεθεί όλα αυτά τα ζητήματα», καταλήγει η  κ. Φραγκάκη.

«Να δώσουμε ερεθίσματα». Για τη Μονάδα Αναμονής Παιδιού (Μ. ΑΝΑ. Παιδιού)  που θα είναι έτοιμη μέχρι τα μέσα Φεβρουάριου και θα φιλοξενήσει 14 εγκαταλελειμμένα βρέφη, καθώς και αυτά που έχουν βρει θαλπωρή και μια ζεστή αγκαλιά ύστερα από εντολή των εισαγγελικών Αρχών, των δύο δημόσιων  μαιευτηρίων «Έλενα Βενιζέλου» και «Αλεξάνδρα», με στόχο να καλύψει τις αναπτυξιακές τους ανάγκες, μας ενημερώνει ο διοικητής των δύο νοσοκομείων Δημήτρης Βεζυράκης.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, από την αρχή του 2016 μέχρι σήμερα φιλοξενήθηκαν στα δύο νοσοκομεία 60 βρέφη, 22 στο Νεογνολογικό Τμήμα του «Έλενα Βενιζέλου» και 38 στο αντίστοιχο Τμήμα του ΓΝΑ «Αλεξάνδρα», ενώ 10 παραμένουν φιλοξενούμενα στο «Έλενα Βενιζέλου» και 9 στο «Αλεξάνδρα».

«Για εμάς τα παιδιά αυτά δεν πρέπει να μένουν ούτε μία μέρα μέσα σ’ ένα νοσηλευτικό ίδρυμα. Από τη στιγμή όμως που μένουν, αυτή ήταν και η εντολή του υπουργείου Υγείας, να δώσουμε μια λύση και περισσότερα ερεθίσματα στα παιδιά. Μέχρι πρότινος ο μέσος χρόνος παραμονής των παιδιών έφτανε τους 8  και πλέον μήνες, αλλά από το καλοκαίρι και μετά έγινε μια μεγάλη προσπάθεια, σε συνεργασία με το Κέντρο Προστασίας του Παιδιού «Η Μητέρα», και τα βρέφη μένουν πλέον κοντά στους 4 μήνες. Δεν πρέπει να μιλάμε για εγκαταλελειμμένα παιδιά, αλλά για παιδιά που φιλοξενούνται για κοινωνικούς λόγους. Η πολιτεία, μέσω των κοινωνικών υπηρεσιών της και των εισαγγελικών Αρχών προστατεύει το παιδί από ένα περιβάλλον το οποίο αδυνατεί να κατανοήσει το πώς ασκείται ο γονεϊκός ρόλος. Όσον αφορά στο ζήτημα της υιοθεσίας, σημειώνει πως «η υιοθεσία δεν είναι διαδικασία δημιουργίας οικογενειών άτεκνων ζευγαριών, αλλά παιδικής προστασίας. Ως Έλληνες δεν εγκαταλείπουμε παιδιά και ως Πολιτεία προστατεύουμε τα παιδιά όσων δεν μπορούν», καταλήγει.

Έφυγαν χωρίς το μωρό τους. Αυτήν τη στιγμή στο Νεογνολογικό Τμήμα του ΓΝΑ «Αλεξάνδρα» φιλοξενούνται 9 μωρά. Τα περισσότερα από αυτά, όπως μας ενημερώνει ο Γιώργος Μπαρούτης, παιδίατρος - νεογνολόγος και διευθυντής στο Νεογνολογικό Τμήμα, προέρχονται από μητέρες-χρήστριες που δεν μπορούν να τα φροντίσουν, οροθετικές, και τα υπόλοιπα από γυναίκες που ήρθαν, γέννησαν και έφυγαν χωρίς το μωρό τους.

«Τα παιδιά αυτά είναι “εγκλωβισμένα” στα νοσοκομεία. Δεν έχουμε ιδιαίτερο χώρο γι αυτά και φιλοξενούνται μαζί με τα υπόλοιπα νεογνά, συνολικά 30 στον αριθμό, σε ένα δωμάτιο 58 τ.μ. Τα παιδιά μπορούν να μείνουν έξι μήνες, ενώ υπάρχουν και περιπτώσεις που έμειναν 9 μήνες. Τώρα τελευταία έχει βελτιωθεί λίγο η κατάσταση. Το προσωπικό είναι πολύ λίγο. Εμείς έχουμε καταρτισμένες μαίες, αλλά θα θέλαμε τριπλάσιες. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει μόνο μία μαία τις απογευματινές ώρες στα φιλοξενούμενα παιδιά, μαζί με τα παιδιά που χρειάζονται πιο ελαφριά θεραπεία ή σταθεροποίηση. Οι θερμοκοιτίδες είναι παλιές. Έχουμε περίπου 20 κι όλες θέλουν αντικατάσταση. Δεν είμαστε θεοί...», καταλήγει ο Γ. Μπαρούτης.

Πηγή: Εφημερίδα «Έθνος» 


ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ: ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΑΣΧΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΜΟΥΤΣΟΣ

Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος

Του Βαγγέλη Αυγουλά

Μερικά απ΄ όσα είπε τις προάλλες στη Βουλή, σε μια χρήσιμη, ενδιαφέρουσα και σπάνια παρέμβασή του σε Κοινοβουλευτική Επιτροπή όπου ήταν καλεσμένος, ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος έδειξε όσο πιο ευγενικά μπορούσε και με μεγάλη συντομία το «άλλο του πρόσωπο», αυτό που ήξεραν πολύ καλά όσοι βρίσκονταν κοντά του ή απέναντί του τότε που όλος ο κόσμος τον  ήξερε ως «ο Θηβών». Τότε που δεν ήταν Αρχιεπίσκοπος και ως Μητροπολίτης Θηβών  δεν έχανε την ευκαιρία να πει την άποψη και τη γνώμη του, δεν άφηνε κανέναν αναπάντητο και κατά περιπτώσεις, γινόταν είχε γίνει ο φόβος και ο τρόμος όσων τον αντιστρατεύονταν χωρίς ισχυρά επιχειρήματα.

Ο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Απόδημου Ελληνισμού της Βουλής με θέμα ημερήσιας διάταξης: «Ο ρόλος της Εκκλησίας στη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας στον Ελληνισμό της Διασποράς»,  δέχτηκε και ερωτήσεις και έδωσε και απαντήσεις. Αν και μειλίχιος και χωρίς έκφραση θυμού, δεν δίστασε να στείλει ηχηρά μηνύματα και προς την κυβέρνηση και προς τον πρωθυπουργό αλλά και προς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, πάνω σε μια σειρά θεμάτων με πολλές και «οξείες» γωνίες που χρόνια συζητούνται, έρχονται και ξανάρχονται, «πετάνε» στην ατμόσφαιρα και δημιουργούν εντάσεις. Και στέλνοντας τα μηνύματά του, με αφορμή μιαν «επίθεση φιλίας» που του έκανε ο νέος υπουργός Παιδείας Κωνσταντίνος Γαβρόγλου, ανέβασε αρκετά τους τόνους της συζήτησης λέγοντας : «Μου είπε ο υπουργός ότι έχουμε πολλά πράγματα να κάνουμε και του είπα αν πάμε καλά έχουμε και πολλά και καλά να κάνουμε, αν δεν πάμε καλά δεν θα κάνουμε τίποτα».

Και ο αρχιεπίσκοπος έχοντας προφανώς κατά νου και την πρόσφατη κρίση που προκλήθηκε στις σχέσεις κράτους εκκλησίας και που οδήγησαν στην αποπομπή Φίλη από το υπουργείο παιδείας είπε με νόημα απευθυνόμενος σε όλους τους βουλευτές: «Όλοι έχουμε παιδικές αρρώστιες και όλοι έχουμε ιδεοληψίες αλλά δεν είναι καιρός για τέτοια. Το καράβι βουλιάζει και αν βουλιάξει δεν θα γλιτώσει ούτε ο αφεντικός, ούτε ο αξιωματικός, ούτε ο μούτσος».

Δεν είπε και τόσα πολλά ο Αρχιεπίσκοπος και απέφυγε να χρησιμοποιήσει οξείες εκφράσεις και χαρακτηρισμούς όπως άλλωστε κάνει τόσα χρόνια. Αλλά με αφορμή τη στάση που είχαν κρατήσει βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια, τόσο στην ορκωμοσία, όσο και στον αγιασμό κατά την έναρξη των εργασιών της Βουλής δεν συγκράτησε την επιθυμία του να πει με … δηκτικό τρόπο: «Κι αν δεν έρθω να σας κάνω ένα αγιασμό  τι έγινε; μπορεί να πάω στο σπίτι του καθενός ιδιωτικά αν το θέλει. Και  αν δεν έρθετε να ορκιστείτε τι με νοιάζει εμένα δεν πρόκειται να πάθω κάτι κακό, πιστεύετε ότι με στενοχωρεί;»

Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος  αναφέρθηκε και στην συζήτηση περί χωρισμού κράτους εκκλησίας τονίζοντας ότι για την εκκλησία δεν υπάρχει τέτοια ορολογία.«Όποιος θέλει μπορεί να φύγει από την εκκλησία και αν μετανιώσει και γυρίσει πίσω εμείς θα είμαστε εδώ σαν τον πατέρα για να τον περιμένουμε και να  τον συγχωρέσουμε», επεσήμανε. Ως προς το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος ανέφερε ότι το κράτος πολλές φορές δεν στάθηκε με εντιμότητα απέναντι στην εκκλησία και ζήτησε να επιστραφεί στην εκκλησία ακίνητη περιουσία την οποία είχε πάρει το κράτος σε διάφορες χρονικές στιγμές και δεν την επέστρεψε. Μάλιστα ο κ. Ιερώνυμος είπε ότι η επιστροφή αυτών των ακινήτων θα έχει ως σκοπό να αξιοποιηθούν από την εκκλησία προκειμένου εκείνη να κάνει φιλανθρωπικό έργο. 

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχαν οι απαντήσεις του Αρχιεπισκόπου και σε άλλες ερωτήσεις και θέσεις βουλευτών όπως λ.χ. της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ Αννέτας Καββαδία όταν του έθεσε το θέμα «των φωνών μίσους εντός της Εκκλησίας». Ο κ. Ιερώνυμος της απάντησε πως «ο καθένας μπορεί να έχει τις απόψεις του» σημειώνοντας πως «ακόμα και εάν θεωρώ ότι κάποιος είναι σε λάθος γραμμή, θα του το πω μεν, αλλά δεν μπορώ και να του κόψω το κεφάλι…»

Ο Προκαθήμενος της Εκκλησίας αναφέρθηκε και στις αναφορές των βουλευτών που εξήραν το μεγάλο φιλανθρωπικό έργο και της αλληλεγγύης που έχει επιδείξει η Εκκλησία σημειώνοντας ¨ποιος διερωτήθηκε πως μπορεί η Εκκλησία και προσφέρει χιλιάδες γεύματα καθημερινά, φάρμακα και δωμάτια σε φοιτητές; Ποιοι είναι αυτοί που μας βοηθάνε για να τα πραγματοποιήσουμε όλα αυτά;»

Παράλληλα χαρακτήρισε όσα γράφονται για μεγάλη περιουσία της Εκκλησίας ως «παραμύθι» λέγοντας πως «εδώ δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε τους ναούς» και πρόσθεσε «η περιουσία είναι μικρή αλλά τεράστιας αξίας…» εννοώντας την πνευματική της διάσταση.

Η παρουσία του Αρχιεπισκόπου στη Βουλή – που δεν είχε καμία σχέση με τον γνωστό, «παγωμένο» και «άβολο» για όλους Αγιασμό του Οκτωβρίου όπου επικρατούσε μια πολύ περίεργη ατμόσφαιρα και μόνον ο πρωθυπουργός αντάλλαξε χειραψία μαζί του- δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί καλό σημάδι ώστε να μπουν επιτέλους αποφασιστικά «στο τραπέζι» όσα χωρίζουν Κράτος και Εκκλησία. Και ειλικρινά το ευχόμαστε.

Δευτέρα 19 Δεκεμβρίου 2016

ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΘΑΝΑΤΟΥ-ΣΤΙΣ ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΦΥΛΑΚΗ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ



(Σε κελιά που χτίστηκαν για να χωράνε μόνο 30 άτομα, κοιμούνται σήμερα 130 κρατούμενοι)

Του Βαγγέλη Αυγουλά.

Το άρθρο που δημοσιεύουμε σήμερα στο  «Με Άλλα Μάτια», χρειάζεται δυο μικρές επεξηγήσεις: 1. Απευθύνεται κυρίως σε βλέποντες στους ώμους των οποίων πέφτουν οι ευθύνες για την πιστή μεταφορά των εικόνων στους μη βλέποντες και 2. Δεν αποτελεί επ’  ουδενί αποποινικοποίηση της οποιασδήποτε αντικοινωνικής, αντισυμβατικής, παράνομης, διωκόμενης συμπεριφοράς ή πράξης οπουδήποτε στον κόσμο.

Κι αυτό γιατί αν και οι μη βλέποντες δεν έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν από «πρώτο χέρι» μια κυριολεκτικά απάνθρωπη, φρικτή και εγκληματική ενέργεια, έχουν αυξημένη ικανότητα και ευαισθησία να χειριστούν τα αίτια της δημιουργίας αυτού του  «τέρατος» και να πάρουν θέση για τον κόσμο μας , για την κοινωνία μας, για το κατεστημένο που μπορεί να μην τους φέρθηκε καλά, δίκαια και ευαίσθητα ως ανθρώπους με αναπηρία αλλά αποτελεί το σύνολο μέσα στο οποίο ζουν και δημιουργούν. Γι αυτό και κρίνονται. Και επικρίνονται. Και κατηγορούνται. Και τιμωρούνται. Αλλά τα πάντα έχουν και κάποια όρια.

Τις βρήκα κι εγώ στο διαδίκτυο τις εικόνες, να κάνουν το  γύρο του κόσμου. Δεν τις είδα. Αλλά τις ένοιωσα. Εικόνες από φυλακή στις Φιλιππίνες που δείχνουν δεκάδες κρατούμενους στοιβαγμένους τον έναν πάνω στον άλλον, μην έχοντας χώρο ούτε για να αναπνεύσουν.

Η φυλακή Quezon City «φιλοξενεί» τον εξωφρενικό αριθμό των 3.000 κρατούμενων την στιγμή που έχει κατασκευαστεί για να χωράει μόλις 800 άτομα!Τα στοιχεία αυτά έφερε στο φως της δημοσιότητας έρευνα που διεξήγαγε το Sky News, αποκαλύπτοντας ότι σε κελιά που χτίστηκαν για να χωράνε μόνο 30 άτομα, κοιμούνται σήμερα 130. Όπως φαίνεται καθαρά στα πλάνα, οι φυλακισμένοι δείχνουν σκυθρωποί, ενώ με δυσκολία μπορούν ακόμη και να τεντωθούν σε ένα σωφρονιστικό κατάστημα που θυμίζει περισσότερο ορνιθοτροφείο.

Η ραγδαία αύξηση του αριθμού των κρατουμένων συνδέεται με την εκστρατεία κατά των ναρκωτικών του Προέδρου των Φιλιππίνων. Ο Rodrigo Duerte έχει δεσμευτεί να πατάξει τον αιματηρό πόλεμο των ναρκωτικών λαμβάνοντας δραστικά μέτρα που έχουν οδηγήσει μέχρι σήμερα στην σύλληψη 40.000 ατόμων. Αυτό όπως είναι φυσικό έχει σημαντικό αντίκτυπό στις φυλακές, δημιουργώντας τεράστια προβλήματα συνωστισμού.

Αξίζει να σημειωθεί ωστόσο ότι ο αγώνας του Duerte κατά των ναρκωτικών, έχει δεχθεί έντονη κριτική για το κατά πόσο είναι νόμιμα τα μέσα που χρησιμοποιεί, αφού το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν χάσει την ζωή του 5.000 άτομα. Ορισμένοι από αυτούς ήταν διακινητές και χρήστες ναρκωτικών που αντιστάθηκαν στην σύλληψη ενώ άλλοι σκοτώθηκαν από μασκοφόρους μοτοσικλετιστές και εθελοντές φρουρούς. Οι γερουσιαστές ωστόσο διατύπωσαν τις επιφυλάξεις του σχετικά με το πόσο σύννομες είναι οι μέθοδοι του Duterte με τον ίδιο ωστόσο να αρνείται κατηγορηματικά ότι η Αστυνομία προέβη σε εξωδικαστικές εκτελέσεις.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που βρίσκονται στη φυλακή, είναι άνθρωποι που ορθώς βρίσκονται εκεί, εκτίουν ποινή για εγκληματική πράξη και τιμωρούνται. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Αλλά όλα δεν τελειώνουν εκεί. Και επιτρέψτε μου να αναφέρω μια σειρά σπουδαίων φράσεων , σπουδαίων/ γνωστών ανθρώπων για τη φυλακή:
Ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται από το επίπεδο διαβίωσης των φυλακισμένων της. (Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι)

Ο Άνθρωπος είναι μια φυλακή όπου η ψυχή παραμένει ελεύθερη. (Βικτόρ Ουγκώ)

Τα μάτια των άλλων, η φυλακή μας. Οι σκέψεις τους, τα κλουβιά μας. ( Βιρτζίνια Γουλφ)

Αν θες να μάθεις ποιοι είναι οι φίλοι σου, επιδίωξε να καταδικαστείς σε φυλάκιση.( Τσάρλς Μπουκόφσκι)

Ούτε καν οι σκέψεις ενός φυλακισμένου δεν είναι ελεύθερες. Επανέρχονται συνέχεια στα ίδια πράγματα. (Αλεξάντρ Σολζενίτσιν)

Και φυσικά την παρεφθαρμένη φράση του Βικτόρ Ουγκό «Εκεί που ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή» που η σύγχρονη θυμοσοφία μετέτρεψε σε «Εκεί που κλείνει ένα σχολείο, ανοίγει μια φυλακή».